5.Bölüm "Ceset..."

28 6 2
                                    

Hepinize selam pandalarım benimm^^
Yepyeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. Sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin lütfen. Sizi çok ama çok seviyorum...:))

Yukarıdaki müziği açıp arkanıza yaslanarak rahat rahat okumayı unutmayın.^^

* " Ve o karanlık ormanda "
" Kalma sırası senin...."

Notu okumamın üstünden sadece 5 dakika geçmişti , ama bu 5 dakika bile beni telaşlandırmaya yetmişti

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Notu okumamın üstünden sadece 5 dakika geçmişti , ama bu 5 dakika bile beni telaşlandırmaya yetmişti. Hiç bir şey demeden, tek kelime etmeden notu cebime sıkıştırıp Rüzgarın yanına gittim.

Çatı katının tozlu köşesindeki parkelerin çoğunda kan lekeleri olduğundan oraları temizlemeliydim. Rüzgar cesedin üzerine
örtmek için bir şeyler ararken ben de bana ulaşan bu not hakkında düşünüyordum.

Kim? Sadece 1 kelime , "Kim?"... Neden benimle uğraşmak istesinler ki , okulumun daha ilk gününde başıma gelmeyen kalmadı ve şu an doğru düzgün bile tanımadığım biriyle evimden ceset çıkarıyoruz.

Ben bunları düşündüğüm sırada kapı birden çalındı. İşte bu sefer gerçükten başka birisiydi. Duymamazlıktan geldiğimi göstermek amaçlı başımı öne eğip umursamaz tavırlarla işime devam etmeye karar verdim.

-"Gece..."

-"Gece..."

Kafamdakı saçma sapan cümlelerden Rüzgarın omzuma dokunmasıyla sıyrıla bilmiştim. Korkarak başımı ona doğru çevirdim.

-"E-efendim?"

-"Kapı çalıyor."

-"T-tamam. Gidip bakıyorum."

Ayaklandığım sırada bir kol tarafından durdurulmuştum. Başımı arkaya doğru çevirdiğimde Rüzgarın kolu olduğunu anladım.

-"İyi misin? Rengin bembeyaz olmuş. Ceset yüzünden mi ?"

Kahverengi gözlerimi onun ela gözlerine diktim. O kaybolduğum ela gözlerine.

-"İyiyim..."

Rüzgardan kolumu kurtardıktan sonra merdivenlerden alt kata inip kapıya doğru yürümeye başladım. Kapının kulpunu aklımdaki sorularla birlikte açtığımda karşımdaki manzara karşısında dona kaldım. Gelenler benim ifademi alan polis ve diğerleriydi.

-"Kim gelmiş ?" Sesin geldiği tarafa kafamı döndürdüm. Şaşkın bakışlarla bana bakan Rüzgarı gördüm.

-"Hass*ktir!" Sessizce mırıldandı. Ama ben bile duymuştum ettiği küfrü.

-"B-buyurun , kime bakmıştınız ?" Hala kekeliyordum. Olanların hiç birine hala anlam veremiyordum. Evimden çıkan bir ceset , aldığım acayip not , kapıma dayanan polisler...
Tanrım! Bu bir rüya olursa çok iyi olur çünkü kalktığımda kendimi menopoza girmiş halde bulacağımdan eminim.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 17, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

AlacakaranlıkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin