Destined Series #1: My Childhood Friend

Chapter 4 ~Miss President~

Chlea's POV

Nagmamadali na akong maligo at magbihis dahil late na ako. Tsk. Napasarap kasi tulog ko.

Our uniform is black skirt with white parallel line at the end. Isang dangkal mula sa tuhod pataas ang haba.

Our upper clothes is tuxedo like with the color of gray with pocket on both side at the end and our logo is place at the upper part of our left chest.

At ang suot namin sa loob ay long sleeve white at may necktie na maliit na kulay black na may parallel line na white na nakaside.

Ganon din sa lalaki pero pants na itim at mas mahaba ang necktie. Hindi naman mainit sa room dahil naka-aircon lahat.

Pagkababa ko tumakbo ako agad sa kusina.
"Oh buti gising ka na. Kanina pa kita ginigising kaso di ka magising. Akala ko wala ka na naman balak pumasok." Why I didn't heard it?

"Alis na po ako." I said and walk through the door. I hopped on my car and start the engine and headed to the university.

Pagkarating ko ay pinark ko na lang siya basta. Nang nasa tapat na ako ng pinto ay pabalibag kong binuksan ang pinto kaya napatingin silang lahat sakin pero di ko sila pinansin.

Nakahinga ako ng maluwag ng makitang wala pa si ma'am tsaka umupo sa pagitan ni Stella at Tara.

"Pa cool ka pa talagang naglakad ah late ka na nga." Stella said. Problema neto? Umagang umaga kasungit.

"If you think that Ma'am Reyes haven't arrived, youre wrong. Nandito na siya kanina pa, maaga lang nagdismiss." Tara said.

"What?!... Aisshhh!" Naiinis na sinandal ko ang ulo ko sa bangko at saka pumikit. Hindi na kami nagrecess dahil walang sa mood si Stella kaya hinayaan na muna namin siya at mamaya na lang namin siya kakausapin. Nagpatuloy ang klase hanggang sa lunch na.

*Bell Ringing*

Nang marinig namin ang bell tumayo na kami para sa lunch. Nauunang maglakad si Stella. Gutom na gutom? Ako rin gutom na dahil hindi ako nag-umagahan.

"Probelama nun?" I asked Tara beside me. Naiirita na kasi ako sa kakainarte niya kaya di ko na mapigilang magtanong.

"*Laughs* Binabaan mo kasi ng phone kahapon."

"Yun lang!? Tsk. Lakas talaga ng topak neto." Lumapit kami sa kanya at pinagitnaan.

"Problema mo?" I asked. She didn't answered me but she bump my arm and take the lead again.

We had no choice but to follow her. Mana siya sa kuya niya, mahilig manguna at malakas din topak.

"Kung galit ka dahil binabaan kita ng phone dapat tumawag ka ulit tapos pag sinagot ko, babaan mo din ako-- aray!" Sinamaan ko ng tingin si Stella dahil siya ang nambatok.

"Di ka talaga marunong manuyo! Dahil may kasalanan ka kailangan mo kaming ilibre. Lets go!"

Pumila na kami ni Stella at naiwan naman si Tara sa upuan namin para magbantay. Pagkatapos ay bumalik na kami sa upuan dala ang pagkain.

"Dami ah." Bungad samin ni Tara.

"Of course. Ang libre dapat sinusulit yan!" Tss... "Okay lang yan mayaman ka naman." Di ko na siya pinansin dahil kung ano-ano na naman nasasabi niya.

"Ano ba!? Di ka ba marunong tumingin sa dinadaanan mo!? My gosh look at what you did to my uniform! You ruined it."

Napatigil kami sa pagkain dahil sa sigaw na yun. Hinanap ng mata ko ang may kagagawan non.