The Serial Killer Han Jisung // (Jisung × Minho)

⚔️9

Yazım yanlışı falan filan varsa yorum bırakın kontrol etmeden atıyorum.

Yorum ve vote atmayı unutmayın
Msöxçfödçödfgçföd.

Bismillahirrahmanirrahim.

[Han Jisung'tan]

Sabah yatakta çıplak bir şekilde uyanıp yanımda yatan Minho'yu görünce bayağı telaşlanmıştım. Bu deneyimi ilk defa yaşamıyordum. Fakat hoşlandığım insanları seviştikten sonra onları zevkle öldüren nekrofili hastasıydım ben. Chan benim herşeyimi bilir ve anlardı. Hemen ona gitmeliydim.

Evet ondan fena bir şekilde etkilenmiş fakat kendimi tutamamıştım. Onu öldürmediğime şükretmem gerekiyordu sanırım. Minho uyurken hemen üstüme bir şeyler geçirip yatağın yanındaki komidinin üstünden motorumun anahtarını almıştım.

Bu aralar iş çok sıkıntı olmuyordu çünkü işten zaten ayrılmıştım. Her şeyi bitirdiğimde tekrar girecektim o işe ve normal insan gibi hayatımı yaşayacaktım.

Motoruna binip yarım saat kadar sürdükten sonra Chan'ın evine gelmiştim. Ne zaman ararsan ara ona her zaman ulaşabilirdiniz. Çünkü o asla uyumayan biriydi. Uyusa bile bir kaç saat.

Klinik sahibi bir piskolok olduğu için oldukça zengin biriydi. Evi görkemliydi hemde çok.

Kapıyı tıkladığımda sanki hazırda bekliyormuşcasına hemen açmıştı.

"Motorunun sesini nerede olsa tanırım." dedi ve suratına bir gülümseme yayılmasına izin vermişti.

Ben hala ifadesiz içeri geçmeyi beklerken bir şeyler olduğunu hissetmiş gibiydi. Girdikten hemen sonra vestiyere kaskımı ve ceketimi asıp ayakkabılarımı çıkardıktan sonra salona geçtik.

"Chan ben bir şey yaptım." diye mırıldandım çocuk edasıyla.

"Lütfen bana Minho'dan hoşlanmaya başladığını söyleme.." diyerek yüzüne üzüntülü bir ifade büründü.

"Chan biz onunla seviştik!" ağlayacak gibiydim sesim titriyordu.

"ONU ÖLDÜRDÜN MÜ!?" diye bağırmıştı bana. Endişelenmekte haklıydı da. Koskoca amirdi onu öldürürse polis peşimi bırakmazdı.

"Hayır dur! Bir şey olmadı." ayağa kalkıp salonu turluyor tırnaklarını kemiriyordu.

"TEDAVİ OLMAYI KABUL ET!" Ama o kadar kolay değildi işte. O cehenneme benzer yer bana eskileri hatırlatıyordu. BlackSuit'in bize yaptığı işkenceleri hatırlatıyordu ve ben daha fazla deliriyordum orada .

"LANET OLSUN TAMAM MI KABUL ETMEYECEĞİM. O CEHENNEME GİTMEK İSTEMİYORUM." haddini aşıp bende bağırmaya başlamıştım.

Lanet olası sessizlik salona hakim olunca Chan'la göz göze geldik. Gözlerinde acı vardı sanki. Evet benim iyiliğimi istiyordu ama ben istemiyordum. Onu daha fazla kırmamak için elimden gelenin en iyisini yapıp evden çıktım.

******************

[Lee Minho'dan]

Karakolun kafeteryasında bir masada Changbin ve Seungmin ile oturup bir şeyler hakkında tartışıyorduk.

Changbin bir şeyler biliyordu ve bize anlatmamıştı.

Kafeterya'dan aldığım kahveleri önlerine koyduktan sonra kendi kahveme şeker atıp karıştırdım.