Dahil May Isang Ikaw

Chapter 2 pt1

Tanaw ni Ross mula sa kanyang silid ang malawak na lupaing nasa sakupan ng Araullo Farm. Ang lupaing pinag yaman at iningatan ng kanyang yumaong Ina.
Pinuno niya ng sariwang hangin ang ang kanyang  dibdib upang kahit paano ay maibsan ang bigat ng paghi himagsik ng damdamin niya ng mga sandaling iyon.

Naguu nahang umalapas sa kanya ang emosyong pilit niyang sinisikil. Pinipigilan niya ang silakbo ng galit para sa Amang sa pangalan lamang niya nakilala.

A father that never was. He was bombarded with so many emotions.

Sa responsibilidad na ini atang nito sa balikat niya.
Pag hihimagsik dahil sa kabila ng pumanaw na ito ay nagawa parin nitong saktan ang damdamin niya.

At panlulumo dahil sa kahuli hulihang buhay nito ay nagawa parin nitong manipulahin ang buong buhay niya.

Dala ang isang baso ng alak ay nanghihinang tinungo niya ang balcony ng masters bedroom. Ang dating silid ng kanyang yumaong Ina.

Umupo siya sa nag iisang rattan chair na naruruon. Tanda pa niya na laging sa upuang ito siya naka tulog habang ina antay ang pag uwi ng Ina galing sa pamamahala sa farm. Dito siya kinu kwentuhan ng Ina tungkol sa kabataan nito at mga maga gandang alaala nito sa kanyang Lolo.

He missed his mom so very much. It always left an ache whenever he misses her.

Nag uumapaw ang pangaral nito sa kanya at higit duon ay pagmamahal.

He never once feel unloved kahit pa wala siyang mai tuturing na Ama.

His Mom occupy all his childhood and adulthood memories. Ni wala siya natandaang naging parte ng kanyang Ama.

Isinubsob niya ang ulo sa kanyang  mga braso his chest constricted painfully. Ramdam niya ang pama masa ng mga mata sa pigil na emosyon.

Ipinag pa pasalamat niya ang kadilimang bahaging iyong ng balcony ng silid niya. Dito malaya niyang nabi bitiwan ang kahina hunang taglay niya.

Sinaid niya ang laman ng basong hawak. Hinagilap ang bote ng alak at nagsalin ng mas higit na halos ikapuno ng baso. Gusto niya mag lasing, lunurin ang sakit na nasa dibdib. Pamanhirin ng panandalian ang sarili.

Tinutop niya ang dibdib, may pilit hina hagilap ang kanyang mga daliri at nang iyon ay matagpuan ay inilabas mula sa leeg. Kumislap mula sa liwanag na nag mumula sa buwan ang hawak.

Ang pinaka i ingat ingatan niyang singsing na tanging kayamanan niyang mai tuturing na kanya. Ang tanging ala alang naiwan ng kanyang Ina.

"Anak....  Ross, kunin mo ito." tangan ng yayat na mga kamay ang isang singsing, a gift from her father.  na mula pa sa lola niya.

Isa iyong white gold wedding band na ang tanging adornong mata tawag ay pangalan ng angkan na  "Araullo" written in calligraphy na naka engrave sa ibabaw ng singsing.

"Ipangako mong ibibigay mo iyan sa tamang babae...hmmmm..." saglit itong napapikit na sa wari ay humu hugot nang lakas para maka pagpatuloy.

Ross clutched the bedpost tightly. Hopelessly transferring the pain, agony and anguish in seeing his Mom's frail condition. Painstakenly holding back his emotions. Showing bravery he was far from feeling. Numbing himself to hold the painful emotions at bay.

Kaya maging ang pag hawak sa kamay ng kanyang Ina ay di niya magawa. Hindi dahil sa kung anu pa man. Kundi nata takot siyang maramdaman nito ang takot na unti unting gumugupo sa pag katao niya.

"... hmmm not be--cause she is educat--ed or from a .... well-off fam---ily.." nakapikit ito subalit may masuyong ngiti sa labi.
"... but f--or the so--le rea---son ...
that you love her A--anak..!" taking her last breathe.

Sapat ang ala alang iyon para ang emosyong pinipigil ay kumala.

"M-ama!"... impit siyang napa hagulgol.