lights🚦/ Taehyung {texting}

🚦

Ya uzun zaman önce konuşulacaktı, ya da önüne duvarlar örülecekti kelimelerin. Ya izin verilmeyecekti gidenlere, ya da sessizce izlenecekti gidişleri. Araflardan uyanışlar bel bağlardı yeni rüyalara. Bu rüyalar bakmazdı insanın yüzüne. Rüyalar yalan söylerdi insanlara. Rüya gibi de olsa kötü de olsa, zaman kavramı yitirdiğinde, bıkmaz tekerrür ederdi tarih. Kendi adını bilmeyen bir ressamın ellerinde, yalnızca karalama gibi görünen bir duvar tablosu olurdu zaman. Baktıkça kafası karışır, midesi bulanırdı insanın. Geçmiş, gelecek dökülür ayaklarının altına, korkardı. Her ikisi de korkuturdu çünkü. İnsan, geçmişide yaptığı hataları gelecekte de yapmaktan korkardı çünkü. İnsan, geçmişinde yaptığı hataları gelecekte yapmaktan korkmalıydı ki, yeni ve tamamen farklı hatalar yapabilsin. Bunun erdemi, âşık etmeliydi insanı dünyaya. Çünkü orası öyle güzel bir yerdi ki, orada zaman öyle eşit dağılıyordu ki, kesinlikle yaşamaya değerdi. Dünya ne kadar büyük ve ürkütücü olursa olsun, sevmeliydi insan orayı ve orada kendiliğinden oluşan değerleri... insan, aşık olmalıydı. Geçmişine, bugününe, yarınına...