lights🚦/ Taehyung {texting}

🚦

Lütfen oyy veriiiinn! Hepinizi öpüyorum muahh oh!

Hayatın acı gercekleri vardır. Benimde acı gerceklerim var fakat. Ben baş etmeyi biliyorum. Kafaya takmamayı zamana bırakmayı. Belki bir gün beni sever demeyi de biliyorum.

Belki beni bir gün sever. Belki...

Buna karşı olan inancım tam değil fakat inancım ufakta olsa var. O küçük olan inanç bile beni mutlu etmeye yetiyor.

Tam bir hafta geçti.

Onunla en sonki konuşmamızın üstünden. Bir hafta geçti onu o zamandan beri hiç görmedim. Ne o ışıkların altında. Nede şirkette. Belkide düğün hazırlığı yapıyorlardır. Bilemeyiz. Ah, o evleniyordu değil mi. Bazen unutuyorum ve saçma hayallere dalıyorum.

Mal ben işte.

Önümdeki bilgisayardan bütün işlerimi halledip kapattım ve şirketten çıkmak için eşyalarımı aldım ve odamdan çıktım. En üst katlarda olduğum için asansöre binmek zorundaydım. Şirketten tamamen çıktığımda deli gibi yağmur yağıyordu ve ben şemsiye getirmemiştim! Harika!!!

Derin bir nefes aldım. Ne bok yapacaktım şimdi ben! Çantamı kafamın üstüne tutsamda bir işe yaramaz. Neyse boşver. Çantamı üstümdeki ceketin altına koyup içindekilerin kuru kalması için uğraştım ve hızlı adımlarla yürümeye başladım.

Normalde koşardım fakat anın tadını çıkarmatmayı  sevenlerdenim. Bir anda yüzüme vuran yağmur kesilince kafamı kaldırdım. Şemsiye? Durdum ve arkama döndüm.

Bana gülümseyerek bakan bir tae ile karşılaşınca şaşkınca baka kalmıştım. "Fazla ıslanmış gibisin." Dedi. Umursamadım ve önüme dönüp hızla yürümeye başladım. "Hey! Bekle." Diye bağırdı arkamdan.

Yanıma ulaştığı zaman "neden bana soğuk davranıyorsun?"diye sordu. Ona göz devirdim ve durup ona döndüm "bilmem neden acaba. Benimle takılmak istedin fakat evleniyorsun. Yani kötü hissettiriyor anlıyor musun? Sanki onu benimle aldatıyormuşsun gibi!"dedim. Ona beni bırakıp sevişmeye gittiğini tabi ki söyleyemem. Bunu nerden biliyorsun diye soracak ve ben seni takip ettiğim diyemem sonuçta.

Gözlerini kaçırdı ve kafasını yere eğdi. "Şey biliyorum ama onu aldatmıyorum sonuçta."dedi sessizce. "Şuan burda durman bile onu üzebilir." Dedim. "Hayır. Şey yani. O sadece... of boşversene!" Dedi.

Hızla arkama döndüm ve bu sefer koşar adımlarla eve doğru gittim ve tabiki yağmurda kaybolan göz yaşlarım ile birlikte.