lights🚦/ Taehyung {texting}

🚦

Yerdeki kana bulanmış cam parcalarına bakarak dolabın içinde sessizce ağlıyordum. Bir anda bir çığlık duyuldu. Dolabın küçük aralığından görüş alanıma annem girdi ve babam. Annem "lütfen bırak beni" diye yalvarırken. Babam ona vurdu ve annemin yere düşmesini sağladı. Saçlarından tuttu ve onu tekrar ayağa kaldırdı.

O cani adam annemi acımasızca döverken ben hiçbir şey yapamıyordum. Çok küçüktüm. En son annemi kurtarmaya çalıştığımda nerdeyse ölüyordum ama bunun bir önemi yok. Dolaptan hızlıca çıktım ve babamın annemin önüne geçip "bırak annemi!" Diye bağırdım.

14 yaşındaydım ben bana istediğini yapabilir ve ben yine kendimi koruyamam ama yinede değerdi annem için. Babam bana sinirle baktı ve yanağıma sert bir tokat indirdi. Kafam yana savrulmasıyla babam saçlarımı kavradı ve beni kendine çekti. "Sen kahvaltıda yürek mi yedin ne bu tavırlar he!" Dedi ve beni itekledi.

Kalbim deli gibi atarken annem hıçkırarak ağlıyordu. Babam elindeki içki şişesini yere sert bir şekilde fırlatında annemle beraber irkilmiştik. Bir şey yapacaktı.

Eline en büyün cam parcasını aldı. İlk bana yaklaştı ve bir anda kemerini çıkarttı ve beni yere itekledi yere düştüğüm gibi kolumun yere sürtmesi ile inledim. Önce yere eğilip yüzüme vurdu saçlarımı çekiltirdi ve sonra üstümdeki tişörtü zorla çıkartıp benim sütyenle kalmamı sağladı. Ayağa kalkıp acımasızca vücuduma vurmaya başladığı zaman sadece vücuduma çarpan kemer, annemin yalvarışları ve benim acı dolu inlemelerim odayı dolduruyordu. Annem babamın koluna yapışmış bir şekilde onu durdurmaya çalışıyordu.

Babam onu her seferinde itekleyerek yere fırlatıyor yada vuruyordu. Annem "yeter artık" diyerek bağırdı ve onu itekledi babam sarhoşluğun etkisiyle biraz savrulup daha sonra elindeki büyük cam parcasını sinirle annemin boğazına sertçe sürttü.

Vücudum halsizlikten ayağa kalkamazken sadece sessizce göz yaşı döküyordum. Gözlerim kendi kendine kapanırken ne yapacagımı kestiremiyordum.

Annemin boğazından boşalan kanlar beni korkuturken annem elleri ile boğazına sardı ve sessizce göz yaşı döktü. Çünkü bağıramazdı canı acırdı. Babam yaptığı şeyin farkına vardığı zaman anında odadan toz oldu ve kapıyı kilitledi ve evden çıkıp gitti. Annem yere çökünce vücudumun sızlamasını umursamadan ayağa kalktım ve yerdeki bir kumaş parcasını annemin boğazına sardım.

"Anne lütfen gitme." Dedim yalvararak. Annemin gözleri yavaştan kapanırken. Deli gibi ağlıyor ve bağırıp duruyordum. "Anne! Anne hayır! Lütfen gözlerini kapatma." Diye bağırdım. Odanın içinde telefon gibi bir şey aradım fakat bulamayınca anında babamın kitlediği kapıyı açmaya çalıştım.

"Açıl lanet kapı." Diye bağırdım fakat hiçbir şeyin işe yaramayacağını fark ettiğim an görüş alanıma giren açık ama doğru koşup deli gibi bağırmaya başladım. "LÜTFEN YARDIM EDİN ANNEM ÖLÜYOR! YALVARIRIM YARDIM EDİN!" Bağırışlarımı duyan bir kaç adam eve doğru koşarken evin önüne bir sürü insan toplanmıştı. Annemin yanına çöktüm ve "anne lütfen dayan geliyorlar tamam mı yardıma geliyorlar lütfen dayan!." Diye yalvardım.

Kapı tekmelenmeye başladığı an irkildim ve kapıyı açmalarını bekledim. Kapı açıldığında diğer insanların aradığı ambulans sesi sokağın içinde yankılanmaya başlamıştı.  Adamlar annemi müdahale etmeye çalışırken içeri giren bir kaç kadın benim üzerimde sadece sütyen olduğunu fark ettikleri an üzerime bir hırka verdiler. O arada annem çoktan ambulans ekipleri tarafından kaldırılıyordu.

Benide ambulansın içine aldıkları zaman korkudan tir tir titriyordum. Vücudum da çok kötü sızlıyordu. O kadar çok acıyordu ki acıdan kafayı yiyecektim. Bunu ilk defa yapmıyor fakat her yaptığında aynı acıyı yaşıyor ve ölcekmiş gibi hissettiriyor du.

Hastaneye ulaştığımızda annemi hemen ameliyata almışlardı. Benide bir odaya alıp yaralarıma krem falan sürmüşlerdi. Bir kaç polis gelip beni sorguya alıp olayı sormuşlardı. Bende hi bir detayı atlamdan olayı anlattım. Ameliyat saatlerce sürsede annem kurtulmuştu.

İşte o gün annem ve benim kurtuluşumuz olmuştu.
Her şeyin bitişi. Her şeyin sonu. Annem kurtulmuştu. Benim vücudundaki yaralar iyileşmeye başlamıştı. O lanet babam ise yakalanmış hapisaneyi boylamıştı.

O gün hem acı verici olsada mutlu bir hayatın başlangıcı olmuştu.  Biz o gün hayatımıza mutlu olarak devam etmiştik...