schadenfreude || cembar

8

Cemal eve girer girmez koşarak lavaboya gitmişti.Hiç sormadan bulduğuna göre buraya daha önceden gelmiş olmalıydık.

Berkan eğer Cemal'le aynı evde olduğumu bir de onun evinde olduğumuzu bilseydi.....
cümleyi tamamlamak istemiyorum.

Cemal gelene kadar ben de kahve yapsam iyi olurdu.Tam elime kahveyi almıştım ki aklıma nasıl içtiğini bilmediğim geldi. Bunu ona sormam lazımdı ama soramazdım.

Ben elimdeki kahveye aval aval bakarken içeriye Cemal girdi,anlamış olmalı ki bana dönüp sütlü kahve istediğini söyledi ve gülümsedi, hiçbir tepki vermeden kahveleri alıp bahçeye çıktım,orada beni bekliyordu.

Konuşmak için getirmiştim onu buraya ama nereden başlayacağımı bilmiyordum.

Evet çok saçma bir soruyla konuya girmiş bulundum.

-Cemal,beni seviyor musun?

Cemal birden bana dönüp öküzün trene baktığı gibi bakmaya başladı,size yemin edebilirim en az 5 saniye boyunca ağzı açık bir şekilde gözlerini belerte belerte üzerime dikti.

Açıkçası çok tatlı gözüküyordu ama sinirliydim,yani sorduğum soru karşısında şaşırmış olabilirdi tamam ama bu sorunun çok normal olduğunu bilmesi gerekliydi.

+Sence sevmesem bu halde olur muydum Barış?Baksana şu halime,ben az önce kendi öldürücektim,yani sen gelmesen.

Bunları söyledikten sonra şizofren gibi kahkaha atmaya başladı,yemin ederim anormal bu çocuk.

-Bence sevseydin böyle olmazdı Cemal,eğer ben senin yerinde olsaydım aşkımdan vazgeçmezdim. Aramızda ne geçtiğini bilmiyorum ama ne olursa olsun sen aşkına sahip çıkamadın Cemal Can Canseven. Benim yıllarım bir bilinmezlik içinde geçti, hatırlayamadığım kokunu aradım mağazalarda.Sen hiç yolda birini bana benzetip onu takip ettin mi, sadece küçük bir umut kırıntısı oldu mu bunun yüzünden içinde?Ben cevap vereyim olmadı, ben sana ulaşamazdım ama sen bana istediğin her an her şekilde ulaşabilirdin.Ben senin evini arkadaşlarını arabanı hiçbirini bilmiyorum,ama sen her şeyimi biliyorsun hatta benim hatırlamadıklarımı bile biliyorsun, o yüzden isteseydin benimle iletişimin çok kolay olurdu.

Cümlemi bitirdikten sonra yanaklarımdaki ıslaklığı yeni fark etmiştim,ağlamışım.Hem de onun karşında...

Ne kadar çaresiz olabilirdim ki daha fazla?

Cemal'e döndüğümde o da ağlıyordu, koşarak birden bana sarıldı,ben de bir anlık boşluğuma geldiği için ona sarıldım.

Çünkü o an birine sarılıp ağlamaya ihtiyacım vardı,daha fazla anlamı yok.

Cemal birden içini çeke çeke özür dilemeye başladı,ard arda ne kadar özür dilediğini sayamamıştım bile çok fena ağlıyordu,ama şimdi kabul etmem gerekliydi ki gözlerinin yeşili ağlarken çok daha güzeldi.

Artık fazla olduğunu düşünürek onu hafifçe üstümden ittim, onu ne üzmek ne de mutlu etmek istiyordum.

Bana döndü ve;

+Barış mutlu olmak istiyor musun?

-Kim istemez ki Cemal

+Tamam o zaman.Sana geçmişi tekrar yaşatarak hatırlatacağım ama bizim hikayemizin sonu güzel bitmeyecek barış,yine de öğrenmek istiyor musun?

-Bu da soru mu?Bu benim yıllardır beklediğim bir şey.

+Tamam o zaman kalk gidiyoruz.

-Nereye gidiyoruz ki?