Uprowadzona i zraniona.

Rozdział 1. Moje życie to cierpienie.

Pamiętam to jakby było to wczoraj. Siedziałam z rodzicami w domu. Mój starszy brat Chris był w szkole. Ja miałam dopiero 5 lat, a on już niedługo miał być pełnoletni. Bawiłam się z mamą kiedy tata robił obiad. Chris miał za niedługo wrócić. Nagle do naszego domu weszło kilku mężczyzn. Mama mnie przytuliła biorąc na ręce. Ci mężczyźni mówili o jakiś pieniądzach. Nie wiedziałam o co chodzi. Tata powiedział tym ludziom, że nie ma pieniędzy. Wtedy do domu wszedł Chris. Jeden z mężczyzn złapał mojego brata i przyłożył Chrisowi do szyi nóż. Wtuliłam się w mamę przerażony. No i stało się. Mężczyzna który trzymał mojego brata wbił mu nóż w szyję, a ja krzyknęłam przestraszona. A inny mężczyzna strzelił z pistoletu w mojego ojca. Dwóch mężczyzn mnie wsadzili mnie i mamę do jakiejś ciężarówki. Wywieźli nas na Ukrainę. Obecnie mam 15 lat. Pytacie co się ze mną działo przez te 10 lat? Otóż... Moim i mojej mamy "domem" od 10 lat jest jeden z burdeli na Ukrainie. Jedzenie mają paskudne, ja mam trochę gorzej od mamy. W zamian za nauczanie indywidualne mój nauczyciel zawsze robi ohydne rzeczy. Wolała bym być w domu.