Please Smile, Maggy

Chapter 31

Chapter 31: Start of something new

______________

"Nandito ang Boyfriend niya, bakit?" Laking gulat ko nang may magsalita na naman sa likod namin, at sigurado akong si Hurley 'yun.

"BOYFRIEND?!" Reaksyon nila.

"HUUUUH?!" Reaksyon muli nila

Nang magsalita na si Hurley.

"HURLEY?!" Sambit muli nila.

"SI HURLEY BOYFRIEND MO?" Sigaw nila na mapagtagpi-tagpi ang lahat.

• • • •

"Hindi ganon, wala pang naging boyfriend si Maggy, ever!" Ani ni Percy. Na-appreciate kong pinaliwanag ng babaeng 'to ang misunderstanding sa pagitan namin tatlo---hindi ako nahihiya dahil yun din naman ang katotohanan. But, I really don't like the idea of saying things about me to a someone who I recently knew.

Nakaupo na naman kami sa sofa, parang ini-interrogate na naman nila ako but this time tatlo kami ang nasa harapan nila.

Pumapagitna samin ni Caleb si Hurley na puno ang bibig ng fried noodles na niluto nila.

Napatingin ako kay Creed at ngumiti lang ito sa akin, knowing Creed he always calms me whenever I felt troubled. Tumango nalang ako sa kaniya.

"So, kung ganoon 'di naman pala boyfriend ni Maggy si Hurley?" Tanong ni Caleb ulit. "Yup! Definitely no!" sambit ni Barry, na may gesture pa na 'hindi'. "What do you mean by your definitely, Barry? Why do you really hate the idea of me dating Maggy?" Nagulat ako sa biglang tanong ni Hurley. Sunod ko itong tinignan ng walang gana. "Why?" Tanong nito pabalik sa akin. Napailing nalang ako.

"I love you Hurl, but yes, because you're such a hot-tempered, arrogant punk" ani ni Barry, humalukipkip pa ito at tinaasan ng kilay si Hurley.

"Ano?!" Bahagyang napataas ang boses ni Hurley saka binato si Barry ng cushion. Tumawa lang ng malakas si Barry.

"Anyway, what brings you here?" Creed gets in, while the two are still having cat-fights. Inisa-isa ko sila ng tingin, ngayon ko lang din napansin na tahimik lang ang tatlo na nakikinig. Si Jack, Miho, at Melo. Himala at tahimik ang bugok na si Jack?

"Ah, yes. The reason why I looked for you Maggy is because of this" aniya saka inilabas mula sa jacket na suot nito ang isang panyo, na alam kong pagmamay-ari ko nga.

"Thank you" wala sa sariling sambit ko, I was too drowned by the fact that I almost lost the hanky that Lola gave me. She always used this hanky to wipe my tears away, that's why I frequently bring this to remind me that I'm not alone, and that I can wipe my tears if I fail and start again.

"Thank you, so much" napatingin ako sa kaniya at nanginginig ang kamay na kinuha ang panyo mula sa kaniya.
Natahimik naman ang paligid, wala ni isang nagsalita. Lahat ng mata nila ay nakatuon sa aming dalawa ni Caleb. Gulat ding napatingin sa akin ang lalake.

"This must be really important to you" aniya.

Napatango nalang ako saka mahigpit na hinawakan ang panyo. Sorry Lola...
I almost lost it...

"I'm sorry Maggy, I know that we're not in a good situation to tell you this." Napatingin ako dahil sa sinabi nito, kaya't ang mga mata ng mga kaibigan kong kaninang nakatutok sa akin ngayon naman ay nabaling kay Caleb. "But since they are your friends, I think it is nice as well for them to hear it" He paused and then looked at me.