Ah benim şu gözlerim!
Hem ağlayan hem gülenlerim.
Acıyı görüp ağlayan gözlerim,
Sevince şahit olunca nasıl da gülüyorlar.
Siz ne kadar tahammülkarsınız;
Onca acıya, onca zülme şahit olup da,
Hiç kapanmaktan yorulmayıp,
Her zaman bana rehber oldunuz.
Ey bahtsız gözlerim benim!
Siz ne kadar şiddete şahitlik yaptınız.
Kapanıp görmemeyi ne kadar da çok istediniz.
Nice çocuğun feryadına,
Nice canların toprağa düşmesine,
Açlıktan mecalsız kalan insanlara,
Su su diye inleyen günümüz Hüseyinlerine,
Çaresizce şahitlik ettiniz.
Keşke görmeseydiniz!
Vurma dedikçe mazlum,
Vurmaktan zevk duyan o zalimleri
Keşke görmeseydiniz!
Onca zülme kapanan o gözleri.
Hisleri yok olmuş, duygularını köreltmiş o nadanları.
Şahitlik yapmasaydınız o ruhsuzlara.
Ama hem uyuyan hem uyanan gözlerim ;
Ne olursa olsun siz görmeye devam edin.
Siz görün tüm zalimleri,
Etten makinaları, ruhsuz bedenleri...
Görün, kundaktaki bebelerin üstüne düşen bombaları.
Görün kırılan kolları, kopan bacakları,
Başsız kalmış öylece cansız kalan bedenleri.
Görün ve şahitlik edin her şeye.
Durduramadım zülmü,
Ama çok ağladım, hiç gülmedim diyin.
Ve o mahşeri kalabalıktan tutup çekin o vicdansız zalimleri.
Ve görün hassas terazi karşısında,
Ağlayan gaddarları, gülen bahtiyarları.
Görün de siz de gülün sonunda.
Not : Çok gözyaşı döküp de hiçbir şey yapamadığım mazlumlara, gariplere ithafen yazılmıştır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KATRE {Şiir Kitabı}
PoetryBazen bir dize , kitapların anlatamadığından daha çok şey anlatır. Hani içinizden konuşmak gelmez de karşınızdaki kişiye öylece bakarsınız. Fakat öyle bir bakıştır o bakışınız ki sabahlara kadar konuşsanız anlatmak istediğinizi o bakışınızla anlattı...
