KATRE {Şiir Kitabı}

AH BE KARDEŞİM!

Daldım yine ta ufuklara,
Hayır, ufuklar ölçü değil bana.
Ufkun ötesi hayallerimi süsleyen yer.
Hayallerimi süsleyen dünya...

Uzun uzun düşünürüm bazen.
Ağladığım çok olur düşünürken.
Sanmayın, ağlayışım kendi derdime...
Bir şey yapamam, o yüzden kızarım kendi kendime.

Ah be kardeşim!
Nasıl ağlamayayım!
Görmüyor musun?
Kardeşi kardeşe düşman etmişler.
Renk deyip, irk deyip ayırt etmişler.

Ah be kardeşim!
Üzülmemek elde değil!
Din farklıymış, dil farklıymış...
Türkmüş, kürtmüş, lazmış...
Onlar bizden çok farklıymış.

Ah be kardeşim!
Aldığımız verdiğimiz nefes bir değil mi?
İçtığımız suyun rengi aynı değil mi?
Tenlerimiz olmassa da kanlarımız hep kırmızı değil mi?

Ah be kardeşim!
Değil miyiz hepimiz kandan ve kemikten?
Hepimiz aynı dünyanın insanları,
Aynı Yaratıcının kulları değil miyiz?

Ah be kardeşim!
Sembolleri sevmek ne diye,
Verildi sana kalp insanı sev diye.
Hilal, Haç, Davud Yıldızı ayrıştırmasın seni.
Bir etmektir hepsinin gayesi...

Ah be kardeşim!
Ben ağlamayayım da ne yapayım.
Kardeş kardeşi vuruyor,
Dindaş dindaşı kırıyor,
İnsan insanın kanında boğuluyor...

Ah be kardeşim!
Ufka bakarken, hülyalarda kaybolurken...
Ben çok farklı bir insanlık,
Çok farklı bir dünya hayal etmiştim.
Mılyonlarca arının aynı kovanda,
Mılyonlarca karıncanın aynı yuvada kavgasız yaşayışları gibi...
Kavgasız, savaşsız, kınsız ve öfkesiz bir dünyaydı, benim hayalim...