მბრძანებლები

უარესიც შეიძლებოდა!

ბიჭების სახლი

ქრისტინი ჯერ იშმუშნება,ხელებს მაღლა სწევს,იზმორება შემდეგ კი თვალებს ნელა ახელს,თავის წითურ თმებს გვერდზე იყრის და რაც პირველი თვალში ხვდება ოთხი ადამიანია,რომელებიც ისე მისჩერებიან,თითქოს გალიაში გამოკეტილი ცხოველი იყოს,არადა ცხოველი ნამდვილად არ არის თუმცა სიგიჟემდე ცოტა უკლია.

-როგორ ხარ?-ქაი უცებ კითხულობს

-თქვი რომ არაფერი გახსოვს რა!-მუდარის სახით უყურებს ბექი...

-რაც საჭიროა ყველაფერი მახსოვს,ბატონო ბექ!-ამბობს ქრისტინი და ასადგომად ემზადება

-მაინც რა გახსოვს ვერ გვეტყვი?-უცებ კითხულობს ჩანი

-ყველაფერი ბოლო ავარიამდე,თუ როგორ გაჩნდა ქაი ჩემს მანქანაში მე კი,მისი ამ გაჩენით შოკირებული ხეს შევასკდი და მამაჩემის ისედაც ძველი მანქანა დავამსხვირე!

-ვწუხვარ-თავჩახრილი ამბიბს ქაი-მაგარამ არ ინერვიულო მანქანას მალე გააკეთებენ...

-არ შეწუხდეთ,თქვენი პატივისცემით უკვე შევწუხდი-ქრისტინი ფეხზე დგება...

-საით,ახლა რას აპირებ?-კითხულობს ბექი

-ჯერ ამ სახლიდან წასვლას!-მკაცრად ამბობს ქრისტინი და კარებისკენ მიიწევს ბიჭებიც უკან მიჰყვებიან,ქრისტინა აქაურობა უკვე იცის და გზის გაკვლევა არ უჭირს,კიბეზე ჩასულს წინ სუჰო ეფეთება...

-გაიღვიძეთ?!

-როგორც ხედავთ!

-საით?-კითხულობს სუჰო

-თქვენი საქმე არ არის!-ამბობს გოგო და სუჰოს გვერდს უვლის...ყველა დანარჩენი კი გოგოს უყურებს,რაზეც ქრისტინი კარებთან მისული ტრიალებს და ახლა უკვე ბიჭებს მისჩერებია-ხო,მესმის ასე რატომაც მომჩერებიხართ,არაფერი არ იქნება,ამ სამეს თავს ვანებებ,რაც გინდათ ის ქენით,თუ გინდათ გადაწვით,მერე ჩააქრეთ,მერე კიდევ რასაც შვრებით,ნუ ჩემთვის სულ ერთია,ამ ქალქიდან მივდივარ ისედაც!