ამ თავში შემდეგ მონსტრებს შეხვდებით,(არ მინდოდა მხოლოდ სახელებით შემოვფარგლულიყავი ამიტომ ფოტოებსაც ჩავყრი,ასე უფრო საინტერესო იქნებაა😁😁)
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
----------- ბიჭების სახლი....
-ანუ დიო,ყველაფერი მითხარო უფრო ზუსტად ოღონდ-თქვა ქრისტიმ -მოკლედ შენ ის შენს სიზმრებში უნდა მოიხმო-ქრისტიმ თავი დაუქნია ამ სიტყვებზე დიოს,მაგრამ თვითონაც ვერ გაიგო თავი რატო დაუქნია,სინამდვილეში ვერ მიხვდა ვიღაც სიზმარში როგორ უნდა მოეხმო. -ეგ გავიგე,ოღონდ რანაირად,ანუ ვერ გავიგე! -მასზე უნდა იფიქრო და ყველაფერ ცუდზე,ის ყველა იმ კოშმარს მართავს,რომელსაც ადამიანები ხედავენ,სწორედ ეს აძლებინებს,მას ძლები ემატება როცა ცუდზე ვფიქრობთ,როცა დეპრესიაში ვართ,ის ამავდროულად ყველა კოშმარულად საშიში რსების მამად იწოდება... -კერძდ? -მაგალითად მაქცია.. -ეგენი არსებობენ?-ქრისტიმ თვალები გადმოკარკლა ლამის კითხვის დასმის დროს და ოდნავ შეშინებული ქაის ამოეფარა -შენს ადგილას კიდევ მაგ კითხვას არ დავსვამდი-თქვა სუჰომ -ხო,წესით უკვე არაფერი უნდა გიკვირდეს-დაამათა ჩანმა -ქრისტინ უბრალოდ როცა ლეგენდებს ისმენ ან ზღაპრებს,ან რაიმე ამბავს,უნდა გახსოვდეს,რომ ყველაფერს საფუძვლად რაღაც სინამდვილე უდევს. -ხო ისე მაინც სანამ საკუთარი თვალით არ ვნახავ ცოტა გამიჭირდება დაჯერება-მხრები აიჩეჩა ქრისტინმა და ბიჭებს დააკვირდა.-მოკლედ ამაღამ დავიძნებ და ხვალ მასთან გავიღვიძებ ხო? -კი ასეა,ოღონდ ბევრ ცუდ რამეზე უნდა იფიქრო-დაუზუსტა დიომ -გასაგებია,ეგ არ მიჭირს -გაიღიმა გოგომ -მაგრამ...-საუბარი შეწყვიტა ქრისტინმა -რა მაგრამ?-ქაიმ მალევე იკითხა -არაფერი,მზად ვარ,უბრალოდ იქ მასთან რამოდენიმე საათი თქვენს გარეშე საშინელი იქნება... -მალე მოვალთ,ხო იცი შესამჩნევი იქნება ჩვენი შემოსვლა-გაიღიმა სეჰუნმა -შენი განსაკუთრებით სეჰუნ..-ღიმილითვე უპასუხა ქრიტინმა -ხო ანუ მზად ხარ?-იკითხა ჩენმა -კი,კი,რა თქმა უნდა,ანუ ახლა უნდა წავიდე და დავიძინო,ხო ასეა?-ანერვიულებულმა იკითხა ქრისტინმა-კარგი წავედი,ზედმეტად ნაღვლიანი სახეების გარეშე გთხოვთ..ხო კიდევ მალე მოდით. ესღა თქვა ქრისტიმ და ოთახიდან გავიდა,სწრაფი ნაბიჯებით დაიძრა საძინებელი ოთახისკენ,კარები ელვის სისწრაფით გააღო და დაკეტა,წამიერად კარებთანაც შეჩერდა,გაიზრა სიტუაცია,მაგრამ თავად წარმოიდგინეთ ეს სიტუაცია და პლუს მისი გააზრება და ახლა ძილის დროა,შემდეგ კი იქ გაღვიძების იმ არსებათან,ვისიც ასე ეშინია და ვინც მისი ხელითუნდა მოიკლას,ალბათ.. საწოლში ფრთხილად წვება,უკვე საკმაოდ შეშინებული,თვალების დახუჭვამდე ამ არსების სახელს სამჯერ გულში იმეორებს და შემდეგი სიტყვებით ასრულებს:გთხოვ,გამოჩნდი“,შემდეგ თვალებს ხუჭავს და ხუთ წუთიანი ჩათვლემის შემდეგ იმ ადგილას ჩნდება,სადაც ადრე ყოფილა,მინდვრებში,კვლავ ყვითელი კაბით,ირგვლივ ნაზი სიო ქრის,არაბუნებრივი სიჩუმე დგას და ამ სიჩუმეს იმ არსების ხმა ახშობს,რომელიც ძილის წინ მოიხმო. -ვიცოდი,რომ მოხვიდოდი პატარავ... -ეს სიზმარია? -კი,მაგრამ შემიძლია ეს ყველაფერი ცხადი გახდეს,აბა რატომ მინატრე ძილის წინ?-ღიმილით სვამს კითხავს ყველა ურჩხულისა და კოშმარის მამა. -მე,გდავწყვიტე.... -ნუთუ აქ ჩემს მოსაკლავად არ ხარ,ნუთუ რამე გეგმა არ გაქვთ,იქნებ სადმე უნდა შემიტყუო... -შენ ჩემს სიზმარში ხარ,აქ რა უნდა დაგიშავო,ვინც სიზმარში კვდება ეს რეალურ სიკვდილს არ ნიშნავს-დარწმუნებული ხმით უთხრა ქრისტინმა ისე რომ ეჭვიც არ შეპარვია -მე თავად ვწყევტ ეს სინამდვილე იქნება თუ სიზმარი! -მომკლავ,მაშინ როდესაც შენთან მოვედი?-თვალი თვალში გაუყარა გოგომ-ეს ვიღაც კაცის სხეული ძლაინ გიხდება მინდა გითხრა? -ხო,მივხვდი,რომ ჩემი მეორე სახის რაღაცნაირად გეშინია,ამიტომ ვიღაც გამვლელის სხეულში ავირჩიე,როგორც ჩანს გამიმართლა და სიმპატიურია,რასაც მის ფიქრებზე ვერ ვიტყვი,ცოტა იდიოტია. -ხო,ყველანაირად სრულყოფილი ვერ იქნებ. -გეთანხმები,მაგრამ შენ ხომ აქ ხარ და მინდა გითხრა,რომ შენ თვითსრულყოფილება ხარ!წამო ცოტა გავისეირნოთ,თან ჩემს სამეფოს დაგათვალიერებინებ. -სამეფოს? -ხო,რადგან აქ ხარ და რადგან გამომიძახე,ესე იგი ჩემთან ხარ? -მე უბრალოდ ჩემი მშობლები მინდა.. -სულ ეს არის?მეტი არაფერი? - მხოლოდ ისინი,ამაიტომაც ვარ აქ,ვიფიქრე შენს სიტყვებზე.. -და დათანხმდიი და რატომ? -იმიტომ,რომ ისინი მენატრებიან,მე მათთან ერთად ვერც კი ვიცხოვრე,ისე დამტოვეს,რომ მათით ვერ დავტკბი,ჩემთან არ ყოფილან.-პასუხი მალევე დაუბრუნა ქრისტიმ და ამ არსების სახეს დაკვირდა,რომელზეც კმაყოფილება იყო ასახული -წამოდი პირობას ყოველთვის ვასრულებ,შენ მშობლებს დავაბრუნებ.- -რა დაგიძახო,შენი სახელი არ ვიცი? -სახელი არ მაქვს,ის არც მჭირდება... -ერიკს დაგიძახებ თუ პრობლემა არ იქნება ,სხვანაირად რანაირად მოგმართო? -ერიკი?-უცნაურმა არსებამ უცებ გადახედა ქრისტინს და წამის მეასედში კმაყოფილმა გაიღიმა.-კარგი თანახმა ვარ! ხოდა,ასე ეს უცნაური არსება ერიკად წოდებული,ახლა ვიღაც ბიჭის სხეულში იყო,რომლის სიმაღლეც 1.80 ან უფრო მეტია,შავგრემანი,ოდნავ წვერით,საკმაოდ სიმპათიური და მიმზიდველი სხეულით. -ერიკ... -გისმენ ქრისტინ.. -შენ დემონი ხარ? -თითქოს ველოდი ამ კითხვას,არა მე დემონი არ ვარ,ისინი მდაბიოები არიან დედამიწაზე ამოდიან,ადამინების სხეულში სახლდებიან,ეს დამამცირებელია. -მაგრამ შენ ხომ... -არა,მე მის სხეულში კი არ ვარ,არამედ მისი ტყუპისცალივით ვარ... -გასაგებია... -კეთილი იყოს შენი ჩემს სამეფოშ მობრძანება. -ხო არც ისეთი ნათელი ადგილია...-სიშავეზე მიუთითა -საჩემოა და იმ არსებებისთვისაა შესაფერისი,რომლებიც აქ არიან... -რა არსებებს გულიხმობ? -გიდა გაჩვენო? -ბარემ აქ ვარ და რატომაც არა. -აი რა მიზიდავდა ყოველთვის შენში,პატარა ქრისტინ,შენი არაბუნებრივად ძლიერი სიმამაცე,ადამიანები ასეთი მამაცები არ არიან და ეს უნდა იცოდე,შენი სიძლიერე იმაზე მეტია ვიდრე ყველა ჩვეულებრივი მოკვდავის... -შენს არსებებზე შევჩერდით ისინი უნდა გეჩვენებინა... -ხო,ხო,რა თქმა უნდა,წამოდი. -მოკლედ ესეც პირველი და ერთი-განსაკუთრებული,აბა თუ გამოიცნობ რა არის? -ლომის გულ-მკერდი,თხის ტანი,გველის კუდი,ეს ხომ ქიმერაა.. -ჭკვიანი ხარ...უკანასკნელია,ამიტომ აქ მყავს იდიოტმა ბელეროფონმა(ძვ.ბერძენი გმირი) მოკლა მისი ძმა. -ეს არსება ყველაფერს ანადგურებს,მაგიტომაც მოკლა ის ბელერეფონმა... -ხო,გეთანხმები,ის ყველაფერს ანადგურებს და სპობს,მაგრამ ეს არაფერს ნიშნავს ის ამის გამო სიკვდილს არ იმასხურებს,ღმერთმა თქვენ შეგქმნათ,ადამიანები და თქვენ სამყაროს ღიმილით ანადგურებთ,იცი რა განსხვავებაა ამ ცხოველსა და ადამიანს შორის ... -რა? -ჩემები უბრალოდ ცოტა გაბრაზებული სახით ანადგურებენ სამყაროს,მხოლოდ ეს მეტი არაფერი რა მნიშვნელობა აქვს ჩემი ქმნილებები გაანადგურებენ ქვეყნიერებას თუ ღვთის...-საუბრის დასასრულს კიდევ ერთ საკანს მიუახლოვდა ერიკი -გაიცანი ჩემი ცერბერი-ამის თქმა იყო და საშინელი ღრიალიალი გაისმა დილეგებში,რამაც უკვე შეშინებული ქრისტინი უკან დახია სამთავიანი დრაკონისა თუ ძაღლის მსგავსი არსება დილეგის კარებს მივარდა თითქოს გამოგლეჯვას ლამობსოო -ის ხომ მიწისქვეშა სამყაროს მცველია... -იმას გულისხმობ ჰადეს(მიწისქვეშა სამყაროს მეფე),რომ ჰყავს ეს მასზე დიდია ბოლოს და ბოლოს მე შევქმენი,ამიტო საუკეთესო ჩემთვის შევინახე. -საოცარია ამის გაგება,იმის ნახვა,რომ ეს არსებები,თურმე არსებობენ -ყველა ზღაპარს,რომელსაც გიკითხავდნენ უკან სინამდვილე უდევს,ყველა ლეგენდას,ყველაფერს რაც კი გაგიგონია. -ეს კი მინოტავრია,ალბათ თავადაც იცანი... -ამ მონსტრებს როგორც მე ვიცი კლავდნენ,რანაირად გადარჩნენ არც კი მესმის? -ხანხახან საჭიროა ერთის გაწირვა სხვების გადასარჩენად. -გასაგებია... -შემდეგ საკანში ვენდიგო გახლავთ... -საშინელებაა...-ერიკმა გაიღიმა ქრიტინის ამ კომენტარის შემედგე -მისით დიდად არ ვამაყობ,ცოტა გზას გადაუხვია ,მაგრამ არც იმდენად,რომ სამუდაომოდ გამექრო. -მაგრამ გაქრობა ცუდი არიქნებოდა. -რთულია შენი შექმნილის მოკვლა. -არ გითქვამს ჩემი მშობლების დაბრუნებას რანაირად აპირებ ერიკ. -ეს მხოლოდ ჩემი საქმეა პატარავ. -გასაგებია,მაგრამ ამ საქმის ნაწილილი ვარ,ნაწილი რა მაფტიურად თავიც და ბოლოც -გასაგებია და ეს ისედაც ვიცი. -მაშინ რა გიშლის ხელს რატომ ახლავე არ გააცოცხლებ მათ?-დაუყოვნებლივ იკითხა ქრისტინმა -შენ,შენ მიშლი ხელს-უპასუხა ერიკმა -ვერ მივხვდი რას გულისხმობ? -შენ აქ ხარ,ჩემს წინ დგახარ,ჩემი ნამდვილი სახე ნახე მე შენ ყველაფერი გაჩვენე ,ჩემი სამეფოს კარიბჭე გაგიხსენი და შიგნით შემოგიშვი და რას ფიქრობ,რომ აქიდან გაგიშვებ?მშობლებს გაგიცოცხლებ და უბრალოდ გაგიშვებ და რა იქნება იმის გარანტია,რომ მე აღარ დამემუქრება სიკვდილი,რომ ჩემზე რა ინადირებთ?განა თქვენი მეშნია,უბრალოდ ამით იმას გამოიწვევთ რისი დაწყებაც არ მსურს,ხვდებიი?ეს არსებები,რომლებსაც შენ და შენი მოდგმა მონსტრებს უწოდებთ,ხდავ მათ,როგორი საშიშები არიან და დამიჯერე დიდი ხანია დღის სინათლე არ უნახავთ და ადამიანი სისხლი არ გაუსინჯავთ... -მატყუარავ,მოღალატავ.. -ეგ არაფერ შუაშია,პატარავ მე რა ვიცი,რომ შენი სისხლი უკვე მათთან არ არის,ან მომავალში არ გასცემ მათვთვის შენს ძვირფას,წითელ,თბილ სისხლს-ამ სიტყვებს ამბობდა ერიკი და თან გოგოს უახლოდებოდა ,რაზეც ქრისტინმა ნელ-ნელა უკან უკან დაიწყო სვლა სანამ ერთ-ერთ საკანს არ დაეჯახა ზურგით...-მე შემიძლია ისინი გავაცოცხლო ოღონდ აქ იცხოვრებთ სამუდაომოდ,თანახმა ხარ? -შენ მეუბნები, მშობლები გავაცოცხლო,შემდეკ კი ამ ნესტიან და საშინელ ადგილას მონსტრებთან ერთად ვაცხოვრო?იცი,რას გეტყვი,არა გმადლობთ ამას არ ვაპირებ,შეგიძლია შენი ჯადოსნური ძალები უკანალში გაიკეთო და ისე იარო,ამ მონსტრებს შორის დარწმუნებული ვარ ეგ არ გაგიჭირდება.-ხმამაღლა და მკაფიოდ წარმოთქვა სიტყვები ქრისტინმა..-ახლა კი შენი ბოლო სიტყვა ერიკ! -ვერ მივხდი რა ბოლო სიტყვას გულისხმობ? -იცი ერიკ ,შენ ყველა კოშმარისა და საშინელი არსების შემოქმედი ხარ ,მაგრამ მე გოგო ვარ,რაც უკვე ყველაფერს ამბობს და პლუს ცხრა ზებუნებრივად ძლიერი მეგობარი მყავს ამას ძლიერ მხარედ ვთვლი,ძალიან ძლიერ მხარედ.და კიდევ კარიბჭის დაკეტვა არ უნდა დაგავიწყდეს ხოლმე.-ერიკმა გიჟივით ირგვლივ შემოიხედა შემდეგ კი ქრისტინს მივარდა -რა ჩაიდინეე,კახპავ...?! -ქრისტინი მქვია და ხო წვეულებაზე ჩემი ბიჭებიც დავპატჟე,ბიჭებოო...!!-ერთხელ კიდევ შესძახა ქრისტინმა და საკნებიან ოთახში ყველა მათგანი გამოჩნდა. -გამარჯობა ბიჭებო-ყალბი ღიმილით მიესალმა ერკი. -გამარჯობა მახინჯო!-მიესალმა ქაი -ალბათ მოგენატრე ქაი,დიდიხანია აქ არ ყოფილხარ,შენი გალია ისევ თავისუფალია,სხვათაშორის ქრისტინ, ერთ-ერთი საუკეთესო ქმნილებაა,მაგრამ მაინც ყველაზე მეტად ჩანიოლს გამოვარჩევდი,შიუმინსაც,ნუ ყველა მათგანი საოცრად დახვეწილად შეიქმნა,სამწუხაროა რომ ისინი მე არ მეკუთვნიან,მაგრამ გალიები ყველას ეყობა და მათ შორის შენც პატრა მატყუარა ქრისტინ,შენთვის განსაკუთრებულად საშნელ საკანს შევარჩევ თავისი მწამებლებით,მაინც იცოდე! -ტყუილად ლაყბობ,ჯობს უბრალოდ შეჩერდე და ეს ყველაფერი უფრო მარტივი იქნება.-თქვა სუჰომ -მართლა,შევჩერდე?ჩემს ლექსიკონში ეს სიტყვა არ არსებობს. -როგორი ლექსიკონი გაქვს რამოდენიმე ასო გამოტოვებულია თუ რა ხდება?-იკითხა ქრისტინმა -მომბეზრდა ლაპარაკი ახლა შურისძების დროა,პატარა ქრისტინ,დროა ახლოდან იხილოთ ჩემი მონსტრები -ამის თქმა და დილეგის ყველა კარები გაიხსნა და იქიდან ის არსებები გამოცვივდენ,რომლებიც რამოდენიმე წუთის წინ თავად ერიკმა აჩვენა ქრისტინს,ასე აღმოჩნდნენ ბიჭები ალყაში,რომელსაც მალევე ქრისტინიც შეურთდა,მას შემდეგ რაც ერიკს ხელიდან დაუძვრა.. -ქაი,მემგონი ამის შესახებ უნდა გცოდნოდა,რატომ არ გაგვაფრთხილე თუ აქ ასეთი ამბები იყო?-ყვირილით იკითხა ბექმა -შენი აზრით ხუთვარსკვლავიან საკანში ვიყავი მონსტრების ხედით,ჩემი საკნიდან არაფერი არ ჩანდა-უპასუხა ბიჭმა -რატომ მეგონა,რომ მათი დახოცვა შეგეძლოთ?-თვალებ გადმოკარკლულმა თქვა ქრისტინმა... -ეს სხვანაირი არებები არიან უბრალოდ მათი ჩვენი ძალებით დახოცვა არ შეგვიძლია-თქვა ჩენმა -ხოდა რამე მოიფიქრეთ,თორემ ჩენი მოკვლა უფრო მარტივია და არც რამე განსაკუთრებული დასჭირდებათ ამ მონსტრებს-სეჰუნმა ყველა მათგანს გადახედა -ქაი,პორტალი შექმენი,სწრაფად,ჩვენს სამყაროში უნდა გადავიდეთ-იღრიალა სუჰომ -ახლავე-დაეთანხმა ბიჭი და კედელშ შავი ხვრელის სგავსი წრე გაჭრა ქაიმ -დაედევნეთ და დახოცეთ ისინი,სიბნელე და ბოროტებაა დააბრუნეთ დედამიწაზე,ისედაც არ აკლიათ,მაგრამ მოდი ცოტა კიდევ დავამატოთ!-დააყვირა ერიკმა და შავი ხვრელის დაკეტვამდე ქიმერა,მაქცია და ვენდიგო,ბიჭებსა და ქრისტინს დედამიწაზე გადამოყვა...
-ვერ ვიჯერებ,რომ ეგ მონსტრები დედამიწაზე გადმოვიყვანეთ,მაშინ როცა ჩვენ ერიკი უნდა მოგვეკლა ახლა კი შეხედე ყველაფერი გავაფუჭეთ -ნერვიულად მიდი-მოდის ქრისტინი -ერიკი?-უცებ კითხულობს ქაი-სახელი დაარქვი? -ვერ გავიგე,აბა რამეთი ხომ უნდა მიგვემართა?-თვალებში უყურებს ქრისტინი ქაის -ხო უნდა მუგვემართა და შეგეძლო შემდეგი სახელები გამოგეყენებინა:ნაბიჭვარი,იდიოტი... -ერიკი ჯობს.
