THE LONG LOST PRINCE OF DARK KINGDOM

Chapter two

Amira's P.o.v

Humahagos ang pawis na napaupo ako sa sahig Ng training room dahil sa pagod
Kakatapos ko lang mag ensayo kinuha ko ang towel na nasa bench at pinunasan ang pawis ko haysss nakakapagod*sigh*

Btw my name is Amira Salem Emerald the only princess of emerald kingdom
I have  three brothers but tapos na silang mag aral Kaya ako nalang at ang mga kaibigan ko ang nag aaral dito together with the other magic user's

Maganda masiyahin madaldal and masungit daw ako? Yun Ang Sabi Ng iba pero Sabi Ng ilan mabait daw ako? But slight lang? hehe*kamot ulo*

Inilibot ko ang paningin sa buong training room at napangiwi ako dahil sa itsura nito halos kalahati Ng buong training room ay sunog at wasak at may ilan pang umuusok

Napakamot nalang ako sa pisngi ko haysss lagot nanaman ako nito Kay tanda siguradong sermon nanaman ang abot ko don *pout*

Aha mabuti pa subukan ko ang fix ability ko dito baka sakaling mabalik sa dati .

Umupo  ako Ng maayos at pumikit inisip ko na  bumalik sa dati ang training room
Ilang minuto ang lumipas bago ko buksan ang mga mata ko

Nanlalaki ang matang inilibot ko ang paningin sa buong training room guess what ?

Nabalik ko sa dati ang buong training room !!
Hindi ko Yun inaasahan pero.

Yeheyyyy sasabihin ko Kay mommy and tungkol dito siguradong matutuwa Yun

Dali Dali akong tumayo at kinuha ang mga gamit ko at masayang lumabas ng training room.

Lahat Ng nakakasalubong ko ay ngini-ngitian ko. Ngumi-ngiti din Naman sila pabalik saakin.

BUONG ARAW ay masaya lang ako dahil sa nangyari kaninang umaga don sa training room at hanggang ngayon Hindi parin ako makapaniwala na nagawa ko yun.

Naputol Ang pag iisip ko Ng may kumalabit saakin. Pagtingin ko sa tabi ko nakita Ang best friend ko na si hannah. Napasimangot itong nakatingin saakin.
"Ano ulit Ang Sabi mo?" Tanong ko  sakanya na mas lalo lang niyang kinasimangot.

"Hindi ka Naman nakikinig eh. Kanina pa ako nag sasalita dito tapos Hindi Naman pala makikinig hmp"napasimangot na Sabi nito. Napanguso ako at napakamot sa batok. Bago nag salita.

"Sorry besh. Hindi lang talaga ako makapaniwala na nagawa ko Yung kanina" nakangusong Sabi ko at pinag laruan Ang daliri ko.

Narinig ko Naman Ang pag buntong hininga niya bago ko narinig na nagsalita ito.

"You know what besh. I'm happy for you dahil nagawa mo yun. But besh Hindi habang buhay ay kailangan na mag training ka lang nang mag Isa paano mo matutunan Ang mga ibang skills mo Kung Wala Kang partner" mahabang Sabi ni Hannah.

Alam ko naman Yun Kaya lang Wala na akong ibang maasahan kundi Ang sarili ko. Ayaw ni daddy na humawak ako Ng kahit anong sandata dahil baka daw mapano ako.  What I mean is marunong Naman akong makipag Laban pero self defense lang. Wala nang iba.

At Isa pa walang gustong maging kapartner ako dito sa school Kasi Hindi daw nila Kaya Ang ugali ko.

Tinutulungan Naman ako Ng mga kaibigan ko. Pero I know na naiirita Rin sila sa ugali ko. Only Hannah can fully understand me.

Sinasabi ko Kasi sakanya Ang mga saloobin ko Kaya naiintindihan niya ako. At Alam din niya Kung paano ako pasasayahin Kapag malungkot ako kaya nga love na love ko Ang best friend ko na yun.

"Sana merong isang tao na maiintindihan ako Ng mabuti" Wala sa sariling Sabi ko.

"What do you mean besh? That I can't understand you fully?" Medyo iritadong tanong ni Hannah.

Napabuntong hininga nalang ako bago siya sinagot.

"Hindi Naman sa ganon besh. Ang ibig Kung sabihin ay Yung maiintindihan ako sa lahat Ng oras. And I know Kaya mo Yung gawin besh and I really appreciate it." Aniya ko.

Rinig ko Ang pagbuntong hininga ni Hannah bago ko narinig na nagsalita siya.

"I know that besh. Hindi ako mapapagod na intindihin ka pero Kung darating man Ang someone na maiintindihan ka sa lahat Ng oras at mapasaya kaniya I'll support you no matter what" mahabang Sabi ni hannah.

Napaluha ako dahil sa sinabi niya I'm very lucky to have her as my best friend.

Agad ko siyang sinugod Ng mahigpit na yakap.

patuloy parin sa pagdaloy Ang masaganang luha sa mga mata ko.

"I'm so lucky to have you besh" bulong ko sakanya.
Tinapik tapik niya Ang likod ko bilang pag Alo saakin.

"Ano kaba besh I'm lucky to have you too. Kung Hindi dahil sa ugali mo baka Kung ano na Ang nanyari saakin." Naiiyak na Sabi ni Hannah.

"Besh stop crying na pati ako naiiyak na Rin eh." Natatawang Sabi nito but I can hear in her voice that's she's about to cry too.

Humiwalay ako sa yakap namin ni Hannah at pinunasan ko Ang luha sa mukha ko.

Nakita ko Ang pasimpling pagpunas ni Hannah sa Mata niya.

Sumingot singhot ako para maiwasan Ang maiyak ulit.

"Besh we better stop crying na masisira Ang beauty natin nito ha ha" natatawang Saad ko.

Napatawa din si Hannah dahil sa sinabi ko.

"True besh baka bukas maging zombie's tayo" natatawang Sabi ni Hannah. Napatawa Naman ako nang mahina bago nag salita.

"We better go to bed. Bago pa tayo tuluyang maging zombie" natatawa paring Sabi ko.
Sabay kaming nag lakad patungo sa kwarto namin.
Nang makapag good night na kami sa isat Isa ay sabay naming isinara ang pinto Ng kwarto namin.

Agad akong nag tungo sa Kama ko at nahiga. Napatitig ako sa kesami Ng kwarto ko at nag isip isip Ng Kung ano ano. Hanggang sa pumasok sa isip ko ang napag usapan namin ni Hannah kanina.

Napabuntong hininga nalang ako. Hindi ako umaasa na may darating na isang Tao na maiintindihan ako Ng buo. But there's a little hope in my heart.

Sana dumating na ang someone na makakaintindi saakin at sa nararamdaman ko.

Hindi ko namalayan na nakatulog na ako dahil sa kakaisip ko.

......... Itutuloy.

                              Happy reading 😘💚