Banyoya doğru giderken Saye'nin homurdanmalarını duyuyordum.
En sonunda uyanıp olayı çözünce arkamdan bağırmaya başladı
"Kilim miyim lan ben "
Kahkaha atarak banyoya girdim ve kapıyı kapattım.İşlerimi halledip duş aldım.
Banyodan dışarı çıkınca odamda kimse yoktu.
Dolabıma ilerleyip bir tane dar kot pantolon ve göbeği açık beyaz askılı bluz giydim.
Siyah converse lerimide alıp odamdan çıktım.Merdivenlerden inerken çantamı almayı unuttuğumu anladım ve tekrar odama çıktım.
Çantamı alıp odamdan çıktım ve kahvaltıya indim.Hep birlikte kahvaltı yapmaya başladık.
Normal bir kahvaltıydı sadece batuhan ile bakışmamız dışında.
Ona karşı çok tuhaf şeyler hissediyordum.Sanırım bu çocuktan hoşlanıyordum.
***
Derste oturmuş ağlama taklidi yapıyordum.Allahım ne günah işledimde sen şu matematikçi ile beni sınadın rabbim.
Kapı açılınca içeriye beril hoca girdi.Kadın 45 yaşında çok tatlış bir kadındı ama sorun öğrettiği dersti.MATEMATİK!!
Masaya oturup kitabını açınca kendimi baaıl kurtarabileceğimi düşündüm.Şimdi tüm sınıfı kurtarma ihtimali %50 ise benim kurtulma ihtimalim %80 dir ondan kendimi kurtarmaya çalışcam.
İlk önce Gül'e işaret verdim hocanın dikkatini dağıtması için
"Hocam siz kilomu verdiniz"
Beril hoca Gül'e döner dönmez açık camdan aşağıya benim,Sayenin ve gülün çantasını attım.
"Dersi kaynatamazsın gül"
Cam kenarında oturduğum için çok teşekkürler kendim.
Hemen gözlerimi doldurup ağlamaya başladım.
"Hocam lavaboya gidebilirmiyim"
Hoca bana dönünce kaşlarımı çattı
"Ne oldu Menekşe neden ağlıyorsun."
"Hocam kendimi kötü hissediyorum arkadaşlarım ile lavaboya gitsem"
"Tek git yavrum niye arkadaşlarınla"
"Hocam sadece onlar yardım edebilir bi kaç dakika hocam toparlanıp geliriz"
"Oeki beş dakikanız var"
Hemen ayağa kalkıp sınıfın kapısına doğru gittik.
Kapıyı açıp dışarı çıkınca derin bir nefes verdim.Allahım çok şükür kazasız belasız atlattık.
Şimdi bahçeye doğru koşmaya başladık.Osman amca demir kapının orda duruyordu.Boya dolu plastik tüpü aldım ve ağacın arkadına saklandım.
Tüpü osman amcanın arabasının camına attım.
Osman amca gelen ses ile etrafı tarafı.Arabasının sarı renk olduğunu görünce hızla onun yanına doğru gitti.Bizde hemen saklandığımız yerden çıkıp demir kapıdan koşarak çıktık.
Attığımız çantaları yerden aldık ve bi kafeye girdik
•••
Kafeden dışarıya çıktığımızda saat 18.00 dı
Konuşurken samanın nasıl geçtiğini anlamamıştık.
Eve doğru yürümeye başlamıştık ve sanırım geç kalmıştık.Abimler merak etmiş olmalıydı.
Gül kendi evine gitmişti
Kapının önüne gelince kapıyı çaldım ve beklemeye başladım.
Kapı açılınca ateş saçan gözler ile artık nasıl oluyorsa abim açtı.
Hızla saye ve benim kolumu tutup bizi içeriye doğru yönlendirdi.
Kolumuzu çok sıkıyordu.Saye yüzünü buruşturmuştu ama bende sorun yoktu.Küçükken yediğim dayaklardan sonra vücudum dayanıklıydı.
Abim bizi hızla yere doğru itti.Annem ve babam iş için yurt dışındaydılar ve Enes abimin öfke problemi vardı.
Batuhan ve sevde de bugün bir arkadaşlarında kalacaklardı.
Efe yanımıza gelip bizi arkasına aldı.Deniz abimde Enes abime bağırıyordu.
"Ne yapıyorsun oğlum sen onlar kardeşimiz bizim düşmanımız değil"
"Ne kardeşi ya böyle kardeş olmaz olsun."
"ENES YETER"
"NERDEYDİNİZ LAN BU SAATE KADAR"
"Dışardaydık abi"
"NE YAPIYODUNUZ LAN DIŞARDA"
"ENES"
"Abi ne demek istiyorsun"
Bana dönüp konuşmaya başladı
"HEPSİ SENİN YÜZÜNDEN BENİM KARDEŞİM BÖYLE DEĞİLDİ SEN GELİNCE DEĞİŞTİ HEPSİ SENİN YÜZÜNDEN"
Donmuş gözler ile onu izliyordum.Enes abim öyle herşeye sinirlenecek birisi değildi.Önemli bişey olmalıydı.
Pişman olacak şeyler söylüyordu.Başka bişeye sinirlenmişti ama neye.
Her neye sinirlendiyse bunu benden çıkartamazdı.
Ayağa kalkıp abimin karşısına geçtim.
"O zaman giderim Enes bey merak etmeyin"
Gözyaşları içinde evden çıktım.Arkamdan geliyordu koşmaya başladım.
