A Bestfriends Love Story (COMPLETE)

Chapter 17: Farewell

Palakad na kami pabalik sa classroom nung makita ko si layla na tumakabo papalapit samin.

"Layla!" Sigaw ko sakanya kaya napatingin siya sakin

"K-keira!!" Sigaw niya pabalik sakin saka siya lumapit. Hingal na hingal siya habang papalapit sakin

"Hinanap kita *inhale* yung phone mo kanina pa *exhale* nag r-ring!"

Agad kong kinuha yung phone ko sakanya nakita ko yung number ni manang. Tatawagan ko na sana siya nung biglang tumawag nanaman siya

"Manang bakit po?" Tanong ko kay manang pero walang sumagot. Nag taka ako so ichecked my phone kung naka hold siya but its not. Wala paring nasagot. Ibaba ko na sana nung maka rinig ako ng iyak sa kabilang linya... Iyak yun ni jarika

"Ma-manang ano pong nangyayare nasan kayo?!" Tanong ko kay manang

"Si...si weigo kwii" Nung pagsabi ni manang yun hindi ako nakapag salita.

"Nasan kayo manang?!" I manage to ask kahit nanginginig na yung kamay ko

"MMU kwi" Sabi sakin ni manang kahit umiiyak na siya. Binaba ko na yung tawag saka ako tumakbo pabalik sa classroom to get my bag

"Anong nangyare?!" Tanong sakin ni lucas pero hindi ko siya nasagot dahil hindi ko na alam kung anong uunahin ko.

Bumaba ako sa classroom ramdam kong naka sunod sila sakin. Hindi ko na sila pinansin tinakbo ko na yung parking lot oara maka rating dun ng maaga. Pag pasok ko sa kotse sumakay rin sila duke, layla, yakiro, at lucas wala na akong nagawa kundi hinayaan nalang sila. Sinubukan kong tawagan si avril pero nanginginig ako. Kinuha sakin ni lucas yung phone ko saka niya ako pinalabas sa driver seat at nilipat sa front seat

"Ako nang mag dadrive just tell where?" Sabi niya sakin habang pinapaadar yung makina

"Mmu" Maikling sabi ko sakanya saka niya pinaharurot yung kotse ko papunta dun. Hindi ko alam kung anong nangyare kay weigo. Kanina lang ang saya saya naming dalawa. Bakit sinugod siya sa ospital. Sa sobrang pag isip ko naka hawak na yung kamay ko sa nuoo ko

Nung makarating kami hindi ko na sila hinantay tumakbo na ako papasok sa luoob. Nung makapasok ako hindi ko pa makita kung nasan sila. I was damn panicking. Tumakbo na ako papunta sa emergency area. Hindi ko pinansin yung mga ibang doctor na bumati sakin dahil sa sobrang kaba ko

Hindi ko alam kung ano nangyare sakanya...

But when i reached the emergency room nakita ko nalang na naka luhod na si manang. I saw ate naka pang surgeon na damit siya so it means na siya ang nag ayos kay weigo.... Nung makita nila ako tumingin sakin si ate but she looked away. Lumapit ako dun ng dahan dahan. Pati si jarika umiiyak na rin sa gilid ko

"Na-nasan s-si w-weigo?" I manage to asked them kahit na palabas na lahat ng luha ko sa mata. But no one answered me

"Nasaan si weigo ate asan?!" Sumigaw na ako hindi ko na kaya... She look ate me at nakita ko siya umiling

Parang napagsakan ako ng langit at lupa nung makita ko si ate na umiling. Mas lalong umiyak si manang... Napasandal ako sa pader habang pabagsak na yung luha ko

"May sakit si weigo keira... Lung cancer stage 3. Matagal na naming alam pero ayaw niyang ipasabi sayo dahil ayaw niyang mag alala ka. Nung binigyan ka niya ng pang doctor na ballpen kinausap niya ako na sana... Sana bago siya mawala may maibigay siyang regalo sayo. Kapag dumadating ako sa bahay ng gabi lagi kong chinecheck yung kalagayan niya every morning bago ako umalis sa bahay he always tell me na wag kang iwan kase baka Dumating yung araw na wala ka nang kasama sa bahay at kayo nalang ni jarika ang nandito..."

Nakinig lang ako sa sinabi ni ate. Patuloy parin ako sa pag iyak nakaramdam ako na may yumakap sakin. Hindi ko na pinansin kung sino yun hagulgol na ako sa pag iyak...

Pumasok ako sa luoob ng emergency room para tignan si weigo sa huling pag kakataon. Lumapit ako sakanya

"B-brad naman hahaha... Bakit mo naman ako iniwan. Bakit hindi mo sinabi sakin na may sakit kang ganto. D-diba sabi- sabi mo sakin *sniff* na gusto mo rin ng ballpen na pang abogado *sniff* ba-bakit ang aga mo naman yatang umalis... Weigo... Bumangon ka jan please"

Humagulgol ulit ako sa harap ng katawan niya. Namumutla na siya. Dahan dahan kong kinuha yung kumot at tinakpan na ang muka niya

"You're now free pre... Hindi ka na masasaktan"

Hindi ako pumasok dahil tumulong ako sa burol ni weigo sa bahay namin mismo. Pinupuntahan nalang ako ni lucas tuwing hapon para ituro sakin yung mga pinag aralan nila.... Pang pitong araw na ngayon at bukas sabado ng umaga ang libing ni weigo. Hawak hawak ko yung ballpen na binigay niya sakin ngayon habang inaalala ko yung pano kami naging mag kaibigan nuoon

Flashback

"Nak nandito na yung yaya mo!" Sigaw sakin ni mom sa kwarto kaya naman bumaba na ako para mameet siya

Pag baba ko nakita ko si yaya na nakangiti sakin lumapit ako sakanya saka ko siya niyakap niyakap din niya ako pabalik

"Weigo anak mag hi ka sakanya" Sabi ni manang dun sa bata na naka tago sa likod

"Hello ako si keira hehehe kwii nalang itawag mo sakin ano name mo po?" I questioned him pero hindi siya sumagot

"Wag kang mahiya we can be friends" Nung Sinabi ko yun nakita ko naman siyang ngumiti

"Ako ng pala si weigo po" Pag sabi niya nun eh nag tawanan kami....

End of flashback

"Anak?" Nakita ko si mom na pumasok sa kwarto ko

"Kumain ka na..." Nilagay ni mom yung pagkain sa gilid ng table ko saka siya lumabas

Eto ang araw kung saan ililibing na namin si weigo... Katabi siya ng puntod ng daddy niya. Mag kasama na silang mag ama ngayon sa langit. Tinawag ako ni dad for my farewell speech. Nag lakad ako papalapit dun

"Hi... Im keira matalik na kaibigan ni weigo. He never keep secrets to me, kapag may Problema ako siya yung nalalapitan ko minsan sa bahay. He never want people to be sad kapag nakakita siya ng malungkot na tao lalapitan niya saka niya kakausapin. Weigo is such a good friend of mine. Naalala ko pa nung highschool kami mag kaklase kami. Sabi namin sa isa't isa na kapag lumaki kami at nag ka trabaho na sabay kaming aasenso... *sniff* gusto niya maging abugado para matangol niya daw ako sa mga umaaway sakin *sniff* pero ngayon wala na... He's weigo cruz a dreamer... Dreamed to be a lawyer, but ended up as an angel in the sky"

Lumapit sakin si lucas saka niya ako niyakap ulit. Sa mga kamay niya ulit ako umiyak

"Just cry it mou... Nandito lang ako"