A Bestfriends Love Story (COMPLETE)

Chapter 24: Doctor's Duty

Niyaya kong mag libot libot sa ospital si lucas, mabuti naman at pumayag ito

"Dati pumapasok lang tayo dito kase intern lang tayo" Sabi niya sakin

"Hahaha oo nga eh tapos ngayon may sarili na tayong opisina"

May mga parteh ng ospital na para lang sa mga doctor yun ang inikot namin

Nang matapos kami bumalik na rin kami sa kanya kanya naming kwadrado para makapag simulabna sa trabaho. Habang naka tingin ako sa puso ng bata na kailangan naming operahan bukas sa iscreen, napatingin ako sa ballpen na binigay sakin nuoon ni weigo. Kahit kailan hindi ko siya nakalimutan. Ilang taon na rin ang nakalipas nung mawala siya.

"Doc Conor!" May kumatok sa pintuan ko kaya naman pumasok ito, binigay niya sakin ang dalawang papel ng x-ray mula sa bata na kailangan naming operahan bukas

"Eto na ba yung hinihingi ko kanina"

"Yes doc"

"Ok you may go thank you" I said Politely

Sinimulan kong icheck yun, may namuong dugo sa puso ng bata any time pwde siya mag karon ng heart attack, hindi Posible sa isang bata ang mag karon neto lalo na kapag hindi maganda ang pag papalaki sakanya

I gathered information sa kung anong kwento ng bata. Sabi sa certificate nila nung pinanganak siya, dito mismo sa matingson ipinanganak ang bata. Wala na ang doctor niya dahil umalis na sa trabaho kaya saakin ipinasa ang kanyang patiente....no choice ako noh doctor kinuha ko eh pasa pasahan lang ginagawa namin

"Busying busy ah" Nagulat ako sa pumasok

"Hayop ka layla ikaw lang pala yan"

"Ay baket doc may iba pa bang babae na kasing ganda ko"

"Oo"

"Sino?"

"Ako"

"Ay ayon na nga ba"

Sabay naman kaming natawa

"Oh eh ano nga ba yan?"

"Yung bata kase sa room 203 kilala mo yun?" I asked her

"Ah si milea?"

"Kilala mo yun?" Gulat na sabi ko

"Oo! Tinulungan ko siya nuoong nag iintern pala ako dito hmm siya yung kwinekwento kong bata sayo" Nagulat naman ako sa sinabi ni layla

"So ibig sabihin matagal nabsiyang nandito?" I asked

"Oo pabalik balik daw siya dito kapag inaatake siya sa puso, mabuti nga eh naagapan. Malakas yang batang yan"

Tumango nalang ako

"Baket sayo pinasa ni doc winkolyn?" Seryoso niyang sabi

"Hmm sakin binigay kanina ko lang nalaman...inaasikaso ko lang. Tomorrow is her operation...I'll go to her muna" I said saka kami sabay na lumabas ni layla

As soon as maka rating ako sa kwarto niya napatigil kami nung marinig naming umiiyak yung bata mula sa luoob kaya dali dali kaming pumasok ni layla

"Are you ok?" I asked her...nakatalikod siya sakin

"O-ok lang po a-ate" Sabi niya habang humihikbi pa

"Tayo ka nga" Sabi ko saka ko siya inalalayan umupo sa higaan niya...naawa ako nung makita ko siya. Halos malagas na lahat ng buhok niya, namumutla siya pati ang mga maga niyang mga mata.

"Bakit ka umiiyak?" Tanong ko habang hinihimas ang likod niya... Hindi naman siya agad naka pag salita sa sinabi ko naka tulala lang siya. Maya maya tumingin siya sakin

"ate mamatay na po ba ako?"

nagulat ako sa sinabi niya

"bakit mo naman natanong yan?" mahinahon kong tanong sakanya

"narinig ko po yung pinag uusapan ng mga doctor po kanina habang tulog ako... Ate ayaw ko pa pong mamatay, wala pong mag aalaga kay lola ko" mas lalo pa siya umiyak kaya naman niyakap ko siya

"gagawa kami ng paraan para mabuhay ka pa hidni ka pa mamatay tandaan mo yan" after i said that niyakap ko siya. mahirap sa isang bata ang mag karon ng ganto

i soon as naka tulog siya pinaiwan ko siya sa nurse.

"kamsuta siya?" layla asked

"ok na nasan nga pala mga magulang niya?" hindi naka pag slita si lalya kaya nag taka ako

"huy sabi ko asan magulang niya?"

"ha? ahh sabi niya sakin lola nalang niya yung nag babantay sakanya, we never saw her parents here never akong naka rinig na may pumunta dito except sa lola niya"

hindi na ako nag salita bumalik nalang ako sa opisina ko saka ko tinignan kung talaga bang malala na yung sakit niya sa puso. Hanganag ngayon kase nag hahanap parin kami ng donor para sakanya, pero ni isa walang lumalapit samin para mag donate

"busy?" napatingin ako sa pumasok

"uy lucas... hmm may patient nako eh hehehe" i said kaya naman napangiti siya

"sino?" he asked

"room 203" i said saka siya tumango

"ahhh eh bakita naman grabe ka maka busy look jan" sabi niya saka naman kaming tumawa na dalawa

"naawa kase ako sakanya... sila nalang ng lola siya nung mag kasama... tapos iiwan niya pa lola niya" seryosong sabi ko sakanya

"hmm kay mo yan hahaha ilang taon tayo nag training bilang intern ikaw lagi yung pinupuri kase nabubuhy mo yung tao hahaha"

"sira baka ikaw mas magaling ka pa sakin"

"ok ok hahaha babalik nako just call me kapag di ka na busy aasikasuhin ko yung isa ko pang patient byeeee love you"

"bye..."

again he said that word, kahit kailan talaga never nawala sakanya yung ganyan... na issuehan pa kami dito sa ospital na boyfriend ko daw siya. aaminin ko naman na sumasaya ako sa ganun, every time na makakatangap ako ng i love you mula sakanya mas lalo akong umasa kaya hindi ko nalang siya ina-i love you back. May girlfriend siya mas maganda kung simulan ko nang tangapin na hindi nga talaga siya para sakin.

its almost 10 years simula nung una siyang ngumiti sakin. Nung una akala ko kaibigan lang talaga yung tingin ko sakanya, pero i didn't mean na mas lalong lumalim pa yung nararamdaman ko sakanya. mahirap mainlove sa isang kaibigan lalo na kung may iba siya gusto. lagi kong iniisp na may girlfriend siya at bawal kong sirain yun. so for freaking 10 years tinago ko sakanya yun.

gusto ko nang mawala toh kase ayoko na balang araw umiyak ako sa harap ng altar dahil lang nakikita ko siyang ikasal sa iba. ayaw ko na isang araw masaktan ko pa lalo yung sarili ko. Kung may unloved botton lang sana matagl ko na siyang hindi ginusto. ang tanga ko kase eh bakit ba kase nainlove ako sayo lucas.. bakit kase ang sweet mo sakin, diba dapat kay natalie mo lang gawin yan... nakakainis hayst. kaibigan tingin mo sakin... pero bakit tingin ko sayo hindi lang isang kaibigan...