Pleasuring Stain

Kabanata 12

Kabanata 12

I'm having a second thought if I should opened this door in front of me. I'm already holding the doorknob of the door but I'm still having an argument with myself.

Paano kung hindi naman talaga sa rooftop na ito nandito si Stain? Paano kung nasa bahay pala siya nila at sa rooftop nila iyong tinutukoy niya tapos ako itong si tanga na pumunta sa rooftop ng hotel assuming that Stain is here based on what he replied that he's at the rooftop.

Hindi ko man lang tinanong kung saang rooftop! Ang dami-daming rooftop sa mundo!

Natatanga talaga ako pagdating kay Stain.

Bahala na.

My heart was pounding in fast pace and I couldn't even make it calm! Damn.

I took a deep breath before I decided to open the door.

Pinikit ko pa ang aking mata at binuksan ito nang humalik sa aking mukha ang malamig na hangin ng Paris.

Shit.

Sabi ko na eh! Pinapaasa ko lang ta ang sarili ko!

Wala akong nakita! Walang Stain o kahit bakas ng taong pumunta sa rooftop!

I heaved a deep sighed before I went closer to the railings of the rooftop.

I bit my lower lip and let out a sigh. Pinipigilan kong tumulo ang mga namuong luha sa aking mata sa pamamagitan ng pagtanaw sa naggagandahang city lights.

Kahit magha-hatinggabi na, buhay na buhay pa rin ang Paris.

I hugged myself as the cold breeze met my skin. Hindi tumalab ang suot kong sweater! Ang lamig pa rin.

Babalik na sana ako sa suite namin dahil alam ko namang wala talaga rito si Stain, I just assumed things.

Talaga ngang nakamamatay ang pag-a-assume, mamamatay ako sa lamig!

I felt a warm embrace from my back forbidding me to turn around. I never felt this safe in the arms of someone, except in the arms of my loved ones.

"Malamig na, why did you come here?"

Halos magwala ang aking puso at gustong lumabas nito mula sa aking dibdib. Nakagat ko ang aking labi at humugot ng malalim na hininga upang pakalmahin ito, ngunit mas lalo lamang itong nagwala!

I could feel my body trembling, not because of the cold, but because of the man behind me.

"S-Stain..", I whispered.

He placed his face on the hollow of my neck. He hummed and I could feel the vibration of his throat.

Oh good god.

Hindi ko mahanap ang aking boses, hindi ko alam ang sasabihin ko.

Shit! Nandito nga siya!

Kanina halos mawala ako sa aking sarili sa ideya na nandito siya, kaya agad akong pumuntang rooftop para malaman kung nandito nga siya. Ang dami kong gustong itanong sa kanya no'ng papunta pa lamang ako rito, ngunit ngayong nandito na siya at nakayakap sa akin na nagsisilbing panangga ko sa malamig na hangin, ay wala na akong masabi.

Hindi ko na alam ang itatanong ko. Wala na akong ibang maisip kundi siy lang. Si Stain lang at ang yakap niya, ang pwesto namin ngayon.

I composed myself. Kahit na nakaka-distract ang mumunting paghing niya na tumatama sa aking pisngi, ay nilakasan ko pa rin ang aking loob kahit na sobrang nanghihina ako.

"What.... are you doing he..re..?"

Humigpit ang yakap niya sa akin. Nakapulupot ang kanyang mga braso sa aking baywang, dahil sa paghigpit ng yakap niya, halos hindi na makadaan ang hangin sa pagitan namin. I pursed my lips to hold back my self from facing him and hugging him back, I don't want to lose myself, not now, I have so many questions!