(Yazar anlatımıyla)
Sokaklar bom boş.
Belkide etraf çok loş.
Hayat bu hep toş.
Hayat bu hep koş...
Hayat sıkıntı dolu.
Bu hayat çok zorlu
Belkide biraz yordu.
Ama Sonu mutlu oldu...
Ece ve yağız belki de hayatlarında hiç bir zaman karşılaşmamıştı. ama kader onları bir sisin altında buluşturmuştu. Hayat onlara çok şaşırtacak olayla baş başa bırakmıştı.
Ecenin göz Yaşları yağızı rahatsız etmiyordu. Yağız eceyi kendisinden uzaklaştırdı. Ve ecenin göz yaşlarını baş parmağı ile sildi.
"Ece şimdi üzülme nin zamanı değil."
Ece sinirlendi.
"Peki ne zaman!? Ha! Ne zaman!? Biliyordum böyle olacağını..."
Devam etmedi edemedi. Ama sonra istemeyerek sözlerini tamamladı.
"Biliyordum böyle olacağını. Ama ben vurdum duymazlık yaptım. Bir kaç gün önce dayım dan mektup gelmişti..."
"Evet ece."
Yağız eceye güç vermeye çalışıyordu.
"Mektup da şöyle yazıyordu: bir gün bile beni arayıp sormadın. O villa ve parayı sen hak etmiyorsun. Yakında o vasiyatname yi senden alacağım"
Ece daha fazla dayanamadı ve yere diz çöktü. Hayatta en sevdiği kişiyi az önce kaybetmişti.
Kendini suçluyordu. Annesinin ölüm sebebini kendinden biliyordu.
Ecenin kafasında dönen üç kelime vardı.
Hepsi beni suçum.
Hepsi benim suçum.
Yağız anlatmıştı. Ecenin yanına oturdu. Ece şaşkınlık ile yağıza baktı. ondan böyle bir hareket beklemiyordu.
"Ece şu an sana ne söyleyeceğimi hiç bilmiyorum. Ben insanları teselli etmeyi bilmem. O yüzden saçma cümleler kurmayacağım. Sadece dayını bulmamız gerektiğini bilmeni istiyorum. Dayın annene yaptığının cezasını ödemeli."
Ece yağıza baktı. Ecenin gözleri hâlâ doluydu. Bir anda ağlaması şiddetlendi.
"Peki babama ne diyeceğim yağız? Yada annemsiz nasıl günlerimi geçireceğim? Onsuz ne yapacağım? Küçükken anneme hep derdim ki seni saraylarda yaşatacağım. Sana ve babama çok iyi bakacağım. Peki şimdi ne oldu? Dayım hayatımı nefesimi aldı benden."
Yağızın da gözleri dolmuştu ece için çok üzülüyordu. İçinden kendi kendine geçirdi. Şu an istediği tek şey eceye annesini geri vermekti.
Ama ölen birisi asla geri gelemezdi...
Yağız ayağa kalktı ve telefonunu çıkardı.
"Alo Buğra neredesiniz?"
'Şu an size taraf geliyoruz arkana bak."
Yağız telefonu kapatıp cebine attı. Tuğçe hemen eceye sarıldı.
"O güzel bir yere gitti. Üzülme ece"
Ece ayağa kalktı ve göz yaşlarını sildi.
"Plan ne?"
Yağız ecenin bu hareketinden etkilenmişti. Yağız ecenin karşısına dikilip.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sis
Mystery / Thriller"anne! anne!" "zıkkım! zıkkım!" "anne ben okula kalkacam." yahu ben nediyorum ya! okula KALKACAM ne? "ha ha ha ha tamam kızım okula kalk." tomom kozom okolo kolk. çok komik. "gülüüyorsun da kahvaltı hazırmı?" "kahvaltını okulda yap kızım. bu g...
