ဝမ္ရိေပၚ နဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔တို႔ ဒီေန႔ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လည္ရန္ေစာေစာ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ လက္က ဒဏ္ရာလဲ
အ႐ွင္းေပ်ာက္ေအာင္ ေစာင့္ရသျဖင့္ ဟိုတယ္အတြင္းမွာပင္indoor ၅ ရက္ေလာက္ ေအာင္းလိုက္ရသည္။
သက္သာပါၿပီဆိုေသာ္လည္း ကိုကိုက လည္ရန္ ခြင့္မျပဳ။
ခုေတာ့ လက္က ဒဏ္ရာလဲ အမာရြတ္ေသးေသးေလးသာ
က်န္ေတာ့သည္။ ရိေပၚ မရမက ပူဆာမွသာ ကိုကိုက
ဒီေန႔လည္ရန္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ဆိုသည္။ ေန႔တိုင္း ကိုကိုတိုက္ေသာေဆးကို ေသာက္ရ၍ ေဆးေသာက္ရတာေတာင္ ေပ်ာ္သလိုလို။တယုတယ လက္ကိုကိုင္ၿပီး ေဆးလိမ္းေပးေနေသာ ကိုကို႔အျပဳအစုေၾကာင့္ ဒဏ္ရာေတာင္ မေပ်ာက္ခ်င္ေတာ့။အခန္းေအာင္းေနရေသာ ၅ ရက္က တိုသည္ထင္။ ကိုကိုအနားမွာ႐ွိေနလွ်င္ပင္ ရိေပၚ ေပ်ာ္သည္။
အျပင္မလည္ရ၍ ကိစၥမ႐ွိေသာ္လည္းကိုကိုပ်င္းေနမွာစိုးလို႔သာ အျပင္သြားရန္ ပူဆာျခင္း ျဖစ္သည္။
(ကိုကို က်ေနာ့ေၾကာင့္ ကိုကို႔ရဲ႕ အေပ်ာ္ေလးေတြ မပ်က္စီးေစခ်င္။ေပ်ာ္ရြင္စရာ ခရီးေလးကို က်ေနာ့အတြက္နဲ႔ အဆံုး႐ံႈးမခံႏိုင္ဘူး။ ခုလဲ ဒီမွာ ေနရတာ အခ်ိန္ေတာင္ သိပ္မက်န္ခ်င္။ ကိုကိုက ျပင္ဦးလြင္ တေနရာပဲ သိတာ
ကိုကို႔နဲ႔ ဒီမွာ တေနကုန္ ေလွ်ာက္လည္ၿပီးေနာက္ေန႔ ပုဂံသြားရန္လဲ စီစဥ္ထားတာ ကိုကိုမသိ။ ကိုကိုရယ္ ကိုကိုနဲ႔ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကေတာ့က်ေနာ့ဘဝမွာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ပါဘူး ကိုကိုရယ္)
(ကေလးရယ္ ကေလးမသက္သာေသးလို႔ ကိုကို ဘယ္မွ
လိုက္မပို႔တာပါကြာ ခုလဲ ကေလးပူဆာလြန္းလို႔သာ ကိုကို
လိုက္ပို႔ရတာ ကေလးက လက္ပဲ ဒဏ္ရာရတာ
ကိုကိုကေတာ့ ကေလးလက္က ဒဏ္ရာျမင္တိုင္း
ကိုကို႔ကိုယ္ ကိုကို သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္းမိတာ
ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ကိုယ့္ခ်စ္သူ မ်က္ႏွာေလးကိုေတာင္စိတ္ခ်လက္ခ် မၾကည့္ႏိုင္တဲ့ ဘဝကိုလဲ မုန္းတယ္ကြာ။ ဟို က်ိမ့္ယြမ္ဆိုတဲ့ တေယာက္ရန္ကေန လြတ္ေအာင္လဲ ကိုကို ၾကံစည္ရဦးမယ္ ကေလးေရ ကိုကို ကေလးကို ဘယ္သူ႔လက္ထဲကိုမွ မေပးႏိုင္ဘူး)
အျပင္သြားဖို႔ အဝတ္အစားလဲေနတုန္း တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မၾကည့္ျဖစ္ဘဲ ကိုယ္စီအေတြးေတြနဲ႔သာ ၿငိမ္ေနၾကသည္။ဒီေန႔ေတာ့ ေရာက္ကတဲ့က သြားရန္စီစဥ္ထားသည့္ ေနရာေတြကို သြားရမည္။ ဟိုေရာက္မွ ကိုကို႔ကို suprise တုိက္ရမည္။
