ရိေပၚအိမ္ေရာက္သည့္တိုင္ မကိုင္ေသာ ဖုန္းေလးကို ေခၚဆဲ။ စာေတြလဲ အမ်ားႀကီးပို႔ထားေသာ္လည္း ျပန္စာမလာ။
မဟူရာအိမ္ေတာ္ႀကီးလည္း တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ အေစခံမ်ားသူ႔အေဆာင္သူ ျပန္သြားေသာ္လည္း အိမ္ေတာ္ႀကီးမွ
ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္ အေျပးျပန္လာၾကရသည္။ ဝမ္ရိေပၚ စိတ္တိုေန၍ ဘယ္သူမွ အသံအထြက္ရဲ။ ကဲြသြားေသာ
ပန္းအိုးမ်ား က်ိဳးေနေသာ ခံုမ်ားကိုသာ အလိုက္တသိ
႐ွင္းေပးေနၾကသည္။ အေပၚထပ္တြင္ ေနလို႔မေကာင္း၍ ေဆး႐ွိန္ႏွင့္မွိန္းေနေသာ စစ္ေကြၽးလဲ ရိေပၚေဒါသေၾကာင့္ ႏိုးလာသည္။ စစ္ေကြၽးကို ျမင္ေတာ့ ရိေပၚ ကေလးတေယာက္လို ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုေလေတာ့သည္။ စစ္ေကြၽးလဲ အေစခံမ်ားကို ထြက္သြားရန္ေျပာၿပီး ရိေပၚေ႐ွ႕ ဝင္ထိုက္လိုက္သည္။ သူ႔အကိုေလးအေၾကာင္း သူသာ
အသိဆံုးေလ။ အျပင္မွာ မာေက်ာေပမယ့္ စိတ္အတြင္းပိုင္းက .ဖေယာင္းသားထက္ ႏူးညံ့သည္။ စိတ္ထိခိုက္လြယ္သည္။အကိုေ႐ွာင္းနဲ႔ ေတြ႔မွ အျမဲျပံဳးရြင္ေနေသာ အကိုေလး။ ခုလဲ အိမ္ျပန္အလာ အကိုေ႐ွာင္းမပါပံုေထာက္ရင္ ျပသနာတခုခုျဖစ္ခဲ့ၿပီထင္။ အကိုေလးရဲ႕ အခ်စ္ႀကီးမႈေတြ မခံႏိုင္လို႔လားအကိုေ႐ွာင္းရယ္။
''စစ္ေကြၽး..... ကိုကိုေလ... ကိုကို ငါ့ကိုမုန္းသြားၿပီ
သူငါ့ကို ဟိုတေယာက္နဲ႔ အထင္လဲြေနတာ
ငါ႐ွင္းျပတာလဲ နားမေထာင္ဘူး
ငါ ဖုန္းေခၚတာလဲ မကိုင္ဘူး
ကိုကို....ကိုကို ငါ့ကို မုန္းသြားၿပီလားမသိဘူး
စစ္ေကြၽး ငါ့ကို ကူညီပါကြာ ကိုကို႔ကို မင္း နားလည္ေအာင္
႐ွင္းျပေပးပါေနာ္.............''
ရိေပၚ ျပသနာ အစအဆံုးေျပာျပလိုက္ေတာ့ စစ္ေကြၽး
သေဘာေပါက္သြားသည္။ သူခု ပထမဆံုး လုပ္ရမွာ က်ိမ့္ယြမ္ကို႐ွာရမည္။ က်ိမ့္ယြမ္မ႐ွာခင္ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အကိုေလး shock ျပန္မျဖစ္ေအာင္ ေဆးတိုက္ရမည္။ ရိေပၚကေသာက္ေဆးလံုးဝ မေသာက္ဟု ျငင္းေနသျဖင့္ စိတ္ၿငိမ္ေဆး ထိုးေပးထားလိုက္သည္။
......................
''သူအရမ္း ရက္စက္တယ္ကြာ....
ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့လို႔လား
ငါ႐ွိေနရဲ႕သားနဲ႔ ေနာက္တေယာက္တဲ့ကြာ
ငါနဲ႔ လက္ထပ္ၿပီးသားကိုကြာ....''
