BAB 14

21 5 0
                                    

"Sara,lama dah tak jumpa kau aku rasa. Sorry lambat balik. Urusan kat kampung pun sebenarnya tak habis lagi."adu Syafiqa.

"Bukan mak kau baru meninggal ke? Tiber je excited jumpa Sara ni pasal?"tanya Humaira sinis😬. Apa yang tak kena dengan dia pun tak tahu lah.

"Mestilah excited bila jumpa dengan aku...bukan dengan kau. Cubalah fikir positif sikit."kata Maisara Danisya.

"Saja je lah. Kau ni pun. Cubalah jangan serius sangat."kata Humaira sambil mencebik.😕

"Oh ya. Aku ada something nak cakap dengan korang."kata Maisara Danisya.

Dia menyambung lagi." Mulai sekarang,panggil aku Maisara. Aku tak nak lagi dipanggil Sara atau apa-apa pun"katanya dengan nada serius.

"Nape pulak. Dah elok-elok panggil Sara suruh tukar pulak."kata Syafiqa tak puas hati.

"Okay cik Maisara."Humaira bersetuju.

Syafiqa masih menunggu jawapan dari temannya itu tapi kelihatan tiada seorang pun yang sudi membalas pertanyaan.

"Err. Aku masuk dululah Maisara, Maira."kata Syafiqa.

"Eh. Apa pulak. Kau kan baru balik. Sembang lah dulu."suara itu kedengaran dari mulut Humaira. Ingatkan Maisara Danisya.

"Biarlah. Mesti kau penat kan? Pergilah rehat. Esok kita sambung sembang."kata Maisara Danisya lembut.

Hilang sahaja Syafiqa dari pandangan Humaira berkata...

"Jom weh pergi cafe. Laparlah."

"Nape tak Fiqa sekali tadi. Jomlah aku pun lapar juga ni."sahut Maisara Danisya.

"Biarlah dia rehat dulu. Jap aku nak minta duit kalau dia nak kirim."kata Humaira.

"Eh tak payah lah. Biar aku yang tolong bayarkan."bantah Maisara Danisya.

"Dengar sini. Sekarang ni kau kene berdikari. Aku dan Fiqa masih tanggungan ibu bapa. Kitorang ada yang bagi duit. Kau tak payah nak belanja sangat. Dulu masa kau kaya dah banyak sangat kau belanja kitorang. Sekarang sumber pendapatan kau cuma kerja dan duit dalam bank je. Tolong lah jangan bazirkan untuk orang luar. Kau..."

"Aku tak pernah rasa yang kawan baik aku ni orang luar. Kenapa kau nak kisah sangat bila aku nak belanja Fiqa? Dia pun kawan aku jugak lah. Sesen pun aku tak pakai duit kau kalau nak belanja dia. Kau siapa nak halang aku. Duit aku bukan duit kau." Maisara Danisya memintas kata-kata Humaira dengan kasar.

"Memang kau tak pakai duit aku. Tapi kau pernah nampak tak dia buat baik kat kau. Tak! Dia kikis duit kau adalah. Dia balik kampung tu pun buat maksiat lah." Pang. Pipi Humaira disinggahi tamparan. Bukan daripada Maisara Danisya. Tapi daripada Syafiqa yang berlari keluar dari bilik dan terus menamparnya.

"Sampai hati kau cakap aku macam tu. Aku tak de niat pun nak kikis duit Maisara. Hina sangat ke aku ni ? Apa kau benci sangat ke kat aku ni pun jangan lah fitnah aku. Aku masih ada maruah."sebut Syafiqa satu persatu dalam tangisan.

"Maruah. Kau nak cakap kat aku yang kau masih ada maruah? Memang kau ada maruah tu. Tapi kat bawah kaki aku lah. Kau ingat aku ni polos sangat nak percaya kau bulat-bulat. Kau silap lah. Kau nak bercakap dengan aku pasal fitnah? Habis fitnah yang kau sebarkan kat seluruh keluarga Sara tu apa."terhenti lagi percakapannya apabila telapak tangan Maisara pula yang singgah di pipinya.

"Syafiqa kawan baik aku. Dia takkan tergamak nak hancurkan aku."kata Maisara Danisya tanpa nada.

"FINE! Syafiqah Alya ni kawan baik kau. Baru aku sedar yang aku tak patut terima kau dalam hati aku Sara. Kau lagi percaya dia kan ? Teruskan. Last information aku sebagai saudara kau. Mak BFF kau ni dah meninggal 2 tahun lepas. Masa dia kata kakak dia bertunang dulu. And fyi, dia takde kakak melainkan abang yang dalam penjara." Humaira berlalu pergi dengan linangan air mata dan titisan itu jatuh pada ketika dia menghempas pintu rumah nya.

Thank you pada yang sudi baca. Kalau boleh author nak vote korang semua. Bab ni cerita pasal bff. So author nak kongsikan nama kawan baik author iaitu. Jeng jeng jeng MARRY ARIANNA. Nama samaran dia. Tak leh  bagi nama betul. Nanti korang rembat. Ok. See you at the next chapter. Thanks again😙😙

KERANA KAU AKU LEPASKANWhere stories live. Discover now