BAB 5

25 6 3
                                    

"Sara,mak aku dah meninggal."kata Syafiqa lalu menangis teresak-esak di panggila.

"Sabar Fiqa. Allah cuma nak uji kau je. Sorrylah aku bukan tak nak datang...tapi kau tahu kan sekarang ni...aku tak berpeluang lagi."ucap Maisara Danisya.

"Kau tak payah datanglah Sara. Aku boleh uruskan diri aku kat sini. Aku nak minta tolong kau cakap kat lect.yang aku tak boleh nak pergi kelas."lirih Syafiqa bersuara.

"Okey. Kau rest cukup-cukup. Tak perlu datang kelas lagi. Nota semua biar aku salin untuk kau."kata Maisara Danisya lembut.

"Thanks Sara...kau dah banyak berkorban untuk aku...aku tak tahu lah kalau kau takde..."kata Syafiqa.

"Jangan cakap macam tu. Kita kan bestfrieds. Apa guna aku kalau kau pun aku tak boleh nak tolong."pujuk Maisara Danisya.

"Oklah Sara. Aku off dulu."kata Syafiqa sebelum meletakkan gagang.

😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑

"Syafiqa apa citer weh?"tanya Humaira sejurus Maisara Danisya muncul di hadapannya.

"Mak dia meninggal."ucap Maisara Danisya ringkas.

"Innalillah. Kau tak lawat dia ke??"tanya Humaira.

"Kau pun tahu kelas aku bertambah kan?"jawab Maisara Danisya dengan susah hati.

Dia tidak mampu berkata lagi. Kawannya sendiri pun dirinya tiada dikala kehilangan orang tersayang.

"Esok aku free wei. Biar aku je jenguk dia."kata Humaira cuba menenangkan sahabatnya.

"Kau tengokkanlah kawan kita tu."kata Maisara Danisya perlahan. Dia pasrah

KERANA KAU AKU LEPASKANWhere stories live. Discover now