BAB 22

21 4 0
                                    

Harini...Maisara Danisya tidak ke rumah Michaiel Zafran bagi mengajar Zafrine. Maklumlah jadual tertulis 'cuti'. Jadi....

"Maisara Danisya! Apa bende kau buat niy?"jerit Humaira.

"Apa? Kau dah ada empat mata pon tak tau ke aku tengah buat apa ni? Mestilah siapkan bekalan untuk kita."kata Maisara Danisya sambil tersengih.

"Kau ni buang tabiat ke apa? Tak pernah pernah pun buat bekal. Sekala aku ajak masak pon kau suruh beli kat kedai."bebel Humaira panjang.

"Aku bangun awal pagi tadi."balas Maisara Danisya pendek.

"Pukul 5?tebak Humaira.

"Pukul 2.30."balas Maisara Danisya pendek.

"What? Kau ni dah kenapa. Selalunya 6.30 tak bangun lagi. Dah pukul 2.30 takkan  tak tidur balik kut."padat rasanya isi percakapan Humaira ni.

"Dah dah....kau jangan banyak cakap. Letak sendiri dalam bekas ek. Yang tu aku punya. Aku nak bersiap jap."

💙

💙

💙

💙

Part ni Maisara dah habis class dah. Malas lak nak buat panjang panjang...sowwy.

Maisara Danisya tidak jadi pulang ke rumah sewanya kerana teringatkan Syafiqa. Dia terus ke penjara.

Uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

"Buat apa kau datang sini? Saja nak gelakkan aku?"tanya Syafiqa dengan nada sinis.

"Aku datang nak lawat kau."balas Maisara Danisya tenang.

"Aku tak perlukan pelawat macam kau bodoh!"jerit Syafiqa macam orang yang kene histeria.

"Aku tak bodoh. Kau yang bodoh sebab tak dapat keluar dari penjara ni. Buktikan kat aku yang kau ni mangsa keadaan."kata Maisara Danisya dengan suara sinis.

"Kau memang tak guna. Kau tengok lah. Hidup kau memang takkan aman macam tu jer. Banyak lagi copy gambar aib kau kat bf aku tu"kaya Syafiqa kemudian ketawa macam tengok badut.

"Kau tahu tak? Aku sepatutnya takde kawan macam kau lah. Kau hancurkan hidup aku. Sebab kau,aku hilang parent aku. Sebab bodoh kau,aku yang teraniaya. Kau ni memang bodoh!" Maisara Danisya meluahkan perasaannya.

"Kau pun sama. Kau jangan cakap yang aku je salah. Kau pun sama!"jerit Syafiqa.

"Apa yang aku dah buat kat kau!"tempik Maisara Danisya sekuat hati. Tidak peduli pada warden yang menjenguknya.

"Kau lupa? Kau yang sumbat aku dalam penjara. Kau yang bunuh mak aku. Kau rampas love aku!"nada Syafiqa lagi tinggi.

"Abang kau yang salah. Aku takleh diam. Aku tak pernah rasa pun yang aku nak rampas love kau. Tapi,bila masa aku bunuh mak kau?"tanya Maisara Danisya dengan rasa berdebar.

"Mungkin kau ni memang pelupa. Aku mintak pinjam RM200 je. Bukan RM2000. Tapi ada kau tolong. Kau buat bodoh je kan."kata Syafiqa.

"Listen! Mak kau meninggal bukan sebab aku. Kalau aku bagi duit sekalipun,kalau Allah nak tarik nyawa mak kau pun sama jugak kan? Kau pun tahu aku takde duit masa tu kan? Kita baru balik dari hutan,bukan baru balik dari bank. So aku takde kene mengena ngan kau. Kau ni psycho."jerit Maisara Danisya seoktaf.

"Kau tunggu Maisara..."kata Syafiqa lalu menuju ke arah warden penjara.

KERANA KAU AKU LEPASKANWhere stories live. Discover now