EXOR UNIVERSITY: Powers And Abilities (On Going)

CHAPTER 1EUPAA: Unexpected begining in EXOR UNIVERSITY

NITICIA'S  POV

*roar by Katy Perry*

Agad Kong hinanap ang cellphone ko. Naalala ko na nagset pala ako ng alarm kagabi. Hanggang sa makapa ko ito sa ilalim ng unan at agad  na pinatay.

"GOOD MORNING TO ALL I AM HAPPY TODAY...SANA! " sigaw ko.

Ganto talaga ako tuwing umaga. Gusto ko pagkagising ay masaya ako. No worries and no sadness. Kase  kahinaan ko yun.

" TICIA! bumangon ka na. Enrollment mo ngayon! 7:30 na. You have 30 mins nalang to prepare." Tinig ni mama.

Eh ano naman kung---- WHAT? 8:00 nga pala ang Simula. Pero maaga akong nagset ng alarm ah. Kung Hindi ako nagkakamali ay 6:30 am. Pero shit! 7:30 na nga.

"SHIT! Bwiset na alarm to. Akala ko mapapaagap gising ko!" Agad akong pumasok ng cr habang nakakunot ang noo.

Well Hindi ko kaya magprepare within 30 mins! SHAKS! Alam niyo naman girl thing. Pero ngayon kailangan Kong bilisan.
Dahil 8:00am ang schedule ko for enrollment sa bago Kong school. Wish ko kase to Kay daddy na lumipat kase binubully ako sa dati Kong school.

"Mom! Ano pong breakfast?" Agad akong pumunta sa dining area after bath. And I think I have no time to eat. 10 minutes left nalang.

"Sa tingin ko we will have a drive thru in MCDO anak, we're late."

"Sasama ka?" Nagtatakang tanong ko.

"Yes! Of course anak para makita din namin yung new school mo." Singit ni Daddy.

SHAKS! Seryoso sila. Anong nakain nila wala ba silang business task ngayon.

"Are you okay anak? Let's go." Tanong ni mom. Na agad ikinawala ng aking pagkatulala. Super duper nakakabigla.

Pagtango nalang ang tangi Kong naisagot.
At agad na kaming sumakay sa kotse para pumunta sa bago kong school. Buti nalang a long the way lang yung school. Sobrang lapit sa bahay namin.
**
Pero parang napabilis ata yung pangyayari. Hindi pa pala ako nagpapakilala sa inyo . HAHAHA SURII PO TALAGA.
By the way I am MA. NITICIA SALVADORE. 17 years old.
Maganda (no kidding), mabait, mapagmahal, pero masungit sa mga masungit din sa akin,
kahinaan ko yung pag-iyak hindi mo ko mapapatahan basta basta maliban sa parents ko ,madalas binubully (sa dati Kong school Ewan ko lang ngayon),
at higit sa lahat adventurous (gala kase ako PAKE NYO BA?) What I mean is gusto Kong subukan lahat ng mga di ko pa nasusubukan.
**Parking lot**
"Anak, we are here na. Be you and always smile. Hayaan mo silang tignan ka. Ang mahalaga makakapagsimula ka ulit." Pagpapalakas ng loob sa akin ni mom.

Ramdam niya kase na kinakabahan ako. Malay mo kase brats and gangster ang magiging schoolmate ko.
"Your mom is right. Pero kapag alam mong NASA tama ka wag kang matatakot lumaban." Napaka powerful talaga ng words ni dad and also mom.

"Yes mom and dad I will promise that no matter what happen i will defend myself." Gusto ko sanang umiyak pero baka masira yung awra ko today.
Bago kami bumaba ng kotse niyakap ko sila kahit NASA front seat sila.
"Let's go tama na ang drama baka Hindi ka payagang mag aral sa Exor University because you were late on your schedule." Dad said with his big smile.

"HAHAHAHAHAHAHA" and all of us laugh.
Napakaswerte ko talaga sa kanila . They are my treasure.

Pagbaba ko sa kotse nabigla ako sa nakikita ko. Is these really existing?

Para akong nasa isang fantasy world. This university are so beautiful. Puro flowers and butterflies in every corners, ang tataas ng buildings which looks like an ancient structures pero mukha paring matibay, and the place looks very special.