WORQUNİM YEMİNİ

Konum Takibi

Uçuş hala devam ediyordu. Saat 3 civarıydı ve gerçekten çok korkuyordum. Daha doğrusu hem meraklı, hem heyecanlı, hem korkak hem de mutluydum. Ama bu duyguların arasında en baskını korkuydu. Neler olacağını çok merak ediyordum ve bu beni daha da meraklandırıyordu. Komuta jinmin deydi. Koltukta adeta bir pilot gibi oturuyor ara sıra yanına göz gezdirip beni kontrol ediyordu.ben de elimdeki bilgisayar ile konuma bakıyordum. Saatler böyle geçmişti ve aniden
- konum harekete geçiyor
Bilgisayardaki konum hareket ediyordu. Büyük bir hızla ilerlemeye başladı. Jinmin bilgisayara kaşlarını çatarak baktı ve
- nereye gidiyor?
Dedi. Ben de bilgisayarı ona daha da yaklaştırdım. O da bana bakıp
- takip edeceğiz
Dedi. Daha da korkmuştum. Camdan aşşadaki kalabalığa baktım. Sonra da bilgisayara bakmaya devam ettim. Yolu ona tarif etmeme gerek yoktu. Biz uçan bir araçtık. Binaların tepesinden ilerliyorduk. Konum adeta bizden kaçıyordu. Onu takip etmeye devam ettik. Ve böyle saatler geçti. Fakat aniden konum durdu. Ben jinmine bakıp
- hey araç durdu
Dedim. Jinmin bilgisayara bakarak aracı durdurdu.
- ona yakınmıyız?
Dedi. Ben de
- hemen önümüzde
Dedim. O ana kadar. Birbirimize bakıp konuşup dururken önümüzdeki aracın görünmezlik özelliği bir anda kalktı. Araç bizim aracımızın aynısıydı. İkimiz de aracın bize kattığı gölgeyi fark ederek camdan dışarı baktık o sırada jinmin
- vay canına
Dedi. Çünkü araç aniden görünmüştü. Sonra aracın kapısı açıldı ve kapşonlu bir adam aşşağı uçarak indi. Ve
- hey aracın görünmezlik modunu aç seni ahmak!
Diyerek bağırdı ve aşşağıda bir ağacın dalına asıldı. Ağaç sihir gibi havaya uçtu ve adam ağacın aşşağısına indi. Sonra da ağaç geri kapandı. Araç görünmezlik moduna geçti ve içeri giren adamı bekledi. Her ne oluyorsa hemen harekete geçmeliydik. Jinmine koltuktan kalkmasını rica ettim ve ağaca yakın bir yere aracı indirdim. Jinmin
- o adamı takip mi edeceğiz?
Dedi. Ben de ona bakıp gülümseyerek
- evet. O adam her ne yapıyorsa biz de onu takip etmeliyiz
Dedim ve pelerini giydim. O da kendi pelerinini giydi ve peşimden gelmeye çalıştı. Birbirimizi göremediğimiz için bir türlü düzgün yürüyemiyorduk. Bir türlü birbirimizi göremiyorduk. Araçtan yavaş adımlarla etrafa bakınarak yürümeye başladık. Bir türlü birbirimizi bulamıyorduk. Jinmin kolumu kavradı ve
- kolunu tutmama izin ver. Böyle yürürsek birbirimizi farkederiz
Dedi. Ben de tamam dedim. Yürümeye başladık. Adamın girdiği ağacın altına geldik ve etrafa baktık. Eğer ağaç havaya kalkarsa birinin girdiğini fark edebilirlerdi. Jinminin aklına bir fikir gelmişti. Bir kuşu dala kondurdu ve dalı indirdi. Böylece kuşlar dalı indirdi gibi gözükmüştü. Kimse de birşey yapmadı. Aşşağı doğru bir merdiven vardı. Aşşağı indik ve etrafa bakmaya başladık. Adam bir masada oturmuş ve etrafında da adamlar vardı. Adam
- patron kızı buldum. Fakat kısa süre önce sinyal kayboldu
Dedi. O sırada patron görüş alanımıza girdi ve
- nasıl olur! Sizde hata var! Kendim çıksam bu yollara şimdiye kızı öldürmüştüm!
Dedi ve elindeki silah ile havaya ateş etti. Daha sonra masaya yumruk vurdu ve bir süre bekledi. Daha sonra da
- o kızı öldüreceğim
Dedi. Çok korkmuştum. Hepsi beni öldürmeyi planlıyordu. Korktum ve jinmine sarıldım. Çok korkuyordum. Beni öldürmek isteyen dev bir hayruh çetesi vardı ve benim onlardan kaçmam imkansızdı. Jinmine sarıldıktan sonra kolumu kavrayan elini tuttum ve merdivenlerden çıkmaya başladık. Kapının önüne gelince içerdeki kolu indirdim ve kapı açıldı. Koşarak araca doğru ilerledim. Girişe geldim ve kapıyı açtım. İçeriye girince ana kısma doğru yürüdüm. Pelerini indirdim ve üzüntü ve kızgınlık ile ağlamaya başladım.
- beni öldürmek istiyorlar
Dedim. Jinmin bana bakarak
- seni öldüremezler. Gerekirse görünmezlik pelerini ile yaşarsın. Ama bu zaferi biz ve muhafızlarımız kazanacağız. O yemini ben de ettim. Yağni sen ölürsen ben de ölürüm.
Şimdi cesur ol ve ağlama melomx!
Dedi. Ben de göz yaşlarımı silip ana odaya geldim. Koltuğa oturdum ve uyumaya çalıştım. Şu an etrafta çok tehlike vardı. Ama kesinlikle cesur olacaktım. Saadece anlık üzülmüştüm. Bu yolda yalnız yürümüyordum. Yanımda 4 muhafız ve jinmin vardı. Kesinlikle zafere ulaşacaktım. Ayağa kalktım ve
- cesur olmak bizim doğamızda var. Devam ve devam. Durmak yok!
Dedim. Jinmin bana bakarak gülümsedi ve
- işte tam aradığım ekip ruhu
Dedi.

To be continued
❤❤❤