Against The Destiny

Chapter 13

#GrizaldeThirteen

My mouth is half open, hindi makapaniwala sa narinig. I mean, how come? Paanong...

"Bakit niya pinatulan!" Galit kong singhal.

"Hindi pa naman kasi patay 'nun si kuya Charles. At huwag kang judgemental kaibigan ko pinag uusapan natin dito!"

Nakairap nitong sagot na mas lalo kong kinairita. Seriously?

"Bakit ba ang lapit niyo sa kanila ha?"

"Ang bait kaya niya, maganda na mabait pa. Nakabisita na siya dito noon, noong araw na buhay pa si kuya Charles." I face palm because of what she said, totoo nga ang kasabihang nasa paligid lang ang kalaban.

"Nasaan na sila ngayon? Bakit hindi pa sila hinuhuli?!"

"Wala pang matibay na evidence si tita Maddy at tito Timothy, atsaka umalis na dito ang pamilya nila Aila."

There's a hint of sadness on her voice.

"Tumakas?!"

"Sino namang hindi? Halos sila nalang ang usap usapan dito sa buong probinsya. When the fact they're innoce—"

I raised my palm to shut her, naiirita ako sa mga salitang lumabas sa bibig ng isang 'to. How dare her to defend the family of criminals?

"Baliw kana ba? Sila nga ang pumatay kay kuya Charles diba?!"

Hindi ito natinag, bagkus ay sumama lang ang tingin sa akin.

"Kilala ko ang mga dela Torre, they won't never do that. Atsaka kung may balak silang masama sa mag kapatid e 'di sana linason na nila si kuya Z na halos doon na tumira sa kanila!"

"Kahit na!" tumayo ako at sinimulan ng ilabas ang mga gamit ko ng padabog. "Walang makaka takas sa kasalanang ginawa nila."

She deep a sigh and nodded.

"I know, at 'yan ang gusto ng lahat. But accusing someone who are innocent are not good." Unti unti itong tumayo, bagsak ang balikat. "Echaila is my friend, and I will prove it that they're innocent."

Galit ko siyang hinarap, hindi maka paniwala sa mga pinag sasabi niya.

"Don't you want a justice for Kuya Charles?"

"Gusto, pero mali ang binabawian ninyo ng hustisya."

My jaw dropped as I watch her stormed out of my room. Is she even real? Naririnig niya ba ang sarili?

Sapo ang noo, nahiga ako sa kama at pumikit. Everything is getting worse!

Tuluyan na akong hinila ng antok, at nagising lang dahil may nag iingay sa gilid ko.

"Seriously? Ito lang dala niya? Does she don't have any plan to stay here long?"

I open my one eye, and I found Crayon checking my bag.

"Parang tanga talaga, ang liit—"

She wasn't able to finish her damn words dahil nasipa ko na siya sa balakang, making her groan.

"Shit! What the hell Lary?!"

"Arte, hina lang 'nun."

That was nothing compared to my kick with Zion— ah fuck, paano siya napasok sa isipan ko?

"Mahina ka diyan, higante kaya 'yang paa mo!" Umirap lang ako at inayos ang ginulo niyang bagahe ko. "Yan lang ba talaga dala mo?"

"Mhm." I nodded. "Uuwi din ako bukas, may gagawin ako sa monday."

"Shesh, whatever freaking nerd!" She flipped her hair. "Bumaba kana agad, we're doing horse riding!"

Agad akong na-excite sa sinabi niya, it's been a while since the last time I performed that activity. Nag ayos ako ng sarili at agad bumaba.