YILDIZLAR

1.Bölüm

Normal bir sabaha uyandığımı   düşünüyordum ancak öyle değilmiş.
İçeriden bağırarak pardon "anırarak" seslenen bir adet öküz abim ile uyanmak zorunda olduğum sabah her zamanki gibiydi. Abim odaya dan diye daldı "Asenaaaa! Lan kalk anca götünü devirip yatıyorsun. Kalk hadi tipsiz kardeşim hadi." Lan varya kesin annemler bunu üç kere atıp iki kere tuttu. Yoksa bizim gibi bir aileden bu kadar mal bir insan çıkamaz.
Daha fazla onun bağırmasına! katlanamadığım için kalktım çok sevgili yatağımdan. Benim kalktığını gören abim malı" Aferin adam ol böyle" diyip odamdan çıktı. Özürlü.
Hemen odamda bulunan banyoma gittim demek isterdim ancak biz 2+1 evde oturan, orta geçmli bir aile olarak nerdeee bizde o ebebeyin  banyosu. Ah ah...
Neyseciğime kalktım ve odamın karşısında bulunan banyoya gittim  işlerimi halledip çıktım. Odama geçip okul formamı giydim. Bizim okulda öyle afilli bir forma veya serbest giyim yok bizimkisi beyaz lakos, siyah kot pantolon... Neyseciğime saçımı dün düzleştirdiğim için at kuyruğu yaptım,çantamıda alıp mutfağa saygı değer ailemin yanına geçtim. Ancak hiç kahvaltı yapasım yoktu çünkü içimde çok kötü bir his vardı ve ben kolay kolay yanılmam hislerimde. Abim fark etmiş olacak ki "Hayırdır güzelim neyin var?" dedi. Abime mal dediğime bakmayın benim için değerlidir, her abi gibi üzerimde titrer. Aramızda iki yaş olduğu için rahatça dertleşiriz. Aramızda gizlimiz olamdı hiç.
Bakışlarımı abime ve abimin sorusuyla bakışları bana dönen anne ve babama baktım." Aslında belli bir şey yok. Sadece içimde köyü bir his var ve bu beni rahatsız ediyor."
Annem de biliyordu benim hislerimde yanılmadığımı bu yüzden anlık bir endişe geçti gözlerinden. Ama benim anlamamam için hemen toparladı ancak ben çoktan görmüştüm. Belli etmedim. Sonra abim bu gergin havayı yok etmek için" Gazdır o gaz. Kötü bir şey olsa duramazsın. " bu sözle birlikte herkes gülmüştü. İşte ismi gibi Mert abim beni neşelendirmişti. Kahvaltı bittiğinde çantamı alıp abimle okula doğru yürümeye başladık. Sınav haftasıydı. Ben ve abim deli gibi çalışıyorduk.
Ben 10.sınıf, abim 12.sınıftı. Yani bir yandan ünüversite sınavlarına hazırlanıyordu ama o bu sene değilde mezuna kalıp gelecek sene daha iyi çalışmayı istiyordu. Yinede derslerini hiç boşlamadı. Bunları düşünürken okula geldik. Abimle vedalaşıp sınıfa girdim ve herkesi selamlayıp yerime oturdum. Son kez, dün çıkardığım özete göz gezdirdim. Ve zil sesi duyuldu. Sınav başlasın...
Sınavdan çıktığımda, kendimi sıcaktan bunalıp soğuk yatağımla buluşmuş gibi hissettim. Ama ne yazık ki hala içimdeki kötü his bitmedi hala. Sınav kelebek sistem olduğu için kendi sınıfıma ilerlemeye başladım. Sonra vazgeçip sınıfın kapısının yanımda bulunan dolaplara yöneldim ve dolabımın kapağını açtığımda, önüme siyah bir kağıt düştü. Elime alıp kağıda baktığımda beyaz kalemle yazılmış olan yazı beni dumura uğrattı.
Oyun başlasın yıldız kızı.
Evet bana yakınlarım yıldız kızı derler. Çünkü yıldızlara hayranım ve sürekli her akşam onları izlerim.
Ancak bu notu yazan nereden biliyordu bunu ve en önemlisi ne oyunu...

                        İyi Okumalar... 😊