Blue Area

"Tek Bildiğim Bu Dünyaya Ait Olmadığım"

- Sen, evet sen, kimsin...bana kim olduğunu söyle...hadi uyan!
Sarışın, beyaz tenli, üzerinde kırmızı bir giysi olan çocuk bana bakarak söylüyordu. Kurumuş dudaklarım, çatlamış bedenim, sanki çöldeki bir kaktüsdüm. Bana bağırıyordu, korkuyordum.
- Hadi kalk ayağa! Konuş! Hadi! 
Yerden aldığı çubukla beni itiyordu ve konuşmamı istiyordu.
Halen korku içindeydim ve olayları, nerde olduğumu hatırlamaya çalışıyordum. Sonunda sanki düğümlenmiş dudaklarımı kıpırdatarak cevap verdim:
- Be..Ben B-A
Çocuk bana gülümsedi ve annesini çağırmaya başlayınca, onu yere itdim dizi kanadı. Ağlamaya başlayınca kumlu çatlamış ellerimle ağzını tutdum. Nedenini bilmiyorum, ama görünmek ve ya yardım istemedim o an. Çocuğun acı çektiğini görünce bıraktım. Sanki bezmişcesine, kendi-kendime "ne olursa olsun artık" dedim. Çocuk ağlayarak annesini yanıma getirdi. Annesi, sanki "çocuğunu kaçıracaktım" düşüncesiyle baktığına emindim. Beni ayağa kaldırdı, çıplaktım. Koşarak bahçelerindeki, yeşil-sarı çiçekli örtünü üzerime doladı. Ve beni kolumdan sıkıca tutarak evine götürdü. Canımı acıtıyordu eli. Ağzında bir şeyler mırıldanıyordu.
- Steve, odana git!
Diye bağırdı...Beni evlerinin en alt katına götürdü. Bana sorular sormaya başladı :
- Kimsin? Nereden geldin? Steve'den ne istedin? İsmin ne? Nerelisin?
...Diye bana durmadan soru soruyordu. Bana su getirdi. Getirdiği suyu içince, sanki dünyalar benim oldu ve hayata yeniden geldim. Mavi bakan gözlerim açıldı. Meğersem, her şeyi bulanık görüyormuşum. O arada sormaya devam ediyordu. Ve bir anda yüzüme karşı siyah bir gölge geldi. Ses çıkardı, acıtdı, evet bana tokat atdı.
- Kimsin?!
Diye sinirli bir şekilde bağırdı. Galiba, tokatla birlikte kendime geldim ve cevap verdim:
- Tek bildiğim bu dünyaya ait olmadığım...

Evet, arkadaşlar, ilk bölüm bu şekildeydi. Yazım hatalarım ola bilir. Bunun için özür dilerim!