The Best Thing I Never Had

Chapter 5

Nakatulala ako sa sahig ng kwarto. Naisip ko si Jeraldine. Si Grace. Ako. Paano kung ako yung pinagkasundo sa taong di ko gusto? Pero sa bagay. Grace and Mark’s situation is different from Jeraldine’s. Matagal ng gusto ni Mark si Grace. Pero, kahit ba mag kaiba si Jeraldine at Grace ng sitwasyon, pwede bang maging magkapareha parin yung storya nila? Sa tingin nyo? Mali bang manghimasok ako sa buhay ni Mark? Particularly sa lovelife--- or should I say plan life nya? God! Habang Masaya po ba si Mark, nadudurog ba ang puso ni Grace? I want signs please Lord. Pleaaaseee. Please po. Pleee….

*Phone Rings*

*Raises the right brow* who’s this? Di naka save sa contacts ko.  *answers it ayway*

“Hello?”

“Is this Jenna?”

“Yes. Sino po sila?”

“Uhm… Jen. This is Grace.”

“Ha? W-what?”

“Grace Ching. I hope you know me.”

“Uhm… Y-yes, I know you. W-what c-can I do for you, anyway?”

My heart beats so loud. Bakit sya tumawag. What’s her purpose? Pano nya nalaman yung number ko? Nalaman nya na ba na ako yung dahilan kung bakit nagka-arranged marriage sila ni Mark? Aawayin nya kaya ako?

“Will you help me?”

“Help? You?!”

“Yes. Please. Alam kong di tayo close but I know wala na ‘kong malalapitan. Alam kong ikaw na lang makakatulong sakin ngayon.”

“What kind of help ba?”

“I’ll discuss it to you later. Pwede bang magkita tayo somewhere in Trinoma? Please? Mga around 6pm? Please?”

“Uhm…”

“Jen. I know I am a waste of time for you. Alam kong you don’t like me that much, pero minsan lang akong magbaba ng pride Jen. Jenna. Please. I’m Begging you. Kahit naman di mo gawin yung mga favor na hihilingin ko sa’yo. I just need someone na makikinig sakin. Please. Babae ka rin naman.”

Nice. Anong dramarama sa hapon ito. -___- Dear Grace, una di ako galit sayo. Inis lang. Pangalawa, kinakabahan kasi ako, baka anong sabihin mo, 3rd anong ako lang ang makakatulong sa… wait… di kaya eto na yung hinihingi kong sign? Di kaya eto na yung…

“Hello? Jenna?”

“Ay… Uhm… sige, I’ll be there…”

“Really?! I owe you a lot! Thanks a lot Jen. See you!”

 I dressed normal and I used my car. Pero di parin mawala si isip ko kung anong dahilan ni Grace kung bakit gusto nya ‘kong makausap. Habang papalapit ako sa meeting place namin, kinakababhin ako. But no matter what, I’ll be friends with her. Breath. Magpapakabait ako. Swear. Kahit na tarayan nya ko. Di ko alam pero bago pa ko pumasok sa restaurant na ti-next nya sakin, parang nararamdaman ko na yung aura nya. When I opened the door, di nga nag kamali yung instincts ko. She’s there, sitting at the very most near seat at the place. Lumapit ako at umupo sa tapat ng upuang kinakaupuan nya. Nang Makita nya ‘ko, she just starred at me. I smiled at her but na-shock ako when I looked into her eyes. Namumula yun mata nya! Maga! As if isang linggo na syang iyak ng iyak. I remained in silence. Di ko alam kung anong irereact ko. Di ko alam kung magtatanong ako o mananahimik na lang. But one thing I assure to you what I feel right now, nagu-guilty ako. Bakit? Di ko alam. 

 But thank goodness, for almost 5 minutes of silence, nagsalita din sya.

“Jen, thanks.”

“No problem.”