Voltreffer

08

-16/05/2019- Amsterdam Nederland.
Het Museumplein stroomde langzaam vol. Sien was blij dat zij in het vak van familie en vrienden mocht staan. Lotte was ook gekomen, maar die stond gewoon tussen de andere fans. Sien had er eigenlijk niet eens over nagedacht dat ze haar moest meevragen en voelde zich nu wel een beetje schuldig.
"Duurt het nog lang?" Vroeg Naomi. "Deze meid wil haar vader zien." Naomi had Sienna op haar nek gezet, maar Sienna was de hele tijd op en neer aan het wippen.
"Ik hoor ze al." Grijsde Mikky. De jongens kwamen feestend uit de bus, maar de Ajax-vrouwen werden eerst nog gehuldigd en dat moest dus nog afgerond worden.

"Papa, papa!" Sienna was nu nog meer aan het wippen, omdat ze haar vader het podium op zag lopen.
"Zal ik haar nemen?" Vroeg Sien aan Naomi, die een steeds pijnlijker gezicht trok bij elke keer dat Sienna omhoog wipte en met een plof weer neer kwam.
Naomi knikte en tilde Sienna van haar schouders af. "Je mag nu even bij Sien." Vertelde ze aan haar dochter, waarna Sienna blij in haar handjes klapte. Sien tilde de kleine Veltman op en zette haar op haar schouders. Sienna greep Siens hoofd vast en keek om zich heen. Naomi keek jaloers naar Sien.
"Waarom wipt ze bij jou niet?"
Weet ik veel." Sien wilde haar schouder ophalen, maar Sienna zat erop, dus ging het een beetje moeilijk.

Matthijs was bezig met een paar toespraken en iedereen mocht de schaal een keertje omhooghouden. Daarna werden er een paar prijzen uitgreikt, maar het mooiste van deze avond, was dat de vierendertigste titel aan Abdelhak Nouri werd opgedragen. Vader Nouri stond met tranen in zijn ogen op het podium, net als Mo, Appies broer.
Sien had Appie wel eens ontmoet tijdens een feestje van Frenkie en mocht hem graag. Frenkie en Appie waren goede vrienden en Sien vond het dan ook lastig om Frenkie zo gebroken te zien, na die ene dag in 2017. Mikky en Sien hadden zo veel mogelijk gedaan om Frenkie aan iets anders te laten denken, maar uiteindelijk moest Frenkie gewoon rouwen en dat mag. Rouwen is dan ook iets belangrijks. Het helpt bij verwerking, maar als je er te lang in blijft zitten is het juist weer niet goed voor je.

Nadat de serieuze kant van de avond was geweest, begon het feest. Heel Amsterdam was vrolijk, en, zoals het liedje zei, die lach was niet meer van de gezichten op het museumplein weg te krijgen.

-

"Ik hou van jou." Sien had Matthijs mee naar huis moeten sleuren, zo dronken was hij geworden, nadat hij alle aanvoerdersplichten had volbracht. Sien had voor de zekerheid niets gedronken en dat was maar goed ook.
"Ik hou ook van jou, schat, maar je bent dronken en ik duw je nu je bed in." Grinnikte Sien. "Trek wel even je kleren uit, anders rekken die uit."
Matthijs zuchtte toen Sien niet bij hem kwam liggen toen hij was uitgekleed. "Matt, ik kom zo echt wel bij je liggen, maar voor nu ga ik even zorgen dat als jij morgen wakker wordt, je een 'eerste hulp bij katers' pakketje hebt."
Matthijs trok de dekens over zich heen en probeerde op Sien te wachten, maar toen Sien terugkwam met haar EHBK-pakketje, met ander woorden, een strip paracetamol en een glas water, sliep Matthijs. Sien glimlachte, trok haar kleding uit en kroop naast Matthijs in bed. Ze gaf hem een kus en ging met haar rug tegen Matthijs' gespierde buik aan liggen. Sien was ook moe en dus duurde het niet lang voordat ze in slaap was gevallen.

-16/05/2019- Amsterdam, Nederland.
"Goedemorgen schat." Matthijs was net wakker geworden, maar Sien lag al een tijdje klaarwakker in Matthijs' armen.
"Goedemorgen schatje." Matthijs gaf zijn vriendin een kus, maar merkte ook gelijk de gevolgen van een avondje feestvieren. "Au."
Sien moest grinniken en gaf een kus op Matthijs' hoofd. "Aan de andere kant van jou ligt een EHBK-pakketje."
"Een wat?" Matthijs keek verbaast naar zijn vriendin.
"EHBK, eerste hulp bij katers." Zei Sien doodnormaal. "Sjonge, dat had ik je gister al verteld."
"Nou, ik weet niets meer na het moment dat we het podium af kwamen, sorry schatje." Matthijs keek zijn vriendin aan. "Was ik zo erg dan?"
Sien knikte grinnikend. En vertelde wat hij had gezegd, een van die dingen was dat hij niet wilde slapen, want dan zou hij wakker worden en geen kampioen meer zijn, maar degraderen.
Matthijs had om zijn eigen uitspraken moeten lachen, misschien omdat Sien het wel iets meer overdreef, dan dat het eigenlijk was geweest.

"Blijf maar liggen, ik maak wel ontbijt." Opperde Sien toen Matthijs overeind kwam en weer naar zijn hoofd greep.
"Ja?" Sien knikte ter bevestiging en gaf Matthijs een kus.
"Kijk uit met je zere hoofdje Thijs."
Sien stapte het bed uit en Matthijs keek haar na. Aangezien Sien alleen een onderbroek aan had kon Matthijs alle vrouwelijke vormen bij Sien zien. Hij had ze wel vaker gezien, maar ze bleven mooi. Alles aan Sien was mooi. Haar persoonlijkheid, eigenschappen, talenten, vriendschappen. Alleen Siens vriendschap met Annick twijfelde Matthijs wel eens over, maar tot nu toe had Annick Sien alleen van advies voorzien en had ze nog niets over hem gezegd waardoor Sien hem niet meer leuk vond.

"Schat, waar heb je je shirt van gister neer gegooid?" Sien stond zoekend om zich heen te kijken. Ze kon moeilijk in haar onderbroek ontbijt gaan maken als de overburen haar konden zien.
"Weet ik niet Sientje." Kreunde Matthijs. Hij was weer overeind gekomen om mee te kijken, maar dat was niet helemaal goed uitgepakt. Het aspirientje was nog niet helemaal bezig met zijn werk doen.
"Ik heb het al gevonden, blijf eens liggen rare jongen."
"Maar ik ben wel jouw rare jongen." Grijnsde Matthijs.
"Ja, klopt." Grijnsde Sien.

-

"Waarom ben jij zo lief?" Matthijs en Sien hadden net hun ontbijt op en Sien had het dienblad op de grond gezet.
Sien haalde haar schouders op. "Ik doe ook maar wat."
"Gelukkig doen we allebei maar wat." Vond Matthijs.
Sien stemde er mee in en Matthijs vond dat ze maar eens uit bed moesten gaan. "Anders komen we er morgen pas uit." Was zijn reden. Sien dacht dat ze er dan nog niet eens uit zouden zijn. Nu was Matthijs eerder uit bed en kon Sien naar hem staren.
"Kan je het zien?" Sien schrok van haar vriend.
"Ja, kon jij het ook zie, daarnet?" Grinnikte Sien ondeugend.