Marrying Mr. Playboy (Completed)

Chapter 50

Happy reading.

__

His point of view

There was a boy. He got kidnapped and that boy also happened to be me. Iyon lang tanging naaalala ko noon. I thought it was just one of my dream. I seemed to wonder how my childhood days went. Wala akong maalala. My mom told me that, I'm too young for it to remember. Ipinasok ko iyon sa utak ko hanggang lumaki ako. I often asked my friends, how was their childhood memory looks like. Naaalala ba nila? O nakakalimutan din tulad ko?

Akala ko gaya din ako sakanila ngunit iba ang nakuha kong sagot. It totally got me confused. Madaming tanong ang nasa utak ko na hindi masagot-sagot. As I grew up, doon kong napagtantong magkakonektado ang mga panaginip ko. I sometimes tend to think weird stuffs like as if reincarnation was true!

A memory from my dream flashed through mind when I was a kid. Naglalaro ako sa isang parke, when a black van appeared in front of me. Bigla nilang tinakpan ang ilong ko ng panyo. I don't know what did they put there. Pampatulog siguro. Nagising ako sa isang abandonadong kuwarto ako at may kasamang isang batang lalaki.

He's smiling at me while everything in place was dark and chilly. "Are you scared, right? Stop crying."

All I remember was I'm crying and hugging myself with total fear.

"Stop crying, or else they'll hit you." he said in a soft way. Tumayo siya habang may lubid na nakatali sa dalawa niyang kamay.

"What's your name? I guess you're way more younger than me," he began to ask.

I can't totally remember how we introduce ourselves. Hindi ko naalala ang pangalan niya, my memory was a bit blurry. We spent three days. Tinulungan niya ako kung paano pakitunguhan ang mga taong dumakip sa'min.

"Mas nauna ako ng tatlong araw sa'yo. Alam mo ba kung ano ang plano nila?" iyon ang naalala kong tanong niya.

After that a guy, who wore black suit that day came inside our room. May dala itong dalawang pinggan. Tinitigan lang na'min siya habang nakalapag na sa sahig na dalawang pinggan.

"Anong tinitingin niyo? Kain na!" bayolenteng utos ng nakaitim na lalaki.

"Tsk. Tsk! Ang tagal naman ng kilos ng mga magulang niyo! Gusto ko nang makahalik ng pera! Putangina hindi kayo siguro mahal ng magulang niyo noh?"

Gaya ng sinabi sa akin ng batang iyon. We need to stay quiet and calm. Kahit anong takot na ang nararamdaman ko. My dream shifted, sa tingin ko ay nakawala kami sa madilim na silid na iyon.

Gabing-gabi na iyon at malakas ang ulan. We were sneaking through the bushes when we heard a loud boom.

"Putangina! Tumakas man kayo makikita pa rin na'min kayo!"

My knees trembled when I heard his voice. "Ano? Hindi kayo lalabas?"

"Isa lang ang bala na nasa baril ko, sakto may isang matitira."

Napahawak ako sa bibig sa takot. Nanatili kaming dalawa sa ilalim ng mga halaman.

Humalakhak ang mga ito. "Huwag naman kayong madamot, kailangan na'min ng pera!"

"Kahit ang anak na lang ni Luzuriaga ang matira! Siguradong papatol 'yon ng sampung milyon."

Nagkatinginan kaming dalawa. Tumango siya at ngumiti. Punong-puno kami ng putik. "Do you trust me?"

Tumango ako sa tanong niya. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. Malakas ang ulan at alam kong malapit lang sa tinataguan na'min ang mga armadong lalaki na dumakip sa'min. Masyadong malakas ang footsteps nila kaya doon pa lang ay nanginginig na kami sa takot.