one shot stories

"Far Behind"

"Kakausapin ka pala ni Atty. Celeste bukas after ng klase mo," wika ni mommy habang hinihiwa ang beefsteak sa plato nito.
"Mom,hindi pa nga natin naayos ang case ni daddy dba?," nailapag ko ang kobyertos sa mesa at deritsong tumingin kay mommy.
"Your uncle can handle that,besides mas importante na asikasuhin mo ang paglilipat ng mana ng daddy mo sayu," irap na lang ang naging sagot ko. At ininum ang isang baso ng tubig na nasa harapan ko.

Agad akong tumayo at dumeritso sa kwarto ko. Pagkalock ko ng pinto ay tumungo ako sa side table ng kama ko. Kinuha ko ang picture frame doon at naupo sa kama. Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko.

"All this time dad,walang ibang iniisip si mommy kundi yung mana..at iba pang naiwan mong kayamanan...
She seems doesn't care for you.
Two months palang ang lumipas nung nawala ka pero parang ambilis nyang makalimut," hindi ko napigilan ang sarili ko. Tuluyan na akong himagulgol.

Kinabukasan, maaga akong pumasok sa school kahit mugto ang mata.

Napakabilis ng oras o sadyang wala lang ako sa sarili para makinig. Hindi ko napansin na uwian na pala. May pinakopyang homework ang teacher pero masyado akong lutang para sumunod.

Pagkalabas ko ng gate ay napagdesisyunan kong sumaglit muna sa puntod kung saan nakalibing si daddy.
Gusto kong makapag isip isip kung ano ang tamang desisyon na gagawin.

Bandang 4:30 pm nakareceive ako ng text message mula kay mommy. Pipaalala na dadating sa Atty. Celeste. Kumunot ang noo ko dahil feeling ko lalo akong pinipressure ni mommy. Parang gusto nyang madaliin ang bagay na iyon.

Pinatay ko ang cellphone ko at naupo. Napangiti ako at dahan dahang pinasadahan ng kamay ang bawat letra ng pangalan ni daddy na nakaukit doon.

Nanunumbalik ang lahat na lungkot na pilit kung labanan sa loob ng isang buwan.
I have to move on and face the world on my own now.
Nakakalungkot lng na hindi ko nakita ang bangkay niya bago sya mailibing.

Madilim na nang maisipan kong umuwi. Kinabahan ako ng may matanaw akong tao sa malayo na nagtatago sa puno.
Alam kong nakatingin ito sa akin. Hinigpitan ko ang kapit ko sa bag ko at binuhay ang cellphone ko.

Lakad takbo ang ginawa ko nang marating ko ang pathwalk papuntang bus stop. Nang sa wakas ay narating ko na ay agad kong kinontak si mommy. Dinial ko ang cellphone number nya pero out of reach ito.

Dumoble ang kabog sa dibdib ko.
Pakiramdam ko parin may nakamasid sakin. Nararamdaman ko ang dalawang matang nakatitig sakin.
Pilit kong pinapakalma sarili dahil 2 minutes na lng ay may bus nang paparating.

Pero nagkamali ako, dahil bago pa dumating ang bus ay may palad nang tumakip sa bibig ko at kamay na pinipigilan ang braso ko manlaban.

Sadyang malakas ito dahil walang kahirap hirap natangay ako nito sa abandunadong sementeryo.
Nang mabitawan ako nito, ay agad akong nagpakawala ng malakas na sigaw.

"Shhhh....please calm down..,"
Tila kinakabahan ito. Mabilis din ang paghinga nito.
"How the hell can i calm myself when you fucking did this to me! Who the fuck are you!," iginala ko ang aking mata nagbabakasakaling makahanap ng bagay na pwede kong panlaban sa kanya.

Ganun na lng ang gulat ko nang tanggalin nya ang hood na nakatakip sa ulo nya.
Bigla akong nanghina at napaupo.

"D-daddy," tanging nausal ko.
Agad itong lumapit at binigyan ako ng mahigpit na yakap.

Umiyak ako sa subrang kaba at saya.
Nagtataka pa rin ako kung pano.
Pano nangyaring buhay siya? At bakit may peklat ang mukha nya?

Pagkatapos ng tatlong minutong iyak ko, ay unti-unti akong tumahan. Hinaplos ko ang mukha ni daddy, maging ang parte ng peklat nya. Naaawa ako sa kanya. Mukhang hindi naging madali ang pinag daanan nya.

"A-anong nangyare daddy?
Naguguluhan ako....akala ko patay ka na,"
Tumitig ako kay daddy at tila nakuha nya rin ang ibig kong sabihin.

Ikinuwento nya lahat lahat.
Mula umpisa hanggang sa pekeng pagkamatay nya.
Kahit kaunting oras lng ang nailaan ni daddy para ipaliwanag lahat ay naging malinaw na sakin ang mga sagot ng mga katanungan ko.

Alas sais na ng hapon ng marating ko ang bahay. Kumatok muna ako sa pinto at nang pangatlong beses ay sa wakas bumukas rin ito.
Bumungad sakin ang nakangiting mukha ni mommy.

"Antagal mo namng nakauwi hija, hindi na tuloy nakapag antay si Atty. Celeste,"

"Okay lng po, hindi rin nmn magbabago ang desisyon ko ....mama," naging sarkastiko ang pagbigkas ko ng huling salita. Dahilan para tumalim ang tingin sakin ni mommy.

Naupo ako sa sofa at hinayaan si mommy magsalita habang nasa kusina ito. Tumayo ako para kunin ang remote para sana buksan ang tv pero naramdaman ko na lng ang matulis na dulo ng kutsilyo sa tagiliran ko.

Nasasakal ako sa brasong nakapulopot sa leeg ko.
Wala akong nagawa. Nanghihina ang buong katawan ko dahil hirap na akong huminga.

Mariin akong napapikit at pinagpalit ang posisyon namin ng mommy ko.
Ako nmn ang nakasakal sa kanya at hawak ko ang kamay nyang may bitbit na kutsilyo.

Buong lakas kong siniko ang bandang gilid ng leeg nya dahilan para mawalan sya ng malay.

Kinaladkad ko sya papuntang guest room at itinali sa silya.
Kumuha ako ng isang baldeng tubig at malakas na ibinuhos sa mukha nya. Nagising ito na parang lunod na lunod.

At pilit na kumakawala sa silyang kinauupuan nya. Binusalan ko ang bunganga nya at mahigpit na pinisil ang panga nya.
" malas mo at nakita ko si daddy, ...nanlaki ang mata nito sa sinabi ko.
"Napakasama mong hayup ka!pinatay mo ang totoo kong mommy! Hindi ka pa nakuntento, pinatrabaho mo pa ang kamatayan ni daddy!,"
Sa subrang galit ko ay bumaon na ang kuko ko sa balat nito.

"Ngayon, .....hayaan mong iparamdam ko sayo ang totoong impyerno!" Tumungo ako sa drawer at kinuha ang pinakatatagong baril ni daddy.

Nabalot ng kaba ang buong mukha ng babaeng bihag ko ngaun. Then a smile creeps into my face.

Humakbang ako at nahinto sa harap nya.
Tinutok ang bibig ng baril sa noo nya at idinikit pa ito.
Napikit sya sa subrang kaba.
Ramdam ko ang panginginig ng katawan nya.

Ngunit hindi magiging dahilan yun para mawala ang galit sa puso ko.
Dahil sa isang iglap....

BANG!

Nakapatay ako.