- სირი, მართლა კლერი, სირი
- აბა რას ელოდი შენს ,,მეგობრისგან" - ახლა მართლა ავფეთქები
- მორჩები ამ სიტყვის ძახილს
- არა, რადგან შენ ამის მნიშვნელობას ვერ ხდები
- ესეიგი ვერ ვხდები, არა? მაშინ რას ელოდები, განმანათლე - სიბრაზეს ვეღარ ვაკონტროლებდი ორივემ ვიცოდით რომ ეს კარგად არ დასრულდებოდა
- შენ, არ გესმის არა? მეგობარს რომელსაც ასე ენდობი ის კი გულს გტკენს
იმაზე კარგად მესმის ვიდრე გგონია, ნუ გგონია მიხაროდა როდესაც ვერაფერს გეუბნებოდით, უკვე შეტევაზე მე გადავდიოდი
- შენი აზრით როდესაც დედას მომიკლავდნენ და მამა რომელიც ასე მიყვარდა მიმატოვებდა, მთელ გულს გადაგიშლიდი, ასეთი ადვილი არ არის იმის თქმა რასაც განიცდი, მთელი ორი წელი საკუთარ თავს ვაჯერებდი რომ მამაჩემი მძულდა, მაგრამ მის მიმართ სიყვარული უფრო გაიზარდა, საკუთარი თავის სიძულვილი მემატებოდა, ვცდილობდი ეს ყველაფერი არ მეფიქრა, მაგრამ ჭკუიდან ვიშლებოდი გესმის, ამ ყველაფრის თქმა ადვილი კი არა შეუძლებელია
ჩანთას ვიღებ და უკანმოუხედავად ვტოვებ სახლს
***
მთელი დღე უგზო უკვლო დავეხეტებოდი ბოლოს ბრის დავურეკე
- შარლოტა?
- სახლში ხარ?
- კიკი, გელოდები - ჩემე გოგო იცის როდის რა უნდა თქვას
- მადლობა
***
- არ მჯერა რომ კლერის ეჩხუბე ამ სისულელეზე
YOU ARE READING
MENTALIST
Actionროდესაც ცხოვრების მსხვერპლი ხვდები, როდესაც ცხოვრების აზრს კარგავ, როდესაც ფეხზე დგახარ მაგრამ მკვდარი ხარ. ღირს რომ იცოცხლო???
