Benden Sonra Ölme Çiçeğim... [TAMAMLANDI]

8

Not* ben bir gerizekalı olduğum için yanlışlıkla bu bölümü sildim ve bu bölümü aylar önce yazdığım için hiçbir şey hatırlamıyodum bu yüzden tekrar yazmak zorunda kaldım... Umarım atladığım ya da diğer bölümle bağlantılı olan bir şeyi yazmayı unuttuğum bir yer olmamıştır. Bilgilendirme bitti, okumaya başlayabilirsiniz. İyi okumalar 💖

**********

Psikoloğumdan çıktıktan sonra, Suna Teyze'nin kaldığı hastaneye gittim. Yağız'ın ve Suna Teyze'nin ne durumda olduğunu merak ediyordum.

Koridorun sonunda Yağız'ı yere çökmüş bir şekilde gördüğümde koşarak yanına gittim.

"Yağız! Ne oldu?"

Ağlamıştı, yüzünden belli oluyordu. Konuşmadı.

"Yağız, anlatsana." dedim kolunu dürtüp.

"Dün gece, sen gittikten sonra fenalaşmış. Tekrar ameliyata aldılar.

Duyduklarım karşısında şok oldum ve üzülmüştüm.

"Yağız, tamam bak sakin ol. Eminim Suna Teyze iyi olacaktır..."

Gözlerini yerden kaldırmadan konuştu.

"Çiçek, korkuyorum. Babamdan sonra annem de..."

"Ştt, saçmalama Yağız. Öyle bir şey olmayacak, çıkar aklından onu!"

Gözlerime çaresizlikle baktı. Bir süre konuşmadık.

"Yağız, yemek yedin mi sen?"

Başını olumsuz şekilde salladı.

"Nasıl yemedin?! Düşüp bayılacaksın ya! Kalk hadi bir şeyler alalım sana."

"İstemiyorum."

"Yağız, hadi dedim. Bak burda böyle beklereyek elinden hiçbir şey gelmeyecek. En azından kalk bi yemek ye."

"Hiç aç değilim."

"Bak annen iyi olduğunda ve gözlerini açtığında seni bu hâlde mi görsün istiyorsun? Yüzünün hâline bak sapsarı olmuş. Üzülecek kadın. Kalk hadi kalk yemek ye."

İstemeyerek bana baktı. Hadi der gibi baktığımda zorla kalktı. Birlikte kantine gittik ve tost aldık.

Tostlarımızı yerken konuştum. "Yağız, sen eve de gitmedin değil mi? Yani dünden beri buradasın?"

Başını salladı evet anlamında.

"Off Yağız... Bak istersen ben burada beklerim bir kaç saat. Sen eve gidip dinlen, olmaz mı? Çok yorgun gözüküyorsun. Hem ben sana haber veririm bir şey olursa."

"Gerek yok Çiçek, teşekkür ederim."

"Yağız bak perişan oldun ama hadi bir kaç saat dinlen gel."

"Ama anneme bir şey olursa..."

"Ya ben sana haber veririm diyorum ya! Hadi!"

Derin bi iç çekti. "Peki tamam. 1-2 saatliğine gidip dinlensem iyi olur. Ama kesin bana haber ver tamam mı?"

"Tabii ki vereceğim!"

Gülümsedi. "Çok teşekkür ederim. Gerçekten iyi ki varsın. Yanımda kimse yokken sen destek oldun bir tek bana."

"Önemli değil ya..." diye mırıldandım. Bu tarz konuşmalara alışkın değildim.

Tostlarımız bittikten sonra Yağız kalktı ve eve gitti.

Ben de Suna Teyze'nin olduğu kata gittim ve beklemeye başladım.

***********
Yağız'dan...
Gerçekten çok yorgun hissediyordum. Dünden beri perişan olmuştum. Anneme bir şey olmasından çok korkuyordum.