I want to scream~Teenwolf| Dutch

Hoofdstuk 15

15.
8 maart 2019
Terwijl Lydia krampachtig het boekje in haar handen houdt zie ik hoe haar ogen over de letters dwalen. Dan kijkt ze me geschokt aan en dringt het tot haar door:" Wij zijn half zussen!"
Ik knik rustig en probeer alles aan haar uit te leggen. Ik zie dat ze alles probeert te verwerken en dan zegt ze heel snel: "Dat is eigenlijk best wel logisch en best wel cool." Ik kijk haar ongelovig aan, is ze serieus? Al snel schiet ze in de lach en bevestigt ze: "Ja, ik ben serieus." Mijn mondhoeken krullen grijnzend omhoog en we beginnen te lachen. "Dit is echt gek", mompel ik helemaal vol van ontzetting. Dan komt papa binnengelopen: "Wat is er zo grappig dames?"
We vallen gelijk stil en ik zie Lydia slikken. Ze opent haar moment en zegt: "We zijn.."
"Helemaa blij en gelukkig", vul ik knikkend aan. Lydia draait zich niets begrijpend naar me om en ik knik zachtjes nee. Ze begrijpt me en went zich terug tot mijn vader: "Ja want ze is jarig eh dus ja."
"Je meent het", lacht mijn vader terug. Ik forceer een lach op mijn gezicht en doe teken dat ik me ga aankleden, mijn vader knikt begrijpend en wandelt mijn kamer uit. Ik sta op en wandel tot bij mijn kleding kast, ik trek die open en haal er wat kleding uit. Lydia leest het dagboek verder. "We weten helaas hier wel uit dat mijn vader een echte asshole is", grinnikt ze. Ik neem het boekje uit haar handen en laat mijn vingertoppen over de groeve van de bladeren strijken, ik lees verder. "Inderdaad, gelukkig heb ik wel een leuke vader", opper ik terwijl ik het boek dan in een van mijn lades in mijk bureau schuif. Ik steek mijn haar op in een staart en kijk Lydia aan.
"Tijd om iedereen bij elkaar te roepen om 'het nieuws' te vertellen", lach ik. Lydia knikt instemmend en samen lopen we de trap af. We wandelen langs de zijkant van mijn huis naar Scott en Malia, we bellen aan en ze laten ons gelijk binnen. We roepen iedereen te samen en al snel zitten we met zijn alle in Scott zijn tuin rond de grote tafel met een grote taart het hele verhaal uit te leggen.

Een tijdje later
Na het bezinken van het grote nieuws besluiten we met zijn alle te gaan zwemmen, als iedereen in het het zwembad zit gaan Liam en ik nog even naar binnen om wat te drinken en te eten te halen.
"Wat een nieuws eh", mompelt hij. Ik grijp naar een zak chips en probeer deze open te pulken met 1 van mijn lange nagels.
"Ja het is echt gek. Hoezo heb jij trouwens geen kater? Je had gek veel gedronken gisteren avond.."
"Goede vraag, ik heb het antwoord. Als weerwolf kun je niet dronken worden, wel je word er misschien wat tipsy van maar ons lichaam geneest te snel (weervolven hebben een soort van helingskracht) Dus ja ik heb er helemaal geen last van."
"Jij hebt geluk.."
"Ja eigenlijk wel.. Toen ik in het begin een weerwolf was vond ik het verschrikkelijk. Scott savede mijn leven en ik was eigenlijk enkel kwaat op hem, ik wou totaal niet luisteren. Stiles en Scott moesten me basically ontvoeren."
Hij grinnikt.
"Dat wist ik niet eens.."
De zak chips gaat open en ik giet enkele chips een grote kom. Ik besef nu pas dat ik Liam eigenlijk niet eens zo heel goed ken.
"Heb je nog last gehad van geschreeuw?"
"Nee.. Eigenlijk niet. Gisteravond even maar voor de rest niet echt."
Als ik aan gisteren avond denk word ik ongemakkelijk, Liam herrinert zicht er vast niet meer zo heel vel van maar er zijn dan daar dingen gebeurt.
Of althans, bijna gebeurt.