I want to scream~Teenwolf| Dutch

Hoofdstuk 21

22.
"Liam?" vraag ik wanhopig terwijl mijn voeten me naar hem toe brengen. Ik voel niks, ik hoor niks. Ik ben uitgeschreeuwd. Het koude ijzige gevoel van dood is nu ook weg. Het enigste waaraan ik nu kan denken is Liam. Ik buig me over hem  terwijl ik niet eens meer kan slikken.
"Komaan..wordt wakker, alstublieft. Het spijt me zo.. Sorry, echt sorry! Word wakker Liam, ik heb je nodig!"
Mijn stem verzwakt en ik voel mijn lichaam gevoelloos worden. Ik ga met mijn hand door zijn wilderige haren en kijk naar zijn te perfecte gezicht.
"Komaan Liam... We hebben je nodig! Scott, Lydia, Stiles, malia en... ik, ik heb je nodig.
Met mijn koude ijzige hand veeg ik het bloed af dat uit zijn oor druppelt, ik leg hem in mijn armen en sluit mijn waterige ogen. Wetende dat dit mijn schuld is, als ik mijk ogen terug ogen zie ik hoe de tranen uit mijn ogen op Liam zijn wangen seipelen. Die veeg ik met mijn duimen gelijk weg. Maar de tranen blijven stromen, elke traan die valt heeft een eige vorm met een eige stukje verdriet in zich. Ze vallen telkens op een ander plekje op zijn wang, ik voel hoe ik langzaam leeg loop en ik zou al lang al mijn vocht kwijt moeten zijn maar toch blijf ik huilen. Ik huil uit verdriet, uit schuld, uit woede, uit liefde.. Waarom is het zo oneerlijk? Is het omdat we zo verschillend zijn.. Nee, het is omdat ik me niet kan controleren. Mijn mascara loopt verder uit en ik voel de industriële smaak nu al in mijn mond lopen..
Het moment dat ik iemand in mijn leven laat doe ik diegene pijn, ik ben een monster. Ik verstrengel mijn dunne vingers nu vast in zijn witte hemd en mompel nog iets:
"Liam.. Ik heb je nodig. Ik hou van je."

De deur achter me vliegt open en Lydia loopt op ons af.
"Oh my lord", brengt ze uit terwijl ze op ons af rent.
"Sorry... Sorry.. Echt sorry!"
"Nee, je kan er niks aan doen. Het enige wat we nu moeten doen is Liam redden. Neem hem vast bij zijn benen en draag hem naar de Stiles zijn jeep! We nemen hem mee naar Dr Deaton!"
Ik knik.