I want to scream~Teenwolf| Dutch

Hoofdstuk 4

4.
Ik wandel de kleedkamer binnen terwijl ik op mijn gsm een bericht naar mijn vader stuur. Dan hoor ik gefluit.. Ik kijk verbaast op en besef me dat ik in het midden van de jongens kleedkamer ben, ik verstijf en zeg niets. Liam dringt zich tussen de jongens door en neemt me bij mijn arm en mompelt: "Ik toon je jouw kleedkamer wel." "Sorry", zeg ik snel terwijl ik met hem mee wandel naar de kleedkamer over die van de jongens. Liam geeft me wat sport kleren die ik kan gebruiken om is mee te doen dan zegt hij: "Kleed je maar even om." Ik knik en kijk hoe Liam terug de kamer verlaat, ik kleed me om en wandel dan naar buiten het sportveld op. De coach staat samen met Scott en Stiles in het midden van het veld naar me te kijken. "Hey Emma!" roept Stiles blij. "Ken je haar?" vraagt de coach. "Jeb ze is..."
"....mijn nieuwe buurmeisje", vult Scott aan. Scott komt tot bij me gestapt en duwt me een lacrossesttick in mijn handen. "Probeer wat mee te doen en we zien wel", grapt hij tegen me. Ik grinnik en knik dan, ik hoor de jongens achter me arriveren en ik laat me in de massa wat verdwijnen. Ik ken wel wat van lacrosse, ik speelde het af en toe vroeger maar ik was er geen wonder in. Als ben ik wel enorm snel. "Laten we maar gewoon beginnen met een wedstrijdje!" zegt de coach blij. De jongens juichen en Liam neemt me bij zich: "Doe gewoon je best!" Ik knik en ga klaar staan. "3,2,1!"
Een scherpe fluit klinkt door mijn oren..

"Jongens wat hebben jullie enorm goed gedaan, jij ook Emma! Jij speelt vanaf nu ook gewoon mee, morgen is de volgende match al dus wees er allemaal bij. Emma jij kan dan als reserve gaan staan al", zegt de coach blij terwijl Scott en stiles klappen. Liam geeft me een klopje op mijn schouder en weer meen ik die speciale kleur ik zijn ogen te zien. Hij merkt het niet dus wandelt hij gewoon met zijn vrienden naar de kleedkamer. Toch is er iets met ze aan de hand, de groep, en ik, ik zal erzachter komen.
Terwijl ik verder door de gang loop zie ik Malia in het hoekje van de gang staan, ze praat met Scott. Alhoewel praten is toch wat anders, Scott heeft haar vast met zijn 2 armen en probeert haar duidelijk kalm te maken. Als ik voorbij ze loop probeer ik te horen wat ze zeggen.
"Doe rustig Malia, probeer je te concentreren je hebt het al vaker gedaan het lukt morgen ook wel."
"Ik weet het, ik doe mijn best. Je hebt nu wel makkelijk praten je voelt er niks meer van. Gaat Liam er last van hebben?"
"Ik weet het niet, hij heeft natuurlijk wel de lacrossematch maar het gaat wel oké gaan denk ik. Stiles en ik staan gewoon aan de zijlijn. Wat ga jij doen?"
"Lydia voelt niks tijdens de maan dus ik denk dat ze misschien met mij zal blijven. Als ik me concentreer moet het lukken."
Scott knikt en drukt Malia een kus op haar lippen, die grinnikt.
Ik zie malia een blik naar me werpen en ik word gelijk rood, dan wandel ik door.
"Heeft ze iets gehoord? Malia?"
"Ja, ze heeft ons gehoord."
"Denk je dat ze het doorheeft."
"Nog niet... Maar ze komt er wel achter."
Ik wandel verder en wandel tot bij mijn klas, ik ga naast Mason en Liam zitten en ga even door m'n haar.

1 februari 2019
Tanja neemt me in haar armen, terwijl ik mompel: "Het is mijn schuld toch?" "Nee echt niet.."
"Het was een hartaanval", zegt de doktor rustig terwijl ze iets opschrijft. Mijn ogen blijven tranen terwijl ik naar het dode lichaam van mijn moeder kijk. Als je goed naar haar oren kijkt zie je nog het bloed dat uit haar oren kwam na mijn schreeuw. De hartaanval is dan misschien niet mijn schuld maar dat.. Dat wel..
Wat is er aan de hand met me?