Best Mistake

Chapter 38

I know what I was asking for might be something sentimental to him, but I was already taking every ounce of chances I have.

He would be my last resort.

My grandmother just spared me then because we were in the public's eye.

And now that she's already in my unit, where the privacy was all around, I don't know how will I be making my self firm to stand in front of her when she's that powerful compared to me.

Ilang sandali kong tinitigan ang mga mata ni Sebastiane.

There were so much in them.

Kanina pa siya seryoso simula namg ipagmaneho niya ako, at hanggang ngayon ay hindi pa rin nababawasan ang kaseryosohan niya.

It was as if he was weighing everything and was trying to put things in places where they must be.

Nang sandaling mapag-pasiyahan kong bawiin na lamang ang hinihinging pabor ay saka siya sumagot.

"Alright."

Kumurap muna ako.

Ilang sandali ko pa siyang pinag-masdan. Hinihintay ko kung ano ang sunod niyang gagawin. Kung babawiin niya ba at magbabago ang desisyon niya.

Dahil kanina lang, parang hindi na agad siya mapakali at gusto nang umalis dito.

"Are you . . . sure?" Maingat akong nag-tanong dahil hindi ko pala alam kung paano siya dapat pakisamahan kapag ganito.

Nagsalubong ang mga kilay niya nang marinig ang tanong ko.

"I'm sure."

Ilang sandali pa akong tumunghay.

"You looked uncomfortable being here lately." Puna ko sa kaninang napansin.

I saw his jaw tightened slowly.

"I was." At inamin niya iyon. He still looked so serious.

Napalunok ako.

"So why are you gonna stay here?"

Mas lalo lamang nagsalubong ang mga kilay niya.

Napiga ko naman ang isa kong kamay dahil sa hiya. Pero hindi ako nagpakita ng kahinaan ngayon. Not now, when I need to face somethinh horrific.

"You asked for it, didn't you?" Siya na hindi ko alam kung naguguluhan o naiinis na sa akin.

Hindi ko alam pero mas kinakabahan tuloy yata ako sa kaniya kaysa sa lola ko na kani-kanina lang ay ang tanging laman ng isip ko sa kagustuhang iwaklit siya paalis dito.

But I responded to him.

"Yeah . . . I did. But . . . you were uncomfortable . . ."

"You're uncomfortable being with your grandma. I'll give you help the best way I can when I can see you need it."

Sa sobrang seryoso ng tinig ay mga mata niya ay hindi ko iyon nagawang matagalan.

"Yeah but . . . you got all the choices in the world. You could choose not to help . . ."

Nag-angat ako ng tingin dahil wala siyang isinagot.

Nakita kong naka-kibit balikat na siya at salubong na salubong ang mga kilay. His lips were pursed, setting his expression dimmer. Napipikon na yata siya sa kawalan ko ng dahilan.

Hindi ko na nga rin alam kung bakit kailangan ko pamg ulit-ulitin.

I asked him a favor, he was willing enough to help, I should already be alright.

But here I am, still getting the things even more complicated that it already was.

"Alright." Lumunok ako at hindi na siya nagawang tingnan pa. "Isasara ko lang ang pinto."
Nagmadali akong isara ang pinto at habang ginagawa ko iyon ay kinalma ko ang sarili ko.

Kaya kahit sandali lamang naman dapat ang pagsasara ng pinto ay natagalan pa iyon.

Siniguro kong pantay na ang pag-hinga ko bago ko siya nilingon.

I bit my lip when I tried to move my gaze up at him.

Nakita kong mula sa mariing pagkakakunot ng ulo ay lumamlam ang ekspresion niya nang mag-angat ako ng tingin.

Pumungay rin ang kaninang matalim niyang tingin sa akin.

I slowly forced a smile.

"Let's go? Baka lasunin tayo ng lola . . ."

I said that in order to lighten up the athmosphere between us at least.

-

Natutuwang nagtanong ng kung ano-anong mga bagay ang lola kay Sebastiane.

She's been asking him a lot of things now and Sebastiane was just too polite and courteous enough to give his response. Kahit minsan ay hindi ko makuha ang dahilan ng pag-tatanong ng matanda.

"You don't look like Lazaro, iho. So I suppose you are Nicolo's son? The youngest?"

Ang lola na nalimutan na yata ang orihinal na dahilan ng pag-punta rito dahil lang nakakita ng Graciano.

Alright. Dapat kong ikatuwa ito.

I was saved for the night.

Then all I have to do now is to wait for her to walk out of my unit and finally give me my peace for the night.

Magalang namang tumango si Sebastiane sa lola.

"My father's the youngest po, but I'm no the youngest of their offsprings."

Madamdaming natawa ang lola.

"Oh, sorry. I just thought Nicolo was also the last one to have his child."

Ngumiti lamang si Sebastiane.

Kanina pa ako tahimik at nag-iingat na hindi na mapansin pa ng lola. Pabor na sa akin na nasa kay Sebastiane na ang buo niyang atensiyon. I wouldn't want her eyes to be on me anymore. Lalo pa at alam kong wala naman akong magugustuhan sa mga maari niyang sabihin.

"Nicolo has the airlines right?" Heto na naman sa mga tanong niyang walang dahilan. Alam niya naman na iyan.

"Opo."

"When do you think will you be taking over?"

Mabuti na lang at hindi ako nasamid sa sinabi niya.

Hindi ko alam pero parang unti-unti niyang ibinabaling sa akin ang usapan.

I saw Sebastiane shrugged. He smiled.

"Kay Papa naman po iyon, I trust he has the best ways on running all his airlines."

Marahang natawa ang lola. Natutuwa sa mga naririnig kay Sebastiane.

Pero hindi ako natutuwa.

Gusto ko na siyang mawala sa paningin ko. The soonest possible.

"But sure thing you'll be inheriting everything he has when the time comes. Ikaw lang ang nag-iisa niyang anak."

Hindi ko alam kung sino ang kausap niya.

Nagpaparinig pa rin ba siya?

"I'll take full responsibility po when time comes." Sebastiane smiled slightly.

"Very well." Ibinalimg sa akin ng lola ang tingin.

Nanghihina ako pero hindi naman ako kailan man nagpakita ng kahinaan kaya madali lang para sa akin ang salubungin ang tingin niya.

Akala ko tapos na siyag kumbinsihin akong 'bumalik' sa poder niya. But then, here she is, trying to remind me of the things I kept on running away from.

"Nagpunta ako rito dahil sandali akong mawawala. I thought I have to worry about my heiress being alone here, but judging night, I guess I'll be leaving her in good hands?"

Nanikip ang dibdib ko sa sinabi niya.

At mas lalo lamang yata akong nahirapang huminga nang marinig ang tugon ni Sebastiane.

"Of course, she's in good hands po, Madame."