Inside Love✔

7// Fshehur nen skuten e një rrezeje drite🔦

Ngriti koken nga trupi i tij dhe veshtroj me kujdes drejte deres qe binte vazhdimisht.
-E cuditeshme...-belbezoj dhe u ngrit serisht por nje dore e fuqishme i shtrengoj kycin e dobet.

-Lere te bije...kushdo qe do te jete do te iki se shpejti-foli me syt akoma te mbyllura.

-Vertet ashtu thua?

-Po

-Shttt qendro ne qetesi mos fol me se me ben nervoz.-tha dhe ja terhoqi koken e saj per te vendosur ne kraharorin e tij aty ku ajo hapsire e zemres dhe e lekures kish zene ngrohte.

Trokitja e deres behej dhe me e fort ndersa Ador behej nervoze. Donte ta hapte dhe t'i bertiste atij personit qe mos ta shqetesonte me.

-Mendoj se duhet ta...-nje dore ja mbylli gojen qe deshironte te fliste dhe nderpreu vargun e asaj fjalie qe ishte gati te perfundohej.

-Hapja e deres mund te jete dhe kurth. Qendro e qete ata do te ikin.

-Ndoshta jane Deshmitaret e Jehovait-tha ajo duke larguar doren e tij dhe duke picerruar syt.

-Shume mire. Do perdoresh broshurat e tyre ne nje menyre besimi per te te ardhur mendt e kokes-tha ai duke picerruar syt e tij nga ajo drite e diellit qe i qendronte siper e lire per te qene ajo cfare ishte vertet.

-I kam lexuar nje here por mamaja ime me largoj nga ato. As vete nuk e kuptova se pse-u ngrit ne kembet hollake te cilat mezi qendronin ne ekujliber dhe padashur shtyu me kembe ate tas te qelqte te gjakosur te mbushur me ujin qe pervelonte perbrenda vetes.

Tasi ra me zhurme dhe u be cope cope me toke ndersa Armani hapi syt.

-Obobo cfare bera-tha ajo duke vendosur e merakosur duart mbi faqet e saj te rozta pa mish e pa shendet.

-Shhtt...Ador ulu ne toke-foli i sigurt duke u ngritur gjysme trupi serisht me plagen qe i dhimbte.

-Pse duhet...-degjoj nje furi zhurmash pistolete te cilat vinin me shpejtesi dhe canin permes dritaret e pluhurosura nga koha e vyer qe kish kaluar.
Zhurmat e xhamave degjoheshin qartazi teksa thyheshin duke u bere copa-copa per te ndjere boshllekun nen zemren e tyre te qelqte qe ndonese nuk ekzistonte aspak.

-Dreqin-e terhoqi Adorin nga dora dhe e uli posht me shkathtesine e tij ndersa vete rreshqiti mbi ate divan dhe qendroj si nje mburoj siper trupit te Adorit per ta mbruar nga tere ajo tortur qe ajo shtepize po hiqte.
Per mos u vrare nga ato plumba qorr qe vinin verdall me qellimin e fitores per te kapur gjahun.

-Auuuu...cfare po ndodh?-pyeti Ador e friksuar dhe rrotulloj me duart e saj te dobta ate trup muskuloz duke e perqafuar.

-Asgje...mos ki frik gjithcka eshte mire-tha ai dhe ndjeu zemren t'i rrihte si i cmendur per heren e pare. Ndjeu nje ndjenje qe nuk e kish hasur kurre. A mos ishte nje semundje e paditur kjo qe sapo i kish ardhur.

Ndjeu shtrengimin e fort te atyre kraheve hollake dhe pa fuqi dhe qendroj ne nje menyre te cuditeshme ama nuk e perqafoj serisht. Afroj koken prane atyre flokeve te gjate e te kafte dhe rrembeu eren e tyre qe e bente ate te ndihej me i qete.
Ere e embel dhe sheruese si mjalti.
Deshironte qe te rrembente pafundesisht ate arome terheqese edhe pse nuk e dinte se per sa kohe do ta kishte prane.
Ne nje moment ju duk sikur gjithe bota pushoj dhe ne nje rreze drite ndodheshin vetem ata te dy. Mes nje qetesie te pafundme dhe mes nje melodie te embel zemrash. Aty ku jeta niste dhe mbaronte ne te njejten kohe. Aty ku e pamundura behej e mundur dhe luftrat e egoizmat e njerezve mbaronin menjehere.

Armani erdhi ne vete. Luftoj ate ere dehese dhe ngriti koken serisht. Veshet akoma i turbullonin ate zhurme vdekjeprurese qe e lajmeronin per rrezikun qe shkaktohej akoma.
Ador ktheu koken nga ai dhe dy hundet e tyre u ceken lehte.
Te dy qendruan te hutuar e te perqendruar ne syt e njeri-tjetrit.
U ndjen te plotesuar nga ai afrimitet sepse njeri ishte blu si vete qielli e tjetri ishte kaf si vete toka e cila nxirrte sythat e dashurise per te mbushur kopshtin e tyre te dashurise plot bime terheqese e te bukura.