Inside Love✔

💔23// Dy zemra te thyera💔

I love you, but you are not mine...

°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°

Zemra ne kraharor po i protestonte si te ishte cmendur e tera. Rrahjet e saj ishin jo te rregullta dhe te forta.
Muzika e shpirtit te tij kishte marr nje tjeter rryme ndersa mendimet e tij ishin lemsheruar ne brendesi te kokes se tij.

Mori fryme thelle dhe mbylli veshet fort. Nuk kishte guxim te degjonte jehonen e saj gerricese qe perplasej me furi me muret e asaj shtepize te madhe.

Zëri i saj thyente ne mes nje zemer te pa prekur. Bente syt e tij te ligeshtoheshin avash avash dhe te krijonin bulza uji.

Mendja po i fluturonte. Ndihej keq ama kjo ishte gjeja e duhur qe duhet te bente. Duhet ta bente kete te fundit per veten e tij, per te dhe per femijen e tij te vogel qe nuk e kishte njohur kurre.

Me doren e majte ferkoj fytyren e shtremberuar dhe me ate dore mbuloj syte e tij dhe leshoj lotet qe nuk po i mbante dot me.
"Dreqin...Dreqinn...nuk duhet te ndodhte kjoo..."-tha dhe mbylli deren me furi duke dalur jashte.

Kemben ju leshuan dhe ai ra me gjunje ne debore. 
Topezat e lageshta rrumbullake bashkoheshin me mikeshat e tyre te panjohura ndersa Armani vendosi duart ne koke dhe terhoqi floket e tij fort.

Nuk ishte bere kurre pishman. Nuk ishte bere kurre pishman per fjalet e thena, per zemrat e lenduara apo per gjerat qe kishte bere ama kete rradhe...Kete rradhe ishte ndryshe. 
Ai kete rradhe kish hedhur ne ferr jo vetem zemren e tij te fajshme dhe te erret por kish hedhur gabimisht ne zjarr nje zemer te paster e bukur...

"Ok Arman duhet te cohesh, hidhe pas ashtu sic e ke bere gjithmon. Duhet te takosh tet bir tani".

Mori fryme thelle dhe duke u ngritur cale cale me deboren e shperndare kudo neper kembe e neper trup eci drejte me zemren e vrare dhe te ligeshtuar.

Me ato gishterinjte e ngrire nga i ftohti dhe ate hunden qe nuk e ndjente aspak ktheu koken pas si per ta pare ate dite fat zeze per here te fundit dhe duke ferkuar buzet me njera tjetren e duke mbajtur lotet nen zgavrat e syve te thelle kaf.

Shtrengoj shpirtin e tij te gerricur nga veprimi i bere dhe eci drejte i dehur nga dhimbja dhe nga ndjesite me te keqija.

***

Ador bertiti nga dhimbja. Nga dhimbja fizike dhe shpirterore.
Shpirti i ishte mpire e tera ndersa zemra e paprekur tashme i ishte bere copash.

Hodhi tere mjetet qe ishte e lidhur dhe krijoj gjemen ne dhome.

-AAAAAA...-leshoj nje pasthirrme dhimbjeje sikur te leshonte tere energjite negative ne ajer dhe sikur tere ajo barre qe kishte ne shpatulla t'i largohej me kerrcitjen e gishterinjeve.-Kjo duhet te jete ndonje loje...-tha nje here dhe u be te cohej por plaga po i digjte si dreqi.

-Uhggg...- levizi kembet sikur te notonte dhe ra poshte ne dysheme.
Plaga qe kishte permbi shpirt po i dhimbte me teper se me pare.

Nga syte e blunjte nuk po arrinte te shikonte gje. Cdo gje ishte e mjergulluar deri ne momentin ku nje copez metalike qe mbate serumin i ra siper.

-Dreqin ceshte kjo zhur...Ador??? O Zott Ador...??-vrapoj drejte vajzes imcake te pambrojtur dhe i dha ndihmen e tij duke u hequr nga siper trupit shufren e gjate metalike

-August, me thuaj se Armani po tallej me mua, po tallej me faktin se ne do te ndahemi, po tallej se skishte asnje copez ndenjash per mua...-tha dhe mori fryme rendeshem e mbeshtetur ne krahet e tij.

-Ador ai...-nuk dinte cfare t'i thonte. Ashtu i heshtur dhe me aspak guxim per ta pare ne sy Adorin zemer lenduar, ktheu koken nga krahu tjeter dhe mbeshtolli buzet.