Mga maiinit na tagpo sa bahay-kubo

#35: Damdaming umusbong sa pagitan ni Menard at Menandro

Nang ipaling ko ang aking paningin sa pintoan ay nakita ang isang lalaking naka shirtless, maputi, makinis, matangkad, halos pumuputok na ang malaman dibdib, may flat na tiyan at six packs abs. Ito ay dahandahan na lumalapi sa akin.

Menandro:Mabuti naman at ikay gumising na, kahapon ka pa kasi di gumigising at di kumakain, oh, dinalhan kita ng manok na tinola at kanin para mabilis kang gumaling at lumakas.

Babangon na sana ako nang biglang sumakit ang aking ulo na may benda sa noo. Muli akong napabalik sa pag
kahiga.

Menandro: Dahandahan lang, mukhang sariwa pa ang sugat sa noo mo.

Ako: Sino ka? , bakit ako naparito?

Menandro: Ako nga pala si Menadro... Menandro Macahorni... Ikaw ano ba pangalan mo? at saan ka nakatira?

Ako:Pangalan ko?... Hmmmp... Hindi ko maalala yung pangalan ko at di ko maalala kung saan ako nakatira... Tika lang...bakit nga ba ako nandito.

Menandro: Kung ganun ay naamnesia ka ngang talaga,natagpuan kasi kita doon sa maliit na sapa habang nanghuhuli ako ng isda.

Lumipas ang maraming buwan ay tuluyan ko ng nabawi ang lakas ko. Tumutulong nko kay Menandro sa mga gawaing bahay, sa paghahanap ng panggatong, sa kanyang malawak na pananim na palay sa bukid at sa pamimingwit.

Isang araw pagkatapos kong magluto ng aming pananghalian ay agad agad kong pinuntahan si Menandro sa kanyang silid para kumain na sana subalit nahuli ko siya na nagsasariling sikap habang pinagmamasdan ang larawan ng isang magandang babae na nasa picture frame. Ang sarap sarap niyang panoorin nang mga oras na iyon dahil sa napakagandang pagkalilok ng kanyang katawan at sabayan pa ng kanyang matabang mataba at tirik na tirik na ratbu na lampas sa kanyang pusog habang binabate niya nito. Nag-iinit man ang katawan ko nang mga panahon na iyon ay agaagad din akong tumalikod at lumayo sa kanya.

Ako na rin ang personal na nag aasikaso kay sa pagkain ni Menandro sa mga panahong ayaw niya ako isama sa paghahanap ng panggatong o pagtatrabaho sa bukid dahil naaawa siya sa akin. Ako na rin ang nagbubuluntaryo na magmasahe sa kanyang masakit na likuran gawa ng matinding trabaho sa bukid. Naging malapit pa ako lalo sa piling ni Menandro at mas lalo pa kaming nagkamabutihan.

Isang araw ay nagkaroon ng mahabang  lagnat si Menandro kaya araw araw at buong magdamag kong inaalagaan at pinapainom ng gamot si Menandro hanggang sa gumaling siya.