.Bölüm 3.

151 5 2
                                    

Merhaba arkadaşlar. Beğenip bana mesaj atan herkese teşekkür ederim. Telefondan girdiğim için yazım yanlışlarım olabiliyor kusura bakmayın elimden geldikçe dikkatli yazıyorum. Medyaya elimden geldikçe karakterleri koyacağım. Sizi seviyorumm :) iki okumalar
--------

çocuktu beni durduran. Ne istiyordu ki benden. Gidip yiyişsene sen. Gözünü gözüme dikmiş ve masumca bana bakıyordu. Aman Allahımm çok tatlıydı. Dudağına yapışmamak için kendimi zor tutuyordum. Heeyy sakin ol Dicle. Tamam çok yakışıklı, karizmatik, şirin, masum, seksi bir tipi olabilir ama bu ona aşık olacağım anlamına gelmezdi. Nerdeyse 5 dakikadır bakışıyorduk. Ben dayanamayıp;

-" Noldu niye geldin? Gidip yiyişmeye devam etsene hem sevgilin merak eder ve kolunu bırak acıtıyorsun!! "

-" O benim sevgilim değil Dicle!"

-" Ooppss bayım! Adımı nerden biliyorsun?!

-" Kerem söyleniyordu Dicle diye bende sensin diye tahmin ettim."

-" İyi peki bırak artık beni!"

-" Hayır!"

-" Neden?!"

Önce derin bir nefes aldı sonra bıraktı ve hızla uzaklaştı. Heyy hadi ama adını soramadım gene. Küstahlık olacaktı belki ama dayanamadım.

-" Heyy! Adın ne senin en azından onu söyle?"

Arkasına döndü küstahça gülerek;

-" Neden?!"

Dedi. Böyle sıçmık gibi bok gibi kalmıştım. Tabi eden bulur derler. "Uyuz" diye bağırdım. O da dil çıkarttı bende dil çıkartıp gittim. Komiğime gitmişti salak salak gülüyordum. Birden telefonun çalmasıyla kendime geldim. Arayan annemdi. Kesin beni eve çağırıyordu tahmin ettiğinden açmadım bile ve hızlı adımlarla eve ilerledim. Binanın önüne geldiğimde poşetleri elimden bırakıp cebimdeki  anahtarı çıkartarak kapıyı açtım. Tekrar poşetleri elime alıp girdim içeri merdivenlerden hızlıca çıktım eve geldiğimde fazladan bir sürü ayakkabı gördüm. Kapıyı tekmeledim ellerin doluydu. Kapıyı 20'li yaşlarda genç bir çocuk açmıştı.

-" Sen kimsin bee annem nerde ? Anne!"

-" Misafire böyle davranılmaz sevgi abla içerde sende çabuk gelsen iyi olucak üşümekten renk değiştirmişsin."

-" İyi çok konuşmada al şu elimdeki poşetleri!"

Çocuk şaşkın bir şekilde bana baktı sonra gülümseyerek elimdeki poşetleri aldı. İçeri girdiğimde Annem ve babam bir koltukta tam karşılarında da orta yaşlarda bir karı koca oturuyordu. "Hoşgeldiniz" diyerek görüştüm. Annemin yanına oturdum. Annem;
-" Kızım yeni kiracılarımız "

Ceketli ÇocukHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin