Kakurenbo

The Jar

Hindi alam ni Eril kung paano siya makakatulog ngayong gabi. Kasama ba naman niya sa kwarto ang mga batang Tim at Elizabeth. At siya lang nakakakita sa dalawang ito.

"Ano bang jar ang sinasabi niyo?" tanong ni Eril.

"The jar that we will open ten years from the day you've given us that paper" sagot ni El.

"The jar you placed at that wood" dagdag pa ni Tim.

"At the Hideout of the moon?" mahinang pagsagot ni Eril.

"Yup" tugon ni El.

"And in that way you can help us" dagdag pa ni Tim.

"In what way? Can that make you concious?" tanong ni Eril.

"Yes, it will help us" sagot ni El habang nakangiti.

"In what way? How?" tanong ni Eril.

"Calm down Ate Eril" tumatawang saad ni Tim.

"Ate?" sagot ni Eril.

"Well based sa itsura natin, you look grown up at kaming dalawa ay remain at our age, were just kids" sagot ni El.

Hindi naman itatanggi ni Eril yun. She was eighteen. She already grown up but those two remain the same.

"Pero bakit sakin kayo nagpapakita?" tanong ni Eril sa dalawa.

" Simply because you're the one who gave us those papers" sagot ni Tim.

"And we know that you are the only person we can count on" dagdag pa ni El.

"Ako?" tanong ni Eril.

Naguguilty pa din si Eril, nahihiya siya sa dalawa. Sa kanya umaasa ang dalawa. Alam niyang galit sa kanya si Em. Ang pagtulong at pagbalik kina Tim at El ang nakikita niyang paraan para patawarin siya nito. Para na din matahimik na ang kanyang isipan.

"Tita, I will leave tonight" pagpapaalam ni Eril sa kanyang tita.

"Saan ka pupunta?" tanong nito.

"I am going back to Arriet" sagot nito.

"But its too late, ano sasakyan mo?" dagdag pa ng kanyang tita.

"I will use train po" sagot ni Eril.

"Sige wait for me, ihahatid na kita sa train station" tugon nito.

Nang makarating ang mag tita sa train station, niyakap ni Eril ang kanyang tita.

"Thank you, Tita" saad nito.

"You're always welcome, call me if nasa Arriet kana ha" naluluhang sagot nito.

Sumakay si Eril sa train kasama sina Tim at El. Tuwang tuwa ang dalawa dahil nakasakay na sila ng train. Nakatitig si Eril sa dalawa ng biglang...

"Miss are you okay?" tanong ng katapat niyang lalaki.

"Yeah" sagot niya.

Nakatitig siya sa dalawa subalit siya nga lang pala ang nakakakita sa dalawa.

Nakarating siya sa Arriet ng madaling araw. Pagbaba niya sa train station ay dali dali siyang nagtatakbo papuntang burol kung nasaan ang hideout. Tumakbo siya ng mabilis na parang hindi napapagod. Tumakbo siya sa kalsada na parang walang mga tao siyang nakikita. Tumatakbo siya habang tumutulo ang mga luha sa kanyang mata.

Nakarating siya sa hideout subalit wala na sina Tim at El. Dali dali siyang umakyat at hindi napansin ang butas kaya nahulog siya. Napasigaw siya sa sakit. Subalit tumayo pa rin siya at muling umakyat. Kinuha niya ang jar at umuwe sa bahay.

"Bat ganyan ang itsura mo?" tanong ng kanyang Tita Ysa.

"Tita gusto ko na po munang magpahinga" sagot nito.

"Sige, umakyat kana sa kwarto mo" tugon nito.

Pagpasok ni Eril sa kwarto ay agad niyang binuksan ang jar. Kinuha niya ang mga papel sa loob.

Nagulat siya ng dalawang papel na lamang ito.

"Anong problema?" tanong ni El na sumulpot mula sa kung saan.

"Dadalawang papel na lamang ito dapat pito to" umiiyak na saad ni Eril.

"Buksan mo kung kanino yan?" aniya ni Tim.

Binuksan ni Eril ang dalawang papel at ang nakasulat lamang dito ay pangalan ni Tim at Elizabeth.

"Bat ganito? Pangalan niyo lang?" tanong ni Eril.

"Hindi din namin alam" sagot ni El.

Kinaumagahan pagkagising ni Eril ay dali dali siyang pumunta sa hideout. Nakita niya doon sina Em, Hera, Telly at Lei.

"Eril?" tanong ni Lei.

"Akala ko hindi ka uuwe?" dagdag pa ni Hera.

"May sasabihin ako sa inyo" saad ni Eril.

Kinwento ni Eril sa apat lahat ng nangyare. Ang pangyayaring nakikita niya sina Tim at El. Ang pagkawala ng mga papel sa loob ng jar.

"Andito ba sila ngayon?" tanong ni Em.

"Wala, nasa bahay sila" sagot ni Eril.

"Samahan mo ako sa bahay niyo" tugon ni Em.

"Emerald, ang concern ko ay ang nasa jar, sabi nila that jar will help them" saad ni Eril.

"That jar will give back Tim and El" dagdag pa nito.

"Pero wishes lang naman nakasulat dun" sagot ni Lei.

"We don't have time to find those letters but atleast tayo alam natin sinulat natin, right?" singit ni Hera.

"We should write it again and make it happen?" tanong ni Telly.

"Yes" sagot ni Eril.

Nagtatakbo pababa ng burol si Em at umiiyak hinabol siya ng apat.

"Em what's your problem?" sigaw ni Lei.

"I will make my wish come true and bring back those two" saad ni Em habang umiiyak.

"Yes we will do it together" dagdag ni Hera.

"Tomorrow we will back at the hideout for our wishes" saad ni Telly.

Bumaba ang lima sa burol at naglakad pauwi sa kanya kanyang bahay.

"Why not me Elizabeth?" umiiyak na saad ni Em.

"Why those wishes?" dagdag pa nito.

Kinabukasan nagtagpo ang lima sa kanilang hideout.

"Natupad na ba ang wish mo Hera?" tanong ni Eril.

"That day when you gave a paper, I wrote that I hope 10 years from that day I am still living. At the age of seven I was diagnosed na mayroong leukemia, but I still keep on living. I played at you a lot and tumatakas ako sa amin for me to able na makasama sa inyo. After the incident on the mountain, sinugod ako sa hospital. Ilang linggo din ako dun but miraculously, the leukemia was gone. And look at me now I lived and will continue to live with all of you"
umiiyak na pagkekwento ni Hera.

"Hera? Bakit di mo sinabi sa amin?" tanong ni Lei.

"Ayokong mag alala kayo, baka pati hindi niyo na ako kaibiganin eh" pabirong sagot nito.

"It will never going to happen" singit ni Telly.

"How about your wish Telly?" tanong ni Hera.

( End of Chapter 5)