Catch me if you can...

Rozdział II

Jeongin

Poranek Yanga Jeongina nie różnił się niczym od pozostałych. Chłopak wstał z łóżka, umył, ubrał się, uczesał, zjadł śniadanie i wyszedł z domu. Chwilę potem, zaczął się niepokoić, gdy tuż za sobą usłyszał czyjeś kroki. Odwrócił na chwilę za siebie, po czym, odwrócił szybko głowę z przerażeniem na twarzy. Osobą która podążała za nim, był Kim Seungmin, jeden z członków gangu chuliganów. Zaznaczmy sobie, tych groźniejszych. "Co on tu do cholery robi?!" Jeongin przyśpieszył kroku, co uczynił również Seungmin. Jako iż młody Yang był niezdarą, potknął się o pierwszy lepszy wybój na drodze, i upadł na ziemię. Nim zdążył sam z siebie wstać, zobaczył przed sobą wyciągniętą rękę Kima.
-Pośpiesz się, nie mam całego dnia na sterczenie nad Tobą.-mruknął winnowłosy. Yang pośpiesznie wstał z pomocą chłopaka, po czym miał zamiar jak najszybciej się ulotnić, ale poczuł uścisk na swoim nadgarstku. Jeongin spanikował i zaczął szarpać ręką.
-Nie myślałem, że aż tak się mnie boisz.- zaśmiał się nieco psychicznie Seungmin.- No cóż. Do zobaczenia potem Innie.- Wymruczał Kim, po czym pocałował Yanga w policzek i zostawił go samego na drodze.
-C-co do cholery?-zapytał sam siebie chłopak, jednakże nie usłyszał odpowiedzi. Zamiast tego, poczuł jak ktoś na niego wpada, po czym runęli razem na ziemię.

Jisung

-Cholera, zaraz się spóźnię!- jęknął chłopak, po czym zaczął biec jeszcze szybciej. Niestety, nie zdążył zwolnić w odpowiednim momencie, wpadając na czarnowłosego chłopaka, a następnie przewracając się z nim razem na ziemię. Przyduszony nieznajomy chłopak stęknął cicho z bólu, spoglądając że strachem w oczach na wiewiórkopodobnego chłopaka.
-M-mógłbyś... Z-ze mnie z-zejść..?- zająknął się czarnowłosy. Jisung podniósł się z ziemi i podał rękę drugiemu.- Wybacz, powinienem uważać jak chodzę..- zaśmiał się nerwowo. Czarnowłosy wybąknął pod nosem coś w rodzaju "Nie szkodzi", po czym wstał z pomocą blondyna.
-Jestem Han Jisung.- zagaił chłopak.- A ty?
-Y-yang J-jeongin..
-Miło mi poznać.- zaśmiał się Han.-Stało się coś? Wyglądasz jakbyś zobaczył ducha.
-Po prostu mnie wystraszyłeś.-mruknął Jeongin, spoglądając w dół.
-Oh, wybacz..-mruknął, sprawdzając godzinę w telefonie.- O CHOLERA SPÓŹNIMY SIĘ!- chwycił Jeongina za nadgarstek, i zaczęli biec jak najszyciej się dało.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hej misiaczki! Oto drugi rozdział tego gówna, którego nikt nie czyta. Mam nadzieję, że ktoś to kiedyś przeczyta. Miłego dnia, bądź nocy! Bayu!