A Night With Selenophile (Untamed Heart #2) ☑

Chapter 35

My lips formed to smile as I saw Manang Berta and Tatay Allan looking at me with their teary eyes. It's been years since I last saw them. Maliban kay Mommy ay tinuring ko din silang pamilya simula no'ng pinanganak ako.

Nang makarating ako sa harap nila ay kaagad ko silang niyakap nang mahigpit. I heard Manang Berta's sobbed while hugging me tightly which makes me also cried because of missing them so much.

Seeing her and Tatay Allan is makes me completed again.

"Kay tagal ka naming hinintay, anak." Manang Berta said while still crying and hugging me.

Tumango ako at muli siyang hinarap.

"P-pasensya na po kayo Manang at Tay Allan kung ngayon lang po ako bumalik." I said shivering. She gives me a small smile and caressed my face softly.

"Ang importante ay nandito kana ulit."

"I will never leave again Manang." Nakangiting saad ko sa kanya bago ko tiningnan si Tatay Allan na tahimik lang nakatingin sa akin.

Hinawakan ko ang kanyang mga kamay nang mahigpit. "Kamusta, Tay." Nakatingin tanong ko sa kanya.

Saglit siyang umiwas siya nang tingin sa akin para siguro hindi ko mapansin ang pamamasa ng kanyang mga mata.

"Si Tatay Allan mo parin naman ito, nak. Ikaw parin naman ang inaalala ko sa mga lumipas na taon." Nakayukong sabi niya. Malungkot akong ngumiti bago siya niyakap nang mahigpit.

"I'm sorry, Tay. I promise I will never leave you again. Hindi ko na muli kayo iiwan ni Manang Berta."

"Maraming nagbago simula no'ng umalis kayo sa bahay na 'to. Hindi na muli ito kasing tulad no'ng dati kung saan masaya at puno ng pagmamahal ang mansyon na 'to. Nagbago ang lahat simula no'ng tumira dito ang bagong pamilya ni Sir Richard." Muli akong napatingin kay nanay Berta nang muling magsalita ito.

"Ilang beses na rin kami pinaalis dito ni Theresa pero hindi ako pumayag dahil alam kong babalik kapa dito. At salamat kay Sir Richard at Sir Rhettius kahit paano ay hindi sila pumayag na paalisin kami dito ni Allan." Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya.

"Rhettius?" Ngumiti siya at tumango siya doon bago hinawakan ang aking kamay ng mahigpit.

"Oo, nak. Lagi siyang narito para bisitahin kami at si Sir Richard. Sobrang napakabait nang bata na 'yon. Gustuhin man niya sana kaming kunin nalang dito at sa kanya magtatrabaho pero hindi ako pumayag dahil ang pamilyang Alvarez at Villamalla lang aking pagsisilbihan habang buhay at nangako din ako kay Ma'am Dawn na hinding-hindi ko kayo iiwan kahit anong mangyari." Nanginginig na niyakap ko muli siya.

Rhettius didn't disappoint me. He's always true to his words. And I'm so guilty for breaking his heart.

"T-thank you for not leaving us, Manang. And for always loyal to my family. Hindi ko po alam kung paano ko po kayo pasasalamatan." Hinaplos niya aking buhok at mas lalo pa akong niyakap nang mahigpit.

"Ako dapat ang magpapasalamat sa inyo, anak. Marami nang naitulong si Sir Richard at Ma'am Dawn sa akin kaya binabalik ko lang ang kabutihan na ginawa nila sa akin." Kinagat ko ang aking labi bagomuli siya hinarap.

"I promise that Theresa and her daughter will never back here again. She's already in jail, nay, kaya huwag na po kayong mag-alala."

"Sa una palang ay may ibang intensyon na ang babaeng 'yon kaya kahit kailan ay hindi ako naging komportable sa kanya." Malungkot na sabi niya.

Tumango ako sa kanya at tipid na ngumiti. Mas lalo akong napangiti nang makita ko si Rhettius na papasok sa loob ng mansyon. Ngumiti siya sa akin bago pumunta sa kinatatayuan namin.