TILL YOU'LL BECOME MINE

CHAPTER 39: JEALOUSLY

ZENNEIGHT ALEJANDRO

Peole who are in love tend
To get jealous over small things
And stupid things - unknown

"Want me to drive?" walang kwenta kong tanong.

Binalot ng kaba ang dibdib ko dahil sa sinabi niya, mga salitang nagpapapawala sa akin sa wisyo.
Mga katagang nagpapabilis ng tibok ng puso ko.

"You felt awkward? I'm sorry. Just sit back and relax, let me do the man's job to their beloved woman."

Muli niyang inistart ang makina ng sasakyan at nagpatuloy lang sa pagmaneho. Binalot kami ng katahimikan, walang salitang gustong lumabas sa bibig ko dahil pinipigilan ako ng kaba ko na baka may mabibitawan akong salitang hindi ko naman pinag-isipan.

"I think I die because of jealousy, how could that bastard received an I love you from you without telling me first after a long years?" he said in a childish way.

"Immature hahaha!" natatawang sagot ko sa kanya at humalakhak sa ka o.a-han niya.

Napaawang ang mga labi niya at naningkit ang mga mata, hindi niya ako pinagsin at nakangusong pinaikot ang steering wheel.

"Did your father talk to you?" pagbabasag niya sa katahimikan.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig dahil sa tanong niya, ilang taon kong iniwasan ang taong iyon, una sa lahat ayokong makita ang pagmumukha niya pangalawa nabitawan ko na ang salitang gusto kong panindigan hanggang dulo.

"I dont have father, si lolo ang kinikilala kong ama. Bakit?" seryoso kong tanong sa kanya.

Hindi siya nakapagsalita ng ilang segundo.

"You didn't forgive him?" he ask

"Not everyone deserve another chances. Even if you say he's my father I don't give him that. Beside he never consider me as his daughter. What's between us are nothing. I don't give a shit..."

"Don't be like that dear, he's still your father."

"The heck I care? Can you please shut your mouth and don't talk about it? Let's just forget about him. Don't open up a topic about that man." Inis kong wika sa kanya.

Tumango siya at hindi na muling nagsalita pa. I don't want him to involve what's between me in my father. Ayokong ipasok siya sa gulong mayroon kami ng ama ko. Alam kong gusto niya lang akong tulungang makipag-ayos sa tatay kong walang ibang ginawa kung hindi ang pabayaan ako.

Hindi madaling magpatawad, kung sakaling sinsero siya doon ay syempre matuto siyang mag hintay kong kailan ko siya mapagbibigyan, dahil kailangan munang maghilom ang mga sugat na binigay niya sa akin. Tao lang naman ako at hindi santo.

We arrive at Avior city and this man remain in his silent mode, he park the car infront of the unfamiliar house. He unbuckle his seatbelt before turning his gaze at me.

"Do you want to stay in my unit dear?" he said in a serious voice.

I crease my forehead and face him with a confuse look.

"Why would I? I'm going to stay in an apartment for the meantime. Thank you for your offer." magalang kong ani.

"Okay then, let's go. I'll get your things and go to that place." bahagya niyang itinuro ang gusaling nasa harapan namin.

Lumabas kaming dalawa sa sasakyan niya at tumungo sa bahay na sinabi niya. Nang malapit na kami sa gate biglang may bumukas dito.

"Magandang hapon po mayor, nakahanda na po ang lahat." ani ng matandang babae.