Απρόσμενο πάθος

Κεφάλαιο 2

.......

Νίκος - Είσαι καλά;

Έλλη - Με τρόμαξες

Νίκος - Συγνώμη δεν το ήθελα

Έλλη - Ναι μόνο συγνώμη ξέρεις να ζητάς...

Νίκος - Καλά εσύ με νευρά γεννήθηκες; δεν παλεύεσαι με τίποτα...

Έλλη - Κοίτα που μας στην λέει και από πάνω...

Νίκος - Δεν εξηγείτε αλλιώς κάτι σου λυπεί!!

Έλλη τι εννοείς;

Νίκος - Η δεν έχεις γκόμενο η έχεις και δεν σε ικανοποιεί..

Έλλη - Έχεις πολύ μεγάλο θράσος...

....

Ούτε που κατάλαβα πότε έφυγε το χέρι μου και τον χτύπησα, το μόνο που κατάλαβα είναι ότι με έπιασε από τα μπράτσα και με πονούσε....

....

Νίκος - Τι έγινε κοριτσάκι το πρωί με παρακαλούσες να μην σε σκοτώσω και τώρα σηκώνεις το χέρι σου να με χαστουκίσεις;

Έλλη - Άσε με με πονάς...

Νίκος - Προσπαθώ να τα πάμε καλά γιατί μου το χαλάς τόσο αντιπαθητικός σου είμαι;

Έλλη - Προφανώς, καληνύχτα...

.....

Τον άφησα στις σκάλες και πήγα στο δωμάτιο μου, '' Α ρε Δημήτρη τι μου έκανες, τώρα θα πρέπει να μένω με αυτόν'', αφού ηρέμησα κατάφερα να κοιμηθώ..

Σηκώθηκα το πρωί ντύθηκα και κατέβηκα κάτω, τα αγόρια κοιμόντουσαν ακόμα άφησα ένα σημείωμα ότι πάω για καφέ και έφυγα, μπήκα στο αμάξι και ξεκίνησα για το σπίτι της κολλητής μου...

Όταν έφτασα και χτύπησα το κουδούνι άνοιξε απότομα την πόρτα και με τράβηξε μέσα....

.....

Έλλη - Σιγά χριστιανή μου τι με τραβάς;

Μαρίνα - Ερωτεύτηκα!!!

Έλλη - Τι; πότε πρόλαβες κάλε; βάλε καφέ και άρχισε να μιλάς!!

Μαρίνα - Ορίστε το καφεδάκι σου...

Έλλη - Ευχαριστώ κάτσε και λεγε τώρα!!!!

Μαρίνα - λοιπόν, προχτές που έφυγες από το μαγαζί μετά από λίγη ώρα ήρθαν δυο φίλοι, ο ένας από τους δυο με κοιτούσε επίμονα, μετά ήρθε κοντά αρχίσαμε να χορεύουμε ήπιαμε και τα ποτάκια μας, και τα ξημέρωμα πριν φύγω μου ζήτησε το τηλέφωνο μου και εγώ φυσικά του το έδωσα!!! 

Έλλη - Μάλιστα μάλιστα!!!

Μαρίνα - Αχ να τον δεις φιλενάδα είναι κούκλος, μελαχρινός, ψηλός, γαλασοπράσινα μάτια, σαν τα δικά σου είναι τα μάτια του τελεία σου λέω!!!