Λόγια Μιας Μπερδεμένης Ψυχής

Κόκκινο

Πυγμή • θράσος • θάρρος •

μια κινούμενη φλόγα

που ακίνητη δεν μπορεί να σταθεί

Φιλία • αγάπη • πάθος •

μια βόμβα συναισθημάτων

έτοιμη να εκραγεί

Κόκκινο κραγιόν στα χείλη

μόνο εσένα μπορεί να θυμίζει

κόκκινο και μαύρο έχεις ζωγραφίσει

το αίμα που οι ηρωίδες σου έχουν αιμορραγήσει

Σίγουρα η καρδιά της παραβλέπει χτύπους

δεν ηρεμεί ποτέ με τα συναισθήματα που την πλημμυρίζουν

κι όμως έχει χώρο για άλλον έναν, για σένα καινούριε φίλε,

γείτονα και για σένα,

και δεν ξεχνάει ποτέ κανέναν

Το δωμάτιο σου όμως δεν φιλοξενεί μόνο των ηρώων σου το αίμα

αλλά και τα δάκρυα που έχεις χύσει για ένα ψέμα

και τις σκέψεις που έχεις χαραμίσει και κοντεύουν να σε θάψουν στο χαοτικό τους τέλμα,

τα όνειρα που έχουν σαλπάρει και ξεχάσει πίσω εσένα

Και κάπου σαν προχωρώ βλέπω τον καθρέφτη

γύρω του αρώματα και προϊόντα για να ομορφαίνει

Μα κοιτάζοντας την αντανάκλαση της στον καθρέφτη

βλέπω τις ρωγμές, βλέπω τα χαμένα κομμάτια

και εξηγώ την λάμψη στους αρμούς απ'τα πλακάκια

Κι αν κοιτάξω προσεκτικά γύρω μα όχι στις γωνίες

μέσα στα βιβλία που αγαπάει, μέσα στις φωτογραφίες,

θα δω μια πριγκίπισσα, ένα λευκό τριαντάφυλλο,

που όμως πάντα ήθελε να είναι έκπτωτος άγγελος

Και τώρα το τριαντάφυλλο είναι ματωμένο

Κόκκινο και γύρω του με κάγκελα κλεισμένο

Σίδερα που δεν μπορούν φυλακίσουν την ψυχή του

Κι όσο οι άλλοι γύρω του τείχη χτίζουν

Εκείνου τα πέταλα του πάντα θα ανθίζουν

Μα θα 'ναι κόκκινα

Κόκκινα σαν το κραγιόν σου

Κόκκινα σαν τα μαλλιά σου

Κόκκινα σαν το αίμα

Κόκκινα σαν την φωτιά

Κόκκινο για να λάμπει μες την νύχτα

Κόκκινο σαν έκρηξη καθε ελπίδας

Κόκκινο σαν φωτιά που δεν σβήνει καταιγίδα

Κόκκινο σαν των ματιών σου την σπίθα

Η ζωή της είναι γεμάτη τρελά, άγρια συναισθήματα, αγωνία και πάθος,

Σκοτεινά μέρη στην ψυχή που της φωνάζουν πως δεν θα υπάρξει αύριο

Φλογέρα σημεία του μυαλού που τέμνονται στο πάθος

Για το άγνωστο, το μυστικό

Μα και την αγάπη για τον άνθρωπο

Και δεν μπορείς να κάνεις κακό

κι ας εχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου από μικρή να είσαι σκοτεινή

και σ'ένα παραμύθι δεν θα ήθελες να είσαι η κακιά

μα η τραγική φιγούρα μιας ηρωίδας καλής

Κι αυτό και είσαι

Επέλεξες να είσαι αυτό

στον μαγικό καθρέφτη του μυαλού σου να μεταμορφώνεσαι σε κάτι μαγικό

πάντα σκοτεινό

πάντα μοναδικό

Για το λευκό φως είσαι φτιαγμένη

μα εσένα σε γοήτευε το μαύρο

γιατί μέσα σου η φωτιά που έκαιγε σου θύμιζε τον διάβολο

- δεν μπορείς να ακολουθήσεις όμως τα χνάρια του

Μα η φωτιά υπάρχει, σιγοκαίει

γίνεται πυρκαγιά και παρασέρνει

τα πάντα στο διάβα σου

και υψώνονται θεόρατες οι φλόγες

και κατακλύζουν τις καρδιές και τις παρασύρουν σε φλογερές δύνες που θυμίζουν κόλαση

Μα δεν ξέρουν πως καίγονται από αγάπης πάθος

και σαν ανεβαίνεις βασανίζεις τα ενδόμυχα τους

Κόκκινο είναι το χρώμα σου τριαντάφυλλο

Κόκκινο είναι το φόρεμα σου πριγκίπισσα

Κόκκινα τα μαλλιά σου τραγική ηρωίδα

Κόκκινο το κραγιόν σου του έρωτα ποιήτρια

Φλογερή ειναι η ψυχή σου αγαπημένη μου φίλη

Κι αυτήν την φλογερή ψυχή πάντα θα αγαπάω

Μα να θυμάσαι πως μπορεί να 'σαι στα κόκκινα στολισμένη μικρή μου ευαίσθητη καρδιά

Μα μην γεμίζεις με σκοτάδι την φωτεινή σου πλευρά

Είσαι ηρωίδα

Είσαι τραγική

Είσαι δύνη

Είσαι φωτιά

Που με καίει κατακόκκινη

Και για αυτό που είσαι πάντα θα σε αγαπάω

Αφιερωμένο σε μία παλιά μου φίλη